Thalattoarchon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thalattoarchon
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Midden-Trias
Thalattoarchon saurophagis
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Superorde:Ichthyopterygia
Orde:Ichthyosauria
Geslacht
Thalattoarchon
Fröbisch et al., 2013
Typesoort
Thalattoarchon saurophagis
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Thalattoarchon[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven ichthyosauriërs uit het Midden-Trias van het westen van de Verenigde Staten.

De totale lengte van Thalattoarchon wordt geschat op tenminste 8,6 meter.

Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

De typesoort Thalattoarchon saurophagis[4] (wat in het Grieks 'sauriëretende heerser van de zee' betekent) werd ontdekt in 2008 in de Fossil Hill-afzetting van de Favretformatie in de Favret Canyon, Augusta Mountains, Pershing County, Nevada en formeel beschreven in 2013 door Nadia Fröbisch, Jörg Fröbisch, Paul Martin Sander, Lars Schmitz en Olivier Rieppel. Het is bekend van één skelet, holotype FMNH PR 3032, bestaande uit een gedeeltelijke schedel, wervelkolom, bekkenbeenderen en delen van de achtervinnen.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Thalattoarchon was een ichthyosauriër met een groot lichaam, dat minstens 8,6 meter lang was en 4,3 ton woog. Het enige bekende skelet van Thalattoarchon is onvolledig, maar op basis van andere vroege ichthyosauriërs kan worden afgeleid dat het een langwerpig lichaam met een zwak ontwikkelde staartvin was. Thalattoarchon wordt gediagnosticeerd door een enkel onderscheidend kenmerk, autapomorfie, dat uniek is onder ichthyosauriërs: grote, overdwars afgeplatte tanden die twee snijkanten dragen en die gladde tandkronen hebben. De meeste latere ichthyosauriërs hebben veel kleinere kegelvormige tanden. De ichthyosauriër Himalayasaurus tibetensis uit het Laat-Trias heeft ook grote tanden met snijranden, maar kan worden onderscheiden van Thalattoarchon saurophagis door de aanwezigheid van groeven over de oppervlakken van de tandkronen.

Schedel van het holotype

Thalattoarchon lijkt qua uiterlijk sterk op Cymbospondylus, een andere grote ichthyosauriër uit het Midden-Trias, maar verschilt doordat hij een kop heeft die ongeveer twee keer zo groot is als die van Cymbospondylus ten opzichte van zijn lichaam, een ontbreken van een inham aan de onderste slaapzone, een bovenste tandenrij die tot achter de voorrand van de oogkas reikt en ribfacetten die niet afgeschuind zijn door de voorrand van het wervellichaam.

De langste bewaarde tand heeft een lengte van twaalf centimeter.

Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]

Hieronder is een cladogram van Fröbisch et alii (2013):

Ichthyopterygia 

Parvinatator




Utatsusaurus





Grippia



Chaohusaurus



Ichthyosauria


Mixosaurus cornalianus




Phalarodon atavus



Phalarodon fraasi






"Cymbospondylus" buchseri




Cymbospondylus piscosus





Californosaurus



Toretocnemus





Besanosaurus




Thalattoarchon saurophagis





Shonisaurus popularis




Shastasaurus sikanniensis




Shastasaurus pacificus



Shastasaurus liangae







Guizhouichthyosaurus




Callawayia




Hudsonelpidia




Suevoleviathan
(vervolg...)

















Suevoleviathan (voortzettend)





Temnodontosaurus




Leptonectes




Excalibosaurus



Eurhinosaurus







Macgowania




Stenopterygius




Ichthyosaurus




Brachypterygius




Ophthalmosaurus




Platypterygius



Caypullisaurus









Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]

Men denkt dat Thalattoarchon een van de eerste mariene macroroofdieren was die in staat was prooien te eten die qua grootte vergelijkbaar waren met zichzelf, een ecologische rol die kan worden vergeleken met die van moderne orka's. Thalattoarchon leefde vier miljoen jaar na de eerste verschijning van ichthyosauriërs in het Vroeg-Trias en is daarom het oudst bekende mariene reptiel dat een toproofdier was. Het leefde acht miljoen jaar na de Perm-Trias-massa-extinctie, wat wijst op een snel herstel van mariene ecosystemen na het massale uitsterven.