Dentale nasaal

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De dentale nasaal is een medeklinker die in het Internationaal Fonetisch Alfabet aangeduid wordt met n̪, en in X-SAMPA met n_d.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

  • Het articulatiepunt is dentaal, wat inhoudt dat voor het vormen van de klank de tong tegen de onder- of boventanden wordt gedrukt.
  • Het type articulatie is stemhebbend, wat betekent dat de stembanden meetrillen bij het vormen van de klank.
  • Het is een nasale medeklinker, wat betekent dat de lucht door de neus naar buiten stroomt.
  • Het is een centrale medeklinker, wat wil zeggen dat de lucht over het midden van de tong stroomt, in plaats van langs de zijkanten.
  • Het luchtstroommechanisme is pulmonisch-egressief, wat wil zeggen dat lucht uit de longen gestuwd wordt, in plaats van uit de glottis of de mond.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

Echte dentale medeklinkers zijn relatief zeldzaam. In de Romaanse talen wordt n vaak dentaal genoemd, maar het contact (dat een medeklinker zijn specifieke geluid geeft) is eigenlijk alveolaar of denti-alveolaar.

Er zijn talen met een echte dentale n. Hieronder vallen de Dravidische talen zoals Tamil en Malayalam.