Stemhebbende labiodentale fricatief

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stemhebbende labiodentale fricatief (tussen a's)

De stemhebbende labiodentale fricatief is een medeklinker die in het Internationaal Fonetisch Alfabet en X-SAMPA aangeduid wordt met [v].

De klank komt in Europese talen veel voor, maar daarbuiten een stuk minder. Veel sprekers van Aziatische talen spreken de [v] vaak uit als [b].

Een voorbeeld van een Nederlands woord waarin deze klank voorkomt, is vader.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

  • De manier van articulatie is fricatief, wat wil zeggen dat de klank geproduceerd wordt door hinder die de luchtstroom ondervindt op de plaats van articulatie, waardoor turbulentie ontstaat.
  • Het articulatiepunt is labiodentaal, wat wil zeggen dat de klank uitgesproken door de onderste lippen contact te laten maken met de boventanden.
  • Het type articulatie is stemhebbend, wat wil zeggen dat de stembanden meetrillen bij het articuleren van de klank.
  • Het is een orale medeklinker, wat wil zeggen dat de lucht door de mond naar buiten stroomt.
  • Het is een centrale medeklinker, wat wil zeggen dat de lucht over het midden van de tong stroomt, in plaats van langs de zijkanten.
  • Het luchtstroommechanisme is pulmonisch-egressief, wat wil zeggen dat lucht uit de longen gestuwd wordt, in plaats van uit de glottis of de mond.