Ghislain-Joseph Henry

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kasteel van Duras, Sint-Truiden
Engels landschapspark en Minervatempel, Alden Biesen

Ghislain-Joseph Henry (Dinant, 1754 - ?, 1820) was een Luiks architect en tuinarchitect uit de late barokperiode en het neoclassicisme, die voornamelijk in de Zuidelijke Nederlanden werkzaam was. Met Jean-Gilles Jacob, Etienne Fayen, Barthélemy Digneffe en Jacques-Barthélemy Renoz en samen met enkele Maastrichtse en Akense architecten kan hij gerekend worden tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de (late) barokarchitectuur in het prinsbisdom Luik en van de neoclassicistische architectuur in het Soeverein Vorstendom der Verenigde Nederlanden.

Levensschets[bewerken | brontekst bewerken]

Ghislain-Joseph Henry werd geboren in 1754 in Dinant in het prinsbisdom Luik, maar stamde uit een familie die oorspronkelijk afkomstig was uit Profondeville (provincie Namen).

In 1779 behaalde hij de eerste prijs van de academie van Sint-Lucas in Rome.

In 1803 was hij in Brussel een van de oprichters van de Société de peinture, sculpture et architecture de Bruxelles. Vanaf 1816 was hij in dezelfde stad raadsman van de Académie royale des beaux-arts de Bruxelles.

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Bouwwerken[bewerken | brontekst bewerken]

Tuinontwerpen[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur, bronnen en referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Académie de Bruxelles, deux siècles d'architecture. Brussel, Archives d'Architecture Moderne, 1989
  • Le siècle des Lumières dans la principauté de Liège, museumcatalogus, Musée de l'Art wallon, Luik, 1980.
  • Anne & Paul van Ypersele de Strihou, Laeken, résidence impériale et royale, Brussel, 1970 (p.27)
  • François de Pierpont, 'Le château de Duras', in: Le Parchemin, september-oktober 2009 (p.353)
  • Xavier Duquenne, Le parc de Wespelaar, le jardin anglais en Belgique au XVIIIe sièce. Brussel 2001 (pp.43-55)
Zie de categorie Ghislain-Joseph Henry van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.