Orde (rekenkunde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Rekenkundige bewerkingen kunnen worden ingedeeld naar orde.

Tellen wordt wel een bewerking van de nulde orde genoemd. Tellen wil zeggen dat er, wiskundig gezien, na een (natuurlijk) getal altijd een getal bestaat dat 1 groter is.

Tellen, met name het tellen van dingen, is nauw verbonden met het begrip bijectie.

Eerste orde[bewerken | brontekst bewerken]

Bij een rekenkundige bewerking is er steeds sprake van drie begrippen:

  • de grondtallen
  • de bewerking
  • de uitkomst

Optellen is een rekenkundige bewerking van de eerste orde. Het kan worden gezien als herhaald tellen, of als het tellen vanaf (op) een bepaald getal:

of wel:

Commutatief[bewerken | brontekst bewerken]

Een optelling is commutatief , dat wil zeggen dat volgorde van bewerken de uitkomst niet beïnvloedt. Dus:

voorbeeld:

Inverse[bewerken | brontekst bewerken]

Om te weten wat is als alleen en de bekend zijn, moet worden afgetrokken:

Hetzelfde geldt voor een onbekend :

Aftrekken is eveneens een bewerking van de eerste orde en is de inverse (omgekeerde bewerking) van optellen.

Tweede orde[bewerken | brontekst bewerken]

Vermenigvuldigen is een rekenkundige bewerking van de tweede orde. Het wordt gezien als het herhalen van optellingen:

of wel:

Commutatief[bewerken | brontekst bewerken]

Een vermenigvuldiging is commutatief , dat wil zeggen dat volgorde van bewerken de uitkomst niet beïnvloedt. Dus:

voorbeeld:

Inverse[bewerken | brontekst bewerken]

Om te hier weten wat is als alleen en de bekend zijn, moet worden gedeeld:

Hetzelfde geldt voor een onbekend :

.

Delen is eveneens een bewerking van de tweede orde en is de inverse van vermenigvuldigen.

Derde orde[bewerken | brontekst bewerken]

Machtsverheffen is een rekenkundige bewerking van de derde orde. Het wordt gezien al het herhaald vermenigvuldigen:

of wel

Niet-commutatief[bewerken | brontekst bewerken]

Een machtsverheffing is niet-commutatief, dat wil zeggen dat volgorde van bewerken de uitkomst beïnvloedt. Dus:

voorbeeld:
Bij grote uitzondering kan een berekening de zelfde antwoorden opleveren, zoals bij:

Inverse[bewerken | brontekst bewerken]

Om hier te weten wat het is als alleen en de bekend zijn, moet de wortel worden getrokken:

Voor een onbekend moet de logaritme worden berekend:

Worteltrekken en de logaritme zijn eveneens rekenkundige bewerkingen van de derde orde en de inversen van machtverheffen.

Hogere orden[bewerken | brontekst bewerken]

In de praktijk eindigt hier de ordening. Men kan zich echter voorstellen, dat er hogere orden bestaan. Men kan herhaald machtverheffen, dat is dan een bewerking van de vierde orde. Deze bewerking wordt tetratie genoemd. Ook dat herhaald machtsverheffen kan men herhalen: herhaald-herhaald machtsverheffen, een bewerking van de vijfde orde. Deze ordes worden vaak aangegeven met de pijl-omhoog notatie. Zo wordt geschreven als

en

Merk op dat gewoon is.

Bewerkingsvolgorde[bewerken | brontekst bewerken]

Bij een berekening die bewerkingen van verschillende ordes bevat, is de volgorde van de bewerkingen van belang. De volgorde is steeds van hoog naar laag. Als bijvoorbeeld eerst de berekeningen van de derde orde worden uitgevoerd, bestaat het resultaat nog enkel uit bewerkingen van de tweede en eerste orde. Zo wordt de berekening eenvoudiger tot men bij de nulde orde uitkomt: de feitelijk oplossing.