WGC - Bridgestone Invitational 2010

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
WGC - Bridgestone Invitational
Jaar 2010
Plaats Vlag van Verenigde Staten Akron, Ohio
Golfbaan Firestone Country Club
Par 72
Lengte 6800 m
Tour(s) Europese PGA Tour
Amerikaanse PGA Tour
Datum 5-8 augustus
Prijzengeld $ 8.500.000
Titelhouder Vlag van Verenigde Staten Tiger Woods
Winnaar Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
Vorige: 2009     Volgende: 2011
Portaal  Portaalicoon   Golf

De WGC - Bridgestone Invitational is een van de vier jaarlijkse golftoernooien van de World Golf Championships.

De 13de WGC - Bridgestone Invitational werd van 5-8 augustus 2010 gespeeld en werd voor de elfde keer op de Firestone Golf Club in Akron georganiseerd. Titelhouder is Tiger Woods, die in 2009 het toernooi voor de zevende keer won. Het prijzengeld in 2010 is $ 8.500.000, ongeveer € 6.248.950.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Dit toernooi ging over 72 holes, en alle spelers deden vier dagen mee. De par van de baan is 70.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Bubba Watson speelde in de ochtendronde en nam de leiding met -6, en niemand van de middagronde heeft dat verstoord. Vier spelers staan op -4: Phil Mickelson, Kenny Perry, Adam Scott en Graeme McDowell. Vijf spelers staan op -3. In totaal staan 25 spelers onder par.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Na de ochtendronde stond Retief Goosen voorlopig aan de leiding, terwijl Watson net een dubbel-bogey had gemaakt en nog 14 holes moest spelen. Aan het einde van de dag bleek er weinig te zijn veranderd. Tiger Woods, die in 11 jaar dit toernooi 7 keer gewonnen heeft, staat met +6 op een gedeeld 72ste plaats. Lee Westwood stond zelfs op +7 en heeft zich teruggetrokken.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Retief Goosen speelde als leider in de laatste partij, maar begon meteen met een triple-bogey en kwam dus op -4. Ryan Palmer verbeterde het toernooirecord en kwam na een ronde van 63 (-7) aan de leiding, die hij moest delen met Sean O'Hair. Iets later kwam Katsumasa Miyamoto zelfs met een ronde van 62 binnen en kwam in de top 10. Peter Hanson is de enige Europese speler in de top 10.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Tiger Woods is bijna onderaan de lijst geëindigd, niet alleen omdat hij vandaag een ronde van +7 maakte. Zijn totaal is +18.
Phil Mickelson maakte deze ronde een nog slechtere score. Op de eerste negen holes verloor hij al zes slagen, daarna volgden nog drie bogeys en op de laatste hole slaagde hij er pas in een birdie te maken.
Bo Van Pelt miste op de laatste hole een 5-voet-birdie-putt en bleef op een gedeeld derde plaats.
Hunter Mahans kaart van de vierde ronde toonde geen enkele bogey, hij scoorde -6 voor een totaal van -12 en won het toernooi met twee slagen voorsprong op Ryan Palmer.

Eindstand Naam R1 Score Nr R2 Score Totaal Nr R3 Score Totaal Nr R4 Score Totaal
1 Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan 71
+1
T27
67
-3
-2
T18
66
-4
-6
T7
64
-6
-12
2
Vlag van Verenigde Staten Ryan Palmer 70
par
T24
68
-2
-2
T18
63
-7
-9
1 60
-1
-10
T3
Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt 67
-3
T6
68
-2
-5
T4
69
-1
-6
T7
67
-3
-9
T3
Vlag van Zuid-Afrika Retief Goosen 67
-3
T6
66
-4
-7
1 73
+3
-4
T16
65
-5
-9
5
Vlag van Verenigde Staten Sean O'Hair 67
-3
T6
70
par
-3
T11
64
-6
-9
1 71
+1
-8
T6
Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk 72
+2
T34
68
-2
-2
T18
69
-1
-3
T20
64
-6
-7
T6
Vlag van Verenigde Staten Jeff Overton 67
-3
T6
70
par
-3
T11
67
-3
-6
T7
69
-1
-7
8
Vlag van Zweden Peter Hanson 69
-1
T18
66
-4
-5
T4
68
-2
-7
T4
71
+1
-6
T9
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar 69
-1
T18
67
-3
-4
T7
66
-4
-8
3
73
+3
-5
T10
Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen 72
+2
T34
70
par
+2
T49
68
-2
par
T36
65
-5
-5
T10
Vlag van Australië Adam Scott 66
-4
T2
70
par
-4
T7
72
+2
-2
T24
67
-3
-5
T22
Vlag van Verenigde Staten Justin Leonard 68
-2
T10
66
-4
-6
T2
69
-1
-7
T4
76
+6
-1
T22
Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els 69
-1
T18
70
par
-1
T24
64
-6
-7
T4
76
+6
-1
T20
Vlag van Verenigde Staten Kenny Perry 66
-4
T2
73
+3
-1
T24
68
-2
-3
T20
71
+1
-2
T24
Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell 66
-4
T2
73
+3
-1
T24
68
-2
-3
T20
72
+2
-1
T24
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson 64
-6
1 71
+1
-5
T4
70
par
-5
T10
74
+4
-1
T33
Vlag van Japan Katsumasa Miyamoto 71
+1
T27
72
+2
+3
T58
62
-8
-5
T10
75
+5
par
T46
Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson 66
-4
T2
68
-2
-6
T2
71
+1
-5
T10
78
+8
+3

Goede doelen[bewerken | brontekst bewerken]

De opbrengst van de ticketsverkoop en het tentendorp gaat naar verschillende liefdadigheidsinstellingen in N.O. Ohio. In 2009 werd over $830.000 bijgedragen. Sinds de eerste Invitational werd $19.000.000 aan goede doelen besteed.

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Van de 81 deelnemer hebben 31 spelers de Amerikaanse nationaliteit, 29 spelers komen uit Europa. Spelers kunnen door meer dan één categorie voor dit toernooi kwalificeren, zij worden dus dubbel op de lijst vermeld.

Top-50 van de OWGR (2-8-2010):

  1. Vlag van Verenigde Staten Tiger Woods
  2. Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson
  3. Vlag van Engeland Lee Westwood
  4. Vlag van Verenigde Staten Steve Stricker
  5. Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk
  6. Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els
  7. Vlag van Engeland Luke Donald
  8. Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
  9. Vlag van Engeland Paul Casey
  10. Vlag van Engeland Ian Poulter
  11. Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell
  12. Vlag van Verenigde Staten Anthony Kim
  13. Vlag van Duitsland Martin Kaymer
  14. Vlag van Australië Robert Allenby
  15. Vlag van Ierland Pádraig Harrington
  16. Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen
  17. Vlag van Zuid-Afrika Retief Goosen
  18. Vlag van Italië Edoardo Molinari
  19. Vlag van Engeland Justin Rose
  20. Vlag van Engeland Ross Fisher
  21. Vlag van Verenigde Staten Zach Johnson
  22. Vlag van Verenigde Staten Sean O'Hair
  23. Vlag van Zuid-Afrika Tim Clark
  24. Vlag van Zweden Henrik Stenson
  25. Vlag van Colombia Camilo Villegas
  26. Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
  27. Vlag van Verenigde Staten Lucas Glover
  28. Vlag van Zuid-Afrika Charl Schwartzel
  29. Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson
  30. Vlag van Zuid-Korea Y E Yang
  31. Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
  32. Vlag van Zweden Robert Karlsson
  33. Vlag van Verenigde Staten Nick Watney
  34. Vlag van Australië Geoff Ogilvy
  35. Vlag van Verenigde Staten Rickie Fowler
  36. Vlag van Italië Francesco Molinari
  37. Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez
  38. Vlag van Verenigde Staten Stewart Cink
  39. Vlag van Argentinië Ángel Cabrera
  40. Vlag van Verenigde Staten Kenny Perry
  41. Vlag van Spanje Alvaro Quiros
  42. Vlag van Verenigde Staten Ryan Moore
  43. Vlag van Verenigde Staten Ben Crane
  44. Vlag van Zuid-Korea K J Choi
  45. Vlag van Australië Adam Scott
  46. Vlag van Spanje Sergio Garcia
  47. Vlag van Verenigde Staten Jeff Overton
  48. Vlag van Verenigde Staten Scott Verplank
  49. Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt
  50. Vlag van Wales Rhys Davies

Bovendien de volgende spelers:




  • Afgezegd:
    • Robert Allenby
    • Paul Azinger

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]