Stijf havikskruid

Stijf havikskruid
	Stijf havikskruid
Taxonomische indeling
Rijk:	Plantae (Planten)
Stam:	Embryophyta (Landplanten)
Klasse:	Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:	Bedektzadigen
Clade:	'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:	Campanuliden
Orde:	Asterales
Familie:	Asteraceae (Composietenfamilie)
Onderfamilie:	Cichorioideae
Geslachtengroep:	Cichorieae
Geslacht:	Hieracium (Havikskruid)
Soort
	Hieracium laevigatum; Willd. (1803)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Stijf havikskruid op Wikispecies
Portaal	Biologie

Stijf havikskruid (Hieracium laevigatum) is een vaste plant, die behoort tot de composietenfamilie. Hij lijkt sterk op boshavikskruid. De plant is te vinden op droge, min of meer voedselrijke grond in lichte bossen, grazige bermen en heidevelden, op muren, soms in schraalland en veenmosrietland.^[1] Stijf havikskruid staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen. Het aantal chromosomen 2n = 18 of 27.^[2]

De plant wordt 15 - 120 cm hoog. De rechte stengels zijn bovenaan, maar soms ook vanaf de voet, vertakt en hebben een sterk wisselend aantal stengelbladeren. Van de rozetbladeren zijn er tijdens de bloei soms nog 1 - 2 aanwezig. De langwerpige, kortgesteelde, 8-18 cm lange en 1,8 - 2,5 cm brede rozetbladeren zijn naar de bladvoet versmald en kunnen gaafrandig tot grofgetand zijn. De stengelbladeren zijn vaak bijna zittend.

Stijf havikskruid bloeit van juli tot in de herfst met gele, 9 - 11 mm lange bloemhoofdjes, die in een tuil staan gerangschikt. Het hoofdje bevat alleen lintbloemen. De omwindselblaadjes staan niet af en waarvan er een aantal vaak een toegespitste top hebben. Er kunnen korte klierharen voorkomen. De bloemhoofdjesbodem is weinig behaard en de tanden rondom de putjes van de bloemhoofdjesbodem zijn niet haarachtig verlengd. De stijlen zijn geel tot bruin.

De vrucht is een 3 mm lang en 0,7 mm dik, geribd nootje met vruchtpluis.

Stijf havikskruid is een drachtplant^[3]