16e Grammy Awards

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Grammy Awards 1974
Grammy Awards
Datum 2 maart 1974
Locatie Hollywood Palladium, Los Angeles
Host Andy Williams
Netwerk CBS
Vorige 15e Grammy Awards
Volgende 17e Grammy Awards
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De zestiende editie van de jaarlijkse uitreiking van de Grammy Awards vond plaats op 2 maart 1974 in Los Angeles. De tv-uitzending werd voor het derde jaar gepresenteerd door Andy Williams.

Grote winnaar was Stevie Wonder, die met vier Grammy's naar huis ging, onder meer voor zijn album Innervisions, dat de prijs kreeg voor Album of the Year. Verder kreeg hij twee prijzen voor de hit Superstition en eentje voor het nummer You Are the Sunshine of My Life, twee nummers die op Wonders vorige album Talking Book stonden. Naast deze prijzen ging er ook nog een Grammy naar twee technici voor hun werk op Innervisions.

Een andere grootverdiener was Roberta Flack, die twee Grammy's kreeg voor Killing Me Softly with His Song, onder meer voor Record of the Year. Het was de tweede opeenvolgende keer dat Flack deze categorie won; in 1973 kreeg ze de prijs voor The First Time Ever I Saw Your Face. Zij is nog altijd de enige artiest die twee keer achter elkaar de Grammy voor Record of the Year heeft gewonnen.

Killing Me Softly with His Song werd drie keer onderscheiden: twee keer voor Roberta Flack en één keer voor de componisten ervan, Charles Fox en Norman Gimbel, in de categorie Song of the Year.

Gladys Knight & the Pips en dirigent Pierre Boulez waren de enige anderen die meer dan één Grammy in de wacht sleepten; zij wonnen twee keer. Pianist Vladimir Horowitz won zijn twaalfde Grammy sinds 1961, dit keer in de categorie voor beste klassieke solist.

Een opvallende winnares was Olivia Newton-John, die een Grammy won in de categorie Best Country Vocal Performance. Zij is de enige Europese (Britse) artiest die ooit een Grammy in de country-categorieën heeft gewonnen. Haar overwinning leidde tot nogal wat ophef, omdat veel mensen in de Amerikaanse country-wereld het onterecht vonden dat zij als niet-Amerikaanse deze prijs won.[1]

Winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Pop[bewerken | brontekst bewerken]

Country[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Country Vocal Performance (zangeres)
  • Best Country Vocal Performance (zanger)
    • Behind Closed Doors - Charlie Rich
  • Best Country Vocal Performance (duo/groep)
  • Best Country Instrumental Performance
    • Dueling Banjos - Eric Weissberg & Steve Mandell
  • Best Country Song
    • Kenny O'Dell (componist) voor Behind Closed Doors (uitvoerende: Charlie Rich)

R&B[bewerken | brontekst bewerken]

Folk[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Ethnic or Traditional Recording

Gospel[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Gospel Performance
    • Release Me (From My Sin) - Blackwood Brothers
  • Best Soul Gospel Performance
    • Loves Me Like A Rock - Dixie Hummingbirds
  • Best Inspirational Performance

Jazz[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Jazz Performance (solist)
  • Best Jazz Performance (groep)
    • Supersax plays Bird - Supersax
  • Best Jazz Performance (big band)

Klassieke muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy[bewerken | brontekst bewerken]

Composing and Arranging (Composities en arrangementen)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Instrumental Composition
    • Gato Barbieri (componist) voor Last Tango in Paris
  • Best Original Score Written for a Motion Picture or TV Special (Beste muziek geschreven voor een film of televisieprogramma)
    • Jonathan Livingston Seagull - Neil Diamond (componist & uitvoerende)
  • Best Instrumental Arrangement
  • Best Arrangement Accompanying Vocalist(s) (Beste arrangement voor een opname met zang)

Kinderrepertoire[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Recording for Children
    • Sesame Street Live - Joe Raposo (producer)

Musical[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Score (originele cast van een musical)
    • A Little Night Music - Stephen Sondheim (componist); Goddard Lieberson (producer)

Hoezen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Album Package
  • Best Album Notes (Beste hoestekst)
    • Dan Morgenstern (schrijver) voor God Is In The House, uitgevoerd door Art Tatum
  • Best Album Notes (Classical) (Beste hoestekst op een klassiek album)
    • Glenn Gould (schrijver) voor Hindemith: Sonatas for Piano (Complete), uitgevoerd door Glenn Gould

Production and Engineering (Productie en Techniek)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Engineered Recording - Non-Classical (Beste techniek op een niet-klassieke opname)
    • Malcolm Cecil & Robert Margouleff (technici) voor Innervisions, uitgevoerd door Stevie Wonder
  • Best Engineered Recording - Classical (Beste techniek op een klassieke opname)

Gesproken Woord[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best Spoken Word Recording

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]