Edopoidea
| Edopoidea Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Carboon tot Laat-Perm | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Chenoprosopus | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Superfamilie | |||||||||
| Edopoidea Romer, 1945 | |||||||||
| |||||||||
| Edops craigi | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Edopoidea op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
De Edopoidea[1][2] zijn een clade van temnospondyle Batrachomorpha (basale 'amfibieën'), waaronder het geslacht Edops en de familie Cochleosauridae. Edopoidea zijn bekend uit het Laat-Carboon en Vroeg-Perm van Noord-Amerika en Europa, en het Laat-Perm van Afrika. Ze behoren tot de meest basale temnospondylen en bezitten een aantal basale kenmerken die bij latere leden van de groep verloren zijn gegaan.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Edopoïden zijn relatief grote temnospondylen, met veel soorten die naar schatting enkele meters lang zijn geworden. De schedel van Edops is breed, terwijl die van cochleosauriden smaller en langwerpig is. Onderscheidende kenmerken van edopoïden zijn de aanwezigheid van een intertemporaal bot dat afwezig is bij alle andere temnospondylen, en het ontbreken van een foramen pineale, een klein gaatje op het schedeldak van veel vroege tetrapoden, voor het 'derde oog' (jonge individuen hebben dit gat nog steeds). In vergelijking met andere temnospondylen hebben edopoïden ook vergrote premaxillae, maxillae en neusbeenderen in het snuitgebied, die de neusgaten vernauwen tot kleine gaatjes en ze naar de zijkanten van de schedel duwen. De meeste edopoïden missen groeven in de schedel, sensorische sulci genaamd, die vermoedelijk een lateraal lijnsysteem bij andere temnospondylen ondersteunden. Het ontbreken van sensorische sulci suggereert dat de meeste edopoïden waren aangepast aan de landbewonende levensstijl, aangezien zijlijnen kenmerkend zijn voor waterdieren. Nigerpeton is de enige edopoïde die sensorische sulci bezit, maar alleen in zijn volwassen vorm. De schedels van edopoïden hebben slechts één condylus occipitalis, achterhoofdsknobbel, die ze verbindt met de wervels van de nek, terwijl meer afgeleide temnospondylen twee occipitale condylen hebben.
Mogelijke synapomorfieën zijn: ronde neusgaten, neusbeenderen die vóór de neusgaten uitsteken, slagtanden op de ploegschaarbeenderen die in een dwarse rij staan, het ontbreken van een ruwe textuur van denticula op het ploegschaarbeen.
Classificatie[bewerken | brontekst bewerken]
Edopoidea werd genoemd als een superfamilie van temnospondylen door de Amerikaanse paleontoloog Alfred Romer in de tweede editie van zijn leerboek Vertebrate Paleontology, gepubliceerd in 1945.[3] Hij herkende een nauwe verwantschap tussen de families Edopidae (die alleen Edops omvat) en Cochleosauridae. In de late jaren 1980 en vroege jaren 1990 werd de verwantschap tussen deze twee groepen ondersteund door vele fylogenetische analyses.
In 2013 werd een klade Edopoidea door Rainer Schoch gedefinieerd als de groep bestaande uit Edops craigi en alle soorten nauwer verwant aan Edops dan aan Mastodonsaurus giganteus.[4]
Slechts één fylogenetische analyse scheidde Edops en cochleosauriden, waarbij de cochleosauriden werden gevonden een groep te vormen met meer afgeleide temnospondylen als Archegosaurus. De schedelkenmerken die in deze analyse werden gebruikt, zijn echter gemeenschappelijk voor bijna alle temnospondylen met langwerpige schedels, en zijn geen sterk bewijs van evolutionaire verwantschappen, omdat lange snuiten gemakkelijk kunnen zijn verschenen door evolutionaire convergentie.
De meest recente fylogenetische analyses ondersteunen een zustergroepverwantschap tussen Edops en Cochleosauridae, wat betekent dat ze elkaars naaste verwanten zijn. Edopoïden worden meestal aan de basis van Temnospondyli geplaatst, samen met andere basale vormen als Dendrerpeton, Balanerpeton en Capetus. Hieronder is een cladogram dat de verwantschappen van edopoïden toont van Sidor et al. (2006):
| Temnospondyli |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Paleobiologie[bewerken | brontekst bewerken]
De meeste edopoïden zijn bekend uit het Laat-Carboon en Vroeg-Perm van Europa en Noord-Amerika, die destijds samen een groter continent vormden, Euramerika genaamd. Procochleosaurus, de oudste edopoïde, is bekend uit Ierland, terwijl Edops, de meest basale edopoïde, bekend is uit de Verenigde Staten, wat sterk suggereert dat de groep afkomstig is uit Euramerika. Tropische en subtropische omgevingen waren waarschijnlijk wijdverbreid in heel Euramerika tijdens het Carboon en het Vroeg-Perm, wat betekent dat edopoïden gemakkelijk konden reizen tussen wat nu Noord-Amerika en Europa is.
De edopoïde Nigerpeton is bekend uit het Laat-Perm van Afrika, waardoor de tijdspanne van edopoïden met ongeveer veertig miljoen jaar wordt verlengd en hun geografische bereik buiten Euramerika wordt uitgebreid. Hij leefde in een bergachtig tropisch gebied nabij de evenaar waarvan wordt gedacht dat het een toevluchtsoord was voor temnospondylen tijdens het Laat-Perm. In die tijd werd het equatoriale gebied waarschijnlijk begrensd door woestijnen in het noorden en zuiden, die te droog waren voor amfibisch levende dieren zoals edopoïden.
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Noten
|