Zuid-Brabant
| Provincie Zuid-Brabant | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Provincie van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden | |||||
| |||||
| Kaart | |||||
| |||||
| De provincie Zuid-Brabant (okergeel) in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, 1815-1830 | |||||
| Algemene gegevens | |||||
| Hoofdstad | Brussel | ||||
| Bevolking | 556.000 (1830)[1] | ||||
| Talen | Nederlands, Frans | ||||
| Religie(s) | Rooms-katholicisme | ||||
Zuid-Brabant was een Nederlandse provincie van 1815 tot 1830.
Het was het zuidelijke deel van het hertogdom Brabant, een van de Zeventien Provinciën, dat samen met de andere Oostenrijkse Nederlanden en het prinsbisdom Luik in 1815 werd samengevoegd met de Noordelijke Nederlanden tot het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het voormalige generaliteitsland Brabant werd omgedoopt tot de provincie Noord-Brabant, het Dijledepartement werd de provincie Zuid-Brabant.
Nadat in 1830 de Zuidelijke Nederlanden zich hadden afgescheiden en het zelfstandige België hadden gevormd werd Zuid-Brabant hernoemd tot de provincie Brabant. Het noordelijke gedeelte is Nederlandstalig, het zuidelijke deel Franstalig. De hoofdstad Brussel ligt midden in deze voormalige provincie. In de hele provincie is de verfransing opgetreden, de taalgrens lag ooit een stuk zuidelijker; net als in de provincies Luik, Henegouwen, Namen. Bij een van de Belgische staatshervormingen is in 1995 deze provincie verder in drie delen gesplitst: zie daarvoor Brabant (provincie).
Provinciaal gouverneur
- 1815-1818: François de Mercy-Argenteau
- 1818-1823: Philippe d'Arschot Schoonhoven
- 1823-1825: Leonard du Bus de Gisignies
- 1825-1828: Philippe Huysman d'Annecroix (ad interim)[2]
- 1828-1830: Hyacinthe van der Fosse
Zie ook
· 
· 
