Resolutie 382 Veiligheidsraad Verenigde Naties
 | ||
|---|---|---|
| Van de | Veiligheidsraad van de Verenigde Naties | |
| Datum | 1 december 1975 | |
| Nr. vergadering | 1858 | |
| Code | S/RES/382 | |
| Stemming | voor 14 onth. 0 tegen
0 | |
| Onderwerp | Aanbeveling kandidaat VN-lidstaten | |
| Beslissing | Aanbeveling van Suriname als VN-lidstaat | |
| Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1975 | ||
| Permanente leden | ||
| Niet-permanente leden | ||
.svg){kind=small} Wit-Russische SSR ·  Kameroen ·  Costa Rica ·  Guyana · .svg){kind=small} Irak ·  Italië · .svg){kind=small} Japan · .svg){kind=small} Mauritanië ·  Zweden ·  Tanzania | ||
| ||
Suriname
| ||
.svg){kind=small}
Resolutie 382 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd aangenomen op 1 december 1975, en beval Suriname aan voor VN-lidmaatschap.
Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]
In 1954 verkreeg Suriname een semi-autonome status binnen het Nederlands Koninkrijksverband. Op 25 november 1975 werd Suriname onafhankelijk. Gouverneur Ferrier, premier Den Uyl en Koningin Juliana ondertekenden het verdrag. Sindsdien is de officiële benaming Republiek Suriname.
Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]
De Veiligheidsraad had de aanvraag van Suriname bestudeerd, en beval de Algemene Vergadering aan om Suriname toe te laten als VN-lidstaat.
Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]
- Resolutie 375 Veiligheidsraad Verenigde Naties (Papoea-Nieuw-Guinea)
- Resolutie 375 Veiligheidsraad Verenigde Naties (Comoren)
- Resolutie 394 Veiligheidsraad Verenigde Naties (Seychellen)
- Resolutie 397 Veiligheidsraad Verenigde Naties (Angola)
Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina United Nations Security Council Resolution 382 op de Engelstalige Wikisource.
· 
· 