4-ethylmorfoline

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
4-ethylmorfoline
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van 4-ethylmorfoline
Algemeen
Molecuulformule C6H13NO
IUPAC-naam 4-ethylmorfoline
Andere namen N-ethylmorfoline, NEM
Molmassa 115,17352 g/mol
SMILES
CCN1CCOCC1
InChI
1S/C6H13NO/c1-2-7-3- 5-8-6-4-7/h2-6H2,1H3
CAS-nummer 100-74-3
EG-nummer 202-885-0
PubChem 7525
Wikidata Q2676918
Beschrijving Kleurloze vloeistof met kenmerkende geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OntvlambaarCorrosiefToxisch
Gevaar
H-zinnen H226 - H302 - H311 - H314 - H332
EUH-zinnen geen
P-zinnen P280 - P305+P351+P338 - P310
Opslag Brandveilig en gescheiden van sterke zuren en sterk oxiderende stoffen.
VN-nummer 1993
ADR-klasse Gevarenklasse 3
MAC-waarde 5 ppm
LD50 (ratten) (oraal) 1780 mg/kg
LD50 (muizen) (oraal) 1200 mg/kg
(intraveneus) 180 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid 0,916 g/cm³
Smeltpunt −63 °C
Kookpunt 138 °C
Vlampunt 32 °C
Zelfontbrandings- temperatuur 185 °C
Dampdruk 800 Pa
Matig oplosbaar in water
log(Pow) 0,547
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

4-ethylmorfoline is een organische verbinding met als brutoformule C6H13NO. De stof komt voor als een ontvlambare kleurloze vloeistof met een kenmerkende geur, die mengbaar is met water.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verhitting met vorming van giftige gassen en dampen, waaronder ammoniak, stikstofoxiden en koolstofmonoxide. 4-ethylmorfoline reageert hevig met sterke zuren en sterk oxiderende stoffen, waardoor brand- en ontploffingsgevaar ontstaat. Ze tast kunststof, rubber en coatings aan.

De stof is irriterend voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Ze kan ernstige en onomkeerbare effecten hebben op de ogen, zoals diverse gezichtsstoornissen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]