Roodkopdwerghoningeter
| Roodkopdwerghoningeter IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Roodkopdwerghoningeter (Myzomela erythrocephala) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Myzomela erythrocephala Gould, 1840 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Roodkopdwerghoningeter op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De roodkopdwerghoningeter (Myzomela erythrocephala) is een soort honingeter die voorkomt langs de kusten van Noord-Australië en het zuiden van Nieuw-Guinea.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De roodkopdwerghoningeter is 11 tot 12,5 cm lang. Zoals de naam al zegt is de kop (van het mannetje) geheel rood. verder heeft de vogel een rode stuit. Dit rood gaat abrupt over in de donkerbruine vluegels en rug. Het vrouwtje en onvolwassen vogels zijn egaal bruin met een vage rode gloed en rood op de keel en de kruin.[2]
-
Mannetje -
Vrouwtje -
Onvolwassen
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
De roodkopdwerghoningeter komt voor langs de gehele noordkust van Australië, van West-Australië tot het noorden van Queensland, verder op de eilanden tussen Australië en Nieuw-Guinea, de zuidkust van Papoea (Indonesië) tot Papoea-Nieuw-Guinea, de Aru-eilanden en het oosten van de Molukken.
De soort telt 2 ondersoorten:
- M. e. erythrocephala: noordelijk Australië en de nabijgelegen eilanden.
- M. e. infuscata: zuidelijk Nieuw-Guinea, de Aru-eilanden en de eilanden in de Straat Torres.
De vogel komt vooral voor in mangrovebossen, maar ook in aangrenzend gebied met stuikgewas, beekgeleidend bos, (zoetwater)moerasbos, parken en tuinen.[2]
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De roodkopdwerghoningeter heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze dwerghoningeter als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|