Uraniniet
| Uraniniet (pekblende) | ||||
 |
||||
| Mineraal | ||||
| Chemische formule | UO2, ten dele geoxideerd tot U3O8 | |||
| Kleur | grijs tot zwart | |||
| Streepkleur | donkerbruin | |||
| Hardheid | 5 - 6 | |||
| Gemiddelde dichtheid | 8720 tot 10630 kg/m3 | |||
| Glans | submetallisch | |||
| Opaciteit | opaak | |||
| Breuk | schelpbreuk | |||
| Overige eigenschappen | ||||
| Radioactiviteit | zeer sterk radioactief | |||
| Lijst van mineralen | ||||
|
||||
Het mineraal uraniniet, gewoonlijk pekblende genoemd, is het belangrijkste oxide van uranium, met de chemische formule UO2.
Eigenschappen[bewerken]
Het vrijwel ondoorschijnende grijze tot zwarte uraniniet heeft een donkerbruine streepkleur, een submetallische glans en een goede splijting volgens onbekend kristalvlak. De gemiddelde dichtheid is 8,72 en de hardheid is 5 tot 6. Het kristalstelsel is isometrisch en het mineraal is zeer sterk radioactief. Het heeft een API gamma ray waarde van 6.010.359,61.
Naamgeving[bewerken]
De naam van het mineraal uraniniet is afgeleid van de samenstelling.
Voorkomen[bewerken]
Uraniniet wordt voornamelijk gevormd in pegmatieten van granitische en syenitische samenstelling. Ook in hydrothermale aders van hoge temperatuur wordt uraniniet gevormd. De typelocaties zijn de zuidelijke delen van het Canadese Precambrische schild, met name Bancroft in Ontario en New Hampshire in de Verenigde Staten en de goud-houdende conglomeraten van Transvaal, Zuid-Afrika.
 |
Zie de categorie Uraninite van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
