Europees kampioenschap voetbal 1968

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europees kampioenschap voetbal 1968
De Italiaanse aanvoerder Giacinto Facchetti houdt de bokaal omhoog
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Italië Italië
Organisator UEFA
Editie 3e
Datum 5–10 juni 1968
Teams (van 1 confederatie)
Stadions (in 3 gaststeden)
Winnaar Vlag van Italië Italië (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 5
Doelpunten 7  (1,4 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Joegoslavië Dragan Džajić
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De finale ronde van het Europees kampioenschap voetbal 1968 werd gehouden in Italië. Het was na de EK's van 1960 en 1964 het 3e EK voetbal dat gehouden werd door de UEFA. Bij deze derde editie van het EK voetbal werd het knock-outsysteem in de voorronde verlaten. Tijdens de kwalificatieronde werd voortaan in groepen gespeeld. Voor het eindtoernooi bleef het knock-outsysteem gehandhaafd. Aan het eindtoernooi deden slechts vier landen mee. Uit de geplaatste landen na de kwalificatiewedstrijden wees de UEFA Italië aan als organisator. België overleefde de eerste ronde van de kwalificatie niet. Frankrijk was te sterk. De Rode Duivels bleven wel Polen en Luxemburg voor. Nederland werd in de eerste kwalificatieronde uitgeschakeld. In een groep met Hongarije, Oost-Duitsland en Denemarken kwam het niet verder dan een derde plaats.

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

 Gekwalificeerd
 Niet gekwalificeerd
 Deed niet mee aan het toernooi
 Geen UEFA lid
Zie het artikel Europees kampioenschap voetbal 1968 kwalificatie voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
Land Kwalificatie als Eerdere deelnames aan EK
Vlag van Italië Italië (gastland) Winnaar groep 6 / kwartfinale 0 (debuut)
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Winnaar groep 3 / kwartfinale 2 (1960, 1964)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Winnaar groep 4 / kwartfinale 1 (1960)
Vlag van Engeland Engeland Winnaar groep 8 / kwartfinale 0 (debuut)

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

De eindronde werd gespeeld in drie stadions.

Rome Napels Florence
Stadio Olimpico
Capaciteit: 80.000
Stadio San Paolo
Capaciteit: 82.000
Stadio Artemio Franchi
Capaciteit: 56.000
Stadio Olimpico
Stadio Olimpico
Stadio San Paolo
Stadio San Paolo
Stadio Artemio Franchi
Stadio Artemio Franchi
3 wedstrijden (finale) 1 wedstrijd 1 wedstrijd
Speellocaties

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen haakjes staat aangegeven hoeveel wedstrijden de scheidsrechter bij dit toernooi heeft gefloten.

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen
  Halve finale Finale
             
5 juni – Napels
 Vlag van Italië Italië 0  
 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie 0  
 
8 juni, 10 juni¹ – Rome
     Vlag van Italië Italië 1, 2¹
   Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië 1, 0¹
 
Derde plaats
5 juni – Florence 8 juni – Rome
 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië 1  Vlag van Engeland Engeland  2
 Vlag van Engeland Engeland 0    Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie  0

¹ Replaywedstrijd

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

In een bomvol stadion in Napels begon Italië sterk tegen de Sovjet-Unie, maar na 35 minuten viel Gianni Rivera uit en gebeurde er weinig opwindends meer in de wedstrijd. Ook na verlenging bleef de stand 0-0 en moest het muntstuk beslissen welke ploeg de finale moest halen. De Russische kapitein Albert Sjesternjov mocht kiezen en koos voor munt, het Franse tienfrancstuk belandde op de rug van de hand van scheidsrechter Tschenscher; de kop lag boven en Italië zat in de finale. Joegoslavië won in Florence met 1-0 van de wereldkampioen Engeland door een doelpunt van Džajić vier minuten voor tijd. Het was het enige doelpunt in de halve finales. Joegoslavië had weer een talentvolle, frivole lichting en verbaasde al in de kwalificatie door van West-Duitsland te winnen.


5 juni 1968
«onderlinge duels»
18:00 uur (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 0 – 0
(nv)
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 68.582
Scheidsrechter: Kurt Tschenscher (Vlag van Duitsland West-Duitsland)
Wedstrijdverslag

5 juni 1968
«onderlinge duels»
21:15 uur (UTC+2)
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1 – 0 Vlag van Engeland Engeland Stadio Artemio Franchi, Florence
Toeschouwers: 21.834
Scheidsrechter: José María Ortiz de Mendíbil (Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje)
Džajić Goal 87' Wedstrijdverslag

Troostfinale[bewerken | brontekst bewerken]


8 juni 1968
«onderlinge duels»
18:45 uur (UTC+2)
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 68.817
Scheidsrechter: István Zsolt (Vlag van Hongarije Hongarije)
Charlton Goal 39'
Hurst Goal 63'
Wedstrijdverslag

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Finale Europees kampioenschap voetbal 1968 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

8 juni 1968
«onderlinge duels»
21:15 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 1 – 1
(nv)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 68.817
Scheidsrechter: Gottfried Dienst (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Domenghini Goal 80' Wedstrijdverslag Džajić Goal 32'

Finale (Replay)[bewerken | brontekst bewerken]


10 juni 1968
«onderlinge duels»
21:15 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 2 – 0 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 32.866
Scheidsrechter: José María Ortiz de Mendíbil (Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje)
Riva Goal 12'
Anastasi Goal 31'
Wedstrijdverslag
UEFA Europees kampioenschap voetbal
Winnaar 1968

Vlag van Italië
ITALIË
1ste titel

Doelpuntenmakers[bewerken | brontekst bewerken]

2 doelpunten
1 doelpunt