Evert Larock

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Evert Larock
Evert Larock
Persoonsgegevens
Geboren Kapelle-op-den-Bos, 21 mei 1865
Overleden Kapelle-op-den-Bos, 13 jan 1901
Nationaliteit Vlag van België België
Beroep(en) kunstschilder, onderwijzer
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Evert Larock (Kapelle-op-den-Bos, 21 mei 1865 – aldaar, 13 januari 1901) was een Belgische kunstschilder. Hij was lid van de kunstenaarsverenigingen Als ik Kan en De XIII.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Na een avondcursus "Tekenen" aan de stedelijke academie te Mechelen werd hij ingeschreven voor de avondlessen aan de Academie van Antwerpen. Gedurende de dag werkte hij voor de decoratieschilder en binnenhuisarchitect Henri Verbueken.

Tijdens zijn militaire dienst in 1884 manifesteerden zich de eerste symptomen van tbc. Deze ziekte zou de rest van zijn korte leven een rem zetten op zijn kunstproductie. Larock werd vrijgesteld van verdere militaire dienstverplichtingen en volgde daarop de dagcursussen aan de academie. 's Avonds werkte en studeerde hij doorgedreven in het atelier van Karel Verlat. Hij leerde er vele kunstvrienden kennen, o.a. Frans Hens, Romain Looymans, Arthur Pierre en Alexander Struys (fr), en werd lid van de kring Als ik Kan en later van De XIII.

Ondanks zijn ziekte en lange afwezigheden probeerde hij zo veel mogelijk te exposeren (dit lukte met de hulp van zijn vrienden) en zo kwam hij stilaan in de belangstelling. Zijn werken werden tentoongesteld en verkocht over heel EuropaParijs, Bordeaux, Wrocław, Düsseldorf en Keulen.

De eerste tentoonstelling van Kunst van Heden (1901) mag een eerbetoon aan het werk van Larock genoemd worden. Larock was van meet af aan een aanhanger van pleinairisme en in veel van zijn werken toont hij een grote belangstelling voor het zonnige coloriet van het impressionisme. Zijn grootste werken zoals De idioot, De sintelraper en Het vissertje getuigen ervan dat hij over het talent beschikte een merkwaardig naturalist te worden maar door zijn te korte leven heeft hij dat niet kunnen bewijzen.

Musea[bewerken | brontekst bewerken]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Edmond Van Offel, Evert Larock – Eene Studie, uitg. De Vos en Van der Groen, Antwerpen, 1901
  • Henri Van De Ven, Kunstschilder Evert Larock, uitg. G. Binst, Zemst, mei 1969
  • Vic Van Moer, Evert Larock 1865-1901 (fotografie Pol de Prins – voorwoord Herwig Todts, wetenschappelijk attaché aan het K.M.S.K. te Antwerpen), OKV, oktober 2001
Zie de categorie Evert Larock van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.