Rudolf Bitzan

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rudolf Bitzan
Rudolf Bitzan (circa 1929)
Persoonsinformatie
Nationaliteit Duits
Boheems
Moravisch
Geboortedatum 18 mei 1872
Geboorteplaats Stráž pod Ralskem
Overlijdensdatum 22 november 1938
Overlijdensplaats Dresden
Beroep Architect
Werken
Belangrijke projecten Dresden-Reick
Stijl Jugendstil
Reformarchitectuur
Prijzen Sächsischer Staatspreis (gouden medaille - 1913)
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde

Rudolf Bitzan (Stráž pod Ralskem, 18 mei 1872Dresden, 22 november 1938[1]) was een Duits, Boheems en Moravisch architect die vanaf 1903 in Dresden woonde en werkte. Zijn architectonische stijl was te classificeren als jugendstil en reformarchitectuur, met enkele neoclassicistische invloeden. Zijn gebouwen staan zowel in Noord-Bohemen als in Saksen (met name in Freital en Dresden) en in Oberlausitz.[2][3][4][5]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn vader, Josef Bitzan, was leraar in Liberec. Rudolf Bitzan ging aldaar naar de middelbare school en studeerde van 1886 tot 1890 aan de Staatsgewerbeschule, eveneens in Liberec. Deze school werd ontworpen en gebouwd door architecten Gustav Jirsch (1871-1909), Josef Zasche (1871-1957) en Robert Hemmrich (1871-1946). Daarna deed Bitzan praktijkervaring op in het bouwbedrijf van Wilhelm Stärze (1851-1902) in Frýdlant v Čechách en werkte er vanaf 1897 als bouwmeester.

Na zijn stage vervolgde hij zijn studie, ditmaal aan de Technische Hogeschule München. Hij kreeg daar les van onder meer architecten Gabriel von Seidl (1848-1913), Martin Dülfer[6] (1852-1942) en Carl Hocheder (1854-1917), maar hij behaalde er geen diploma. In 1902 voltooide hij een stage in het architectenbureau van Hermann Billing (1867-1946) in Freiburg im Breisgau.

Vanaf 1903 woonde hij in Dresden en werkte hij eerst in het architectenbureau van Schilling & Graebner en later in het architectenbureau van William Lossow en Hermann Viehweger in Freiburg im Breisgau. In 1906 ging hij aan de slag bij Lossow & Kühne, waar hij hoofdprojectingenieur was. In 1906 werkte hij aan het wedstrijdontwerp voor het nieuwe hauptbahnhof van Leipzig, wat leidde tot een geschil met William Lossow over de auteursrechten van het ontwerp. Het ontwerp ontving een van de twee eerste prijzen en werd uitgevoerd.

In 1907 reisde Bitzan naar Italië, op kosten van de Sudeten Deutsche Akademie der Wissenschaften. Na terugkomst in Duitsland opende hij zijn eigen architectenbureau in Dresden aan Dürerplatz 15, later aan de Marschallstraße 1 (Amalienplatz). Hij werkte daar onder meer aan het ontwerp van de Kreuzkirche in Görlitz, dat uiteindelijk werd voltooid door de Görlitzse architect Gerhard Röhr, omdat Bitzan bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 in verband met de toen geldende dienstplicht werd opgeroepen voor het Oostenrijkse leger. Na de oorlog bouwde hij in 1921 als zelfstandig architect verschillende residentiële, commerciële en administratieve gebouwen in de nieuw opgerichte stad Freital. Samen met Otto Wulle en Bruno Just was hij daarnaast betrokken bij de bouw van de woonwijk Reick voor de Heimstättengenossenschaft Dresden.

Bitzan onderhield nauwe banden met het regiobestuur van Liberec. Voor de decoratie van zijn gebouwen werkte hij samen met de Dresdense kunstenaars Josef Goller (1868-1947), Alexander Baranowsky (1874-1941), Georg Türke (1884-1972), Rudolf Born (1882-1969) en Richard Guhr (1873-1956).[7]

Bitzan was lid van de Bond van Duitse Architecten en ontving talrijke onderscheidingen, waaronder de Oostenrijkse Staatspreis für Baukunst. Zijn nalatenschap bevindt zich in het Hauptstaatsarchiv Dresden.[6]

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Gebouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Gebouw Adres Monument Huidige status
1908 Villa Thiele Ernst-Thälmann-Straße 20, Neugersdorf
1908 Kantoor- en commercieel gebouw voor Chemnitzer Neueste Nachrichten, met Wenzel Bürger Annaberger Straße 24, Chemnitz
1908 Interieurontwerp van drie zalen aan de straatkant in het Künstlerhaus Dresden Grunaer Straße, Dresden Ja
1909 Wijnrestaurant in het souterrain van koffiehuis Zum Posthorn Liberec
1909-1910 Villa voor Samuel Glück Mládeže 907, Frýdlant Ja[8][9] Kinder- en jeugdsoos
1911 Tentoonstellingshal ‘Wonen en leven’ op de Internationale Hygiene-Ausstellung Dresden
1911-1912 Woonhuis voor Möldner & Co.[10] Jablonecká 91/20, Liberec-Kristiánov
1912 Villa voor Otto Goltze Jablonecká 7/22, Liberec-Kristiánov Ja[11][12]
1912-1913 Villa Grüger Baarova 930, Frýdlant
1913 Waterbekken Březinova, Frýdlant
1913 Kurhaus Lázně Kundratice
1913-1916 Evangelische Kreuzkirche Erich-Mühsam-Straße, Görlitz
1914 Commercieel gebouw voor Erich Funke Demianiplatz 14, Görlitz
1914-1915 Raadhuis[6] Lutherstraße, Freital-Döhlen
1915 Facade van warenhuizen van Robert Böhme Jr., met Paul Marcus Waisenhausstraße en Georgplatz, Dresden
1915-1917 Crematorium en urnentuin U. krematoria 460/7, Liberec-Perštýn Ja[13][14][15]
1920-1930 Woonwijk ‘Reick’, samen met Schilling & Graebner Dresden-Reick Ja[16][17]
1920-1922 Fabriek nr. 127–132, Višňová
1921 Arbeiderswoning voor werknemers van Bezručova 886, Lomnice nad Popelkou Ja[18]
1923-1924 Diverse gebouwen[6][19] Freital
ca. 1923 Woon-werkhuis voor de Allgemeine Ortskrankenkasse Dresdner Straße 203, Freital
1924 Handelsschool Dresdner Straße 205, Freital
1924 Stadttheater Teplitz, met Adolf Linnebach[20] U. Císařských lázní, Teplitz-Schönau
1924 Administratief gebouw voor Nordböhmische Elektrizitätswerke AG (NEW)[21] Teplická 8, Podmokly
ca. 1925 Villa Schwarz voor Josef Florian Ressel Fučíkova 436, Raspenava
ca. 1925 Villa voor Emil Simon[22] Lázeňská 463, Hejnice
ca. 1925 Verbouwing van Hotel de Saxe[23] Masarykova třída 661/35, Teplice
1925 ‘Bürgerliches Wohnhaus 1925’ tentoonstellingshal ‘Wonen en leven’ Dresden
1926 Bioscoop Olympia/Oko[24] Masarykova třída 52, Teplice
1925-1926 Bioscoopgebouw Smetanova 523, Nový Bor in 1981 door brand verwoest; in 1989 herbouwd[25]
1926 Villa van Bruno en Fanny Vogelov[26] Smetanova 584, Nový Bor
1926 Huis van R. Strache Varnsdorf
1926 Villa Geidel, woon- en werkhuis van kunstenaar Alfred Liebing en kunstenares Lotte Geidel-Liebing Erlenstraße 1a, Leipzig
1927 Belastingkantoor Dresdner Straße 207, Freital
1927-1928 Woon- en werkhuis ‘Konsumvereins Vorwärts’ Dresdner Straße 40–42, Freital
1928 Stadhuis[27][28] Dresdner Straße 209/Leßkestraße, Freital
1928 Multifunctioneel gebouw ‘Saxinger’ met bioscoop[29] Šumperk
1930 Sudetendeutsches Volkshochschulheim[30] Králův háj, Liberec-Kristiánov thans reguliere studentenwoningen
1930 Monument voor drie belangrijke personen uit de stad[31] Park nabij Heilig-Kreuz-Kirche, Frýtland
1931 Buurthuis[32] Liberec
1934 Vier woonblokken Troppauer Straße 25, 25b, 27, 27b, Dresden
1936 Driegezinswoning ‘Königsallee’ Flurstück 200 (thans: Berthold-Haupt-Straße 131), Dresden
1938 Driegezinswoning Basteiplatz, Dresden
1938 Vijfgezinswoning Pfaffensteinstraße 3, Dresden
1938 Eengezinswoning Pfaffensteinstraße 5, Dresden

Niet-uitgevoerde ontwerpen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Gebouw Plaats
1902 Realschule[33] Teplice
1903 Theater Jablonec nad Nisou
1906 Warenhuis van Leonhard Tietz AG[34] Düsseldorf
1907 Stadstheater[35] Ústí nad Labem
1907 Raadhuis Döbeln
1907 Nieuwbouw van Kamer van Koophandel Brno
1907 Evangelische kerk, met Hermann Viehweger Crimmitschau
1908 Kamer van Koophandel Dresden
1909 Kerkgebouw Dresden-Cotta
1910 Theater Hagen
1910 Herenhuizen Baldur I en II Dresden
1910 Katholieke kerk Podmokly
1910 Landhuizen A, B, C en D Dresden
1914 Uitbreiding van begraafplaats en bouw van een crematorium, urnenhal, urnenbos en herdenkingskapel Kassel
1927 Konsumzentrale ‘Vorwärts’ Dresden
1928 Multifunctioneel gebouw bestaande uit Spaarbank, bakkerij, hal en gemeentekantoor Podmokly

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Bitzan was getrouwd met Marie Bitzan (geboortenaam: Aigner - 1875-1961), dochter van burgemeester Anton Aigner (1844-1912) van Frýdlant v Čechách.[36][37]

Hij stierf op 22 november 1938 aan een hartinfarct en werd gecremeerd in het Krematorium Tolkewitz. Op zijn verjaardag, 18 mei 1939, werd zijn as begraven in het urnenbos van het crematorium in Liberec.[2][3] Zijn graf is in de loop der jaren geruimd.

Prijzen en onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1913: Sächsischer Staatspreis (gouden medaille), uitgereikt in Leipzig

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Rudolf Bitzan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.