Erfgoedtoerisme
Erfgoedtoerisme is een vorm van toerisme, gericht op het culturele erfgoed van een plaats. Erfgoedtoerisme wordt ook wel gedefinieerd als "het reizen om de plaatsen en activiteiten te ervaren die van oorsprong de verhalen en de mensen uit het verleden vertegenwoordigen". Erfgoedtoerisme en cultuurtoerisme liggen dicht bij elkaar, waarbij erfgoedtoerisme zich meer richt op overblijfselen uit het verleden en cultuurtoerisme zich vooral richt op hedendaagse vormen van cultuur, zoals moderne architectuur. Erfgoedtoerisme is een breed gedefinieerd begrip dat een belangrijk onderdeel van het toerisme omvat. Erfgoedtoeristen richten zich op historische steden, oude landschappen, specifieke oude gebouwen, kerken, kastelen, vestingwerken, maar ook bijvoorbeeld industrieel erfgoed, historische tuinen, slagvelden, musea etc.
Het afreizen van UNESCO werelderfgoed en wereldwonderen valt ook onder erfgoedtoerisme. De bekendste lijst is die van de Zeven wereldwonderen van de antieke wereld, waarvan er tegenwoordig nog maar een van intact is. De recentere New7Wonders of the World worden ook vaak gekozen, evenals de New7Wonders of Nature - beide opgesteld door de New7Wonders Foundation.
Erfgoedtoerisme is een belangrijke motivering voor monumentenzorg. Erfgoedtoeristen bezoeken een stad vanwege de aanwezige oude gebouwen, musea en is daarom uit economisch oogpunt belangrijk. Historische steden genereren veel opbrengsten uit erfgoedtoerisme. Een goed voorbeeld is de Binnendieze in 's-Hertogenbosch. De bezoekers aan de Binnendieze spenderen jaarlijks 10 miljoen euro in de binnenstad, een flinke impuls voor de plaatselijke economie.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]Cuijpers, Jos (2012) Geld verdienen met erfgoed, ISBN 9789087300395.