Naar inhoud springen

Tom Kite

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tom Kite
Tom Kite
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats McKinney, Texas
Geboortedatum 9 december 1949
Woonplaats Austin, Texas
Lengte 175 cm
Carrière
Sport Golf
Profdebuut 1972
Overwinningen
PGA Tour 19
Europese PGA Tour 2
Andere Tour(s) 9 Champions Tour
Laatst bijgewerkt op: 14 juli 2012
Portaal  Portaalicoon   Golf

Tom Oliver Kite Jr (McKinney, 9 december 1949) is een Amerikaanse golfprofessional. Kite heeft 175 weken in de top-10 van de Official World Golf Ranking gestaan tussen 1989 en 1994.

Kite begon met golf op 6-jarige leeftijd en won vijf jaar later zijn eerste toernooi. Hij studeerde aan de Universiteit van Texas.

Kite werd in 1972 professional en werd de Rookie of the Year in 1973. Hij was een perfectionist. Hij was de eerste speler die een derde wedge in zijn tas stak. Hij was ook een van de eerste spelers die een sportpsycholoog gebruikte en die geloofde in het nut van een goede lichamelijke conditie. Hij was tientallen jaren herkenbaar aan zijn grote bril, en daardoor onherkenbaar sinds hij in 1998 zijn ogen liet laseren.

Hoewel Kite al op de Amerikaanse PGA Tour speelde, kwam hij ook voor een enkel toernooi naar Europa. In 1980 won hij de derde editie van het European Open. In Amerika won hij 19 toernooien, inclusief het US Open op Pebble Beach in 1992. Hij speelde zeven keer in de Ryder Cup, waarna hij in 1997 als captain meeging.

Kite speelt op de Champions Tour. In zijn eerste jaar won hij er meteen een Major. Er volgden nog acht overwinningen.

In 2012 schreef hij weer een record op zijn naam: bij het US Senior Open speelde hij tijdens de eerste ronde de eerste negen holes in -7 (een eagle en vijf birdies), de laagste score ooit bij een toernooi van de USGA. Een dag later had hij voor dezelfde negen holes 11 slagen meer nodig.

Europese Tour
PGA Tour
Jaar Toernooi Score Info
1976 IVB-Bicentennial Golf Classic 277 -6 Play-off gewonnen van Terry Diehl
1978 B.C. Open 267 -17
1981 American Motors Inverrary Classic 274 -14
1982 Bay Hill Classic 278 -6 Play-off gewonnen van Jack Nicklaus en Denis Watson
1983 Bing Crosby National Pro-Am 276 -12
1984 Doral-Eastern Open 272 -16
1984 Georgia-Pacific Atlanta Golf Classic 269 -19
1985 MONY Tournament of Champions 264 -16
1986 Western Open 270 -18 Play-off gewonnen van Fred Couples, David Frost en Nick Price
1987 Kemper Open 270 -14
1989 Nestle Invitational 278 -6 Play-off gewonnen van Davis Love III
1989 The Players Championship 279 -9
1989 Nabisco Championship 276 -8 Play-off gewonnen van Payne Stewart
1990 Federal Express St. Jude Classic 269 -15 Play-off gewonnen van John Cook
1991 Infiniti Tournament of Champions 272 -16
1992 BellSouth Classic 272 -16
1992 US Open 285 -3
1993 Bob Hope Chrysler Classic 325 -35
1993 Nissan Los Angeles Open 278 -6
Elders
Champions Tour
Jaar Toernooi Score Info
2000 The Countrywide Tradition 280 -8 Play-off gewonnen van Larry Nelson en Tom Watson
2000 SBC Senior Open 207 -9
2001 Gold Rush Classic 194 -22
2002 MasterCard Championship 199 -17
2002 SBC Senior Classic 212 -4 Play-off gewonnen van Tom Watson
2002 Napa Valley Championship 204 -12
2004 3M Championship 203 -13
2006 AT&T Classic 204 -12
2006 Boeing Greater Seattle Classic 201 -15 Play-off gewonnen van Keith Fergus
2008 Boeing Classic 202 -14
  • Ryder Cup: 1979 (winnaars), 1981 (winnaars), 1983 (winnaars), 1985, 1987, 1989 (tie), 1993 (winnaars), 1997 (captain)

Bijzonderheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1973: Golf Digest Rookie of the Year
  • 1979: Bob Jones Award
  • 1980: Vardon Trophy
  • 1981: Golf Writers Association Player of the Year, Vardon Trophy
  • 1989: PGA of America Player of the Year

Tom Kite was de eerste speler die op de Tour $6.000.000, $7.000.000, $ 8.000.000 en $9.000.000 verdiende. Hij was de top-verdiener op de Tour in 1981 en 1989.

In 2004 werd Kite opgenomen in de World Golf Hall of Fame

Baanarchitect

[bewerken | brontekst bewerken]

Kite heeft ook enkele golfbanen ontworpen semen met Bob Cupp, Randy Russell en Roy Bechtol, onder meer:

[bewerken | brontekst bewerken]