Christian Coleman

Christian Coleman
	Christian Coleman op de Amerikaanse indoorkampioenschappen in 2018.
Volledige naam	Christian Coleman
Geboortedatum	6 maart 1996
Geboorteplaats	Atlanta
Nationaliteit	Verenigde Staten
Lengte	1,75 m
Gewicht	71 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint
Eerste titel	NCAA-indoorkampioen 200 m 2016
OS	2016
Extra	Wereldindoorrecordhouder 60 m
Portaal	Atletiek

Christian Coleman (Atlanta, 6 maart 1996) is een Amerikaans sprinter. Hij nam eenmaal deel aan de Olympische Spelen, veroverde drie wereldtitels, waarvan één op de 100 m en twee op de 4 × 100 m estafette, en één wereldindoortitel op de 60 m. Sinds januari 2018 is hij op deze afstand tevens in het bezit van het wereldindoorrecord.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Atletiek als scholier[bewerken | brontekst bewerken]

Coleman stamt uit een sportieve familie en nam al op jonge leeftijd deel aan atletiekwedstrijden. Zo won hij al op elfjarige leeftijd het verspringen in zijn leeftijdsgroep op de kampioenschappen van de Amateur Athletic Union (AAU) van de Verenigde Staten. Als highschool-leerling maakte hij deel uit van het atletiekteam van zijn school en behaalde hij bij diverse highschool-kampioenschappen aansprekende resultaten op de 100 m, de 200 m en de 4 × 100 m estafette. Bovendien was hij lid van het American football-team van zijn school.

Op negentienjarige leeftijd behaalde hij zijn eerste medaille op een internationaal toernooi; op de Pan-Amerikaanse U20 kampioenschappen van 2015 veroverde hij een bronzen plak op de 100 m.

Olympisch debuut[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 kreeg Coleman een studiebeurs aangeboden om te gaan studeren aan de University of Tennessee. In 2016 won hij op de NCAA-indoorkampioenschappen al gelijk de 200 m en werd hij derde op de 60 m. Bij de NCAA-baankampioenschappen werd het vervolgens tweemaal zilver op de 100 en 200 m, waarna hij werd opgenomen in de Amerikaanse ploeg voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Hij maakte er deel uit van de Amerikaanse selectie voor de 4 × 100 m estafette. Coleman liep enkel in de reeksen: samen met Mike Rodgers, Tyson Gay en Jarrion Lawson won Coleman hun reeks, waardoor de Amerikanen zich plaatsten voor de finale. Hierin werd het viertal (zonder Coleman) gediskwalificeerd als gevolg van een foutieve stokwissel.

Tweemaal zilver op WK 2017[bewerken | brontekst bewerken]

Op de wereldkampioenschappen in 2017 behaalde Coleman de zilveren medaille in de finale van de 100 m. Hij moest slechts zijn landgenoot Justin Gatlin voor zich dulden, maar was nog wel iets sneller dan uittredend wereldkampioen Usain Bolt, die hij in de halve finales ook al had verslagen. Ook in de estafette was het zilver voor Coleman en zijn teamgenoten, achter het Britse team, dat voor thuispubliek verrassend won en voor de uitgevallen Usain Bolt en co. Dit maakt Coleman de enige sprinter die al zijn een-op-een races van de Jamaicaanse wereldrecordhouder heeft gewonnen.

Wereldindoorecord en WK indoor goud[bewerken | brontekst bewerken]

In 2018 begon Coleman het indoorseizoen uitstekend door tijdens de 'Clemson Invitational' in South Carolina op de 60 m het bijna 20 jaar oude wereldindoorrecord van Maurice Greene van 6,39 te verbeteren tot 6,37. Het record kon echter niet worden erkend, omdat zowel de startblokken als het startpistool niet voldeden aan de eisen om voor ratificatie in aanmerking te komen. Een maand later, tijdens de Amerikaanse indoorkampioenschappen in Albuquerque, deed Coleman het daarom nog eens dunnetjes over. De omstandigheden waarin hij ditmaal op de 60 m tot 6,34 kwam, voldeden nu wel aan alle eisen en zo werd hij dus de opvolger van zijn illustere landgenoot, oud-olympisch- en meervoudig wereldkampioen Maurice Greene. Bij de daaropvolgende wereldindoorkampioenschappen in Birmingham veroverde Coleman op de 60 m in 6,37 de titel, waarmee hij tevens het kampioenschapsrecord, dat Greene sinds 1999 met 6,42 in handen had, op zijn naam schreef.

Tijdens het hierop volgende baanseizoen ondervond Coleman hamstringproblemen. Hierdoor werd hij, na enkele races om die reden te hebben verloren, gedwongen om zijn activiteiten enkele maanden te onderbreken om te herstellen. En toen in juli na enkele goede races zijn hamstring opnieuw begon op te spelen, wachtte hij tot in de tweede helft van augustus, alvorens weer aan de start te verschijnen. Daarna rondde hij het seizoen alsnog met succes af door tijdens de Memorial Van Damme in Brussel de 100 m te winnen met een PR-prestatie van 9,79. Hiermee veroverde hij op dit sprintonderdeel niet alleen zijn eerste eindzege in een Diamond League-serie, maar nestelde hij zich op de lijst van snelste 100 metersprinters aller tijden ook naast Maurice Greene op de zevende plaats.

Schorsing[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 2020 werd Coleman voorlopig geschorst, omdat hij eind 2019 een dopingcontrole had gemist. Een jaar eerder was hij al binnen één jaar driemaal afwezig geweest voor een dopingtest. Dat had toen tot een schorsing van twee jaar kunnen leiden, maar volgens het reglement (er moet per kwartaal gekeken worden) waren de gemiste dopingcontroles niet binnen één jaar.^[1]

Titels[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioen 100 m - 2019
Wereldkampioen 4 × 100 m - 2019, 2023
Wereldindoorkampioen 60 m - 2018
Amerikaans kampioen 100 m - 2019
Amerikaans indoorkampioen 60 m - 2018, 2022
NCAA-kampioen 100 m - 2017
NCAA-kampioen 200 m - 2017
NCAA-indoorkampioen 60 m - 2017
NCAA-indoorkampioen 200 m - 2016, 2017
NACAC U23-kampioen 4 × 100 m - 2016

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Outdoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
100 m	9,76 s (+0,6 m/s)	28 september 2019	Doha
200 m	19,85 s (-0,5 m/s)	27 mei 2017	Lexington
300 m	33,20 s	14 januari 2022	Lexington (Kentucky)
300 m horden	40,77 s	5 mei 2012	Provo
verspringen	7,29 m (+1,1 m/s)	10 april 2015	Knoxville

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
60 m	6,34 s (WR)	18 februari 2018	Albuquerque
200 m	20,11 s	11 maart 2017	College Station
300 m	33,26 s	9 december 2016	Bloomington
verspringen	7,27 m	24 januari 2015	Blacksburg