Tambacarnifex
| Tambacarnifex Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Tambacarnifex Berman et al., 2013 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Tambacarnifex unguifalcatus | |||||||||||||
| |||||||||||||
Tambacarnifex[1] (betekent 'Tambachslachter') is een geslacht van uitgestorven varanodontine synapsiden bekend van de Tambach-formatie uit het Vroeg-Perm van Vrijstaat Thüringen, Midden-Duitsland.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
In 1995 ontdekten vader en zoon Max en Thomas Martens in dezelfde groeve waar ze Martensius opgroeven beenderen van een synapside. Die verwijderden ze in twee blokken die ze met water schoonmaakten zodat individuele botten loskwamen. Die plakten ze dan weer vast. De botten lagen niet in verband en waren vermengd met de beenderen van andere soorten. Uiteindelijk schakelden ze professionele paleontologen in.
Het geslacht werd benoemd in 2013 door David S. Berman, Amy C. Henrici, Stuart S. Sumida, Thomas Martens en Valerie Pelletier en de typesoort is Tambacarnifex unguifalcatus. De geslachtsnaam verbindt een verwijzing naar het Tambachbekken met een Latijn carnifex, 'slachter'. De soortaanduiding betekent 'met sikkelvormige klauwen'.
Het holotype MNG 10596 is gevonden op de Bromackervindplaats, anderhalve kilometer ten noorden van Tambach-Dietharz. Het bestaat uit een postcraniaal skelet dat ten dele slechts als afdruk in de zandsteen bewaard is gebleven. Het betreft een volwassen exemplaar. Het paratype is MNG 15037, een linkerdentarium dat mogelijkerwijs tot hetzelfde individu als het holotype zou kunnen behoren.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De lichaamslengte van Tambacarnifex is geschat op zo'n tachtig centimeter.
Tambacarnifex onderscheidt zich van andere varanopiden in een aantal autapomorfieën. De doornuitsteeksels van de rug hellen naar voren met het hoogste uitsteeksel op wervel achttien en de breedte om en om wisselend. De knobbels voor de pezen van de buigende spieren aan de klauwen zijn sterk verlengd, maar iets hoger dan breed, waarbij de zijranden aan de bovenzijde samenlopen tot een smalle afgeronde richel. De bekende klauwen zijn lang en sterk gebogen waarbij de klauw van de eerste vinger even lang is als het voorlaatste kootje en het eerste middenhandsbeen samen. De klauwen van de derde en vierde vinger en de vijfde teen zijn langer dan de gecombineerde lengte van het voorlaatste kootjes en daarvoor liggende kootje samen.
De onderkaak bewaart twaalf tanden. Ze zijn sterk gekromd en afgeplat zoals bij varanopiden gebruikelijk is.
Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]
Tambacarnifex werd in 2013 in de Varanodontinae geplaatst, als eerste benoemde Europese soort van die groep.
Hieronder staat een vereenvoudigde versie van het cladogram gevonden door Berman et alii, 2013.
| Varanopidae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|