The Two Popes

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The Two Popes
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Fernando Meirelles
Producent Jonathan Eirich
Dan Lin
Tracey Seaward
Scenario Anthony McCarten
Hoofdrollen Jonathan Pryce
Anthony Hopkins
Muziek Bryce Dessner
Montage Fernando Stutz
Cinematografie César Charlone
Distributie Netflix
Première 31 augustus 2019 (Telluride)
20 december 2019 (Netflix)
Genre Historisch drama
Speelduur 125 minuten
Taal Engels, Spaans, Italiaans, Latijn
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Italië Italië
Vlag van Argentinië Argentinië
Opbrengst 241 duizend US$[1]
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

The Two Popes is een historische dramafilm uit 2019 onder regie van Fernando Meirelles. De film is gebaseerd op de abdicatie van paus Benedictus XVI en de verkiezing van paus Franciscus in 2013. De hoofdrollen worden vertolkt door Jonathan Pryce en Anthony Hopkins.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

In 2005 verneemt de jezuïtische kardinaal-priester Jorge Mario Bergoglio in zijn thuisland Argentinië dat paus Johannes Paulus II overleden is. Hij reist vervolgens naar Vaticaanstad om er een nieuwe paus te verkiezen. Bergoglio is net als de Italiaan Carlo Maria Martini, de Duitser Joseph Ratzinger en de Nigeriaan Francis Arinze een kanshebber om Johannes Paulus II op te volgen. In tegenstelling tot de meer conservatieve Ratzinger, die zijn best doet om stemmen te ronselen, staat Bergoglio niet te springen om paus te worden. Ratzinger wordt na twee stemrondes verkozen en neemt de pauselijke naam Benedictus XVI aan.

Zeven jaar later staat Bergoglio op het punt om zijn ontslag in te dienen wanneer hij van paus Benedictus XVI de vraag krijgt om naar Rome te reizen. De twee ontmoeten elkaar in de zomerresidentie van de paus, die op dat moment door het Vatileaks-schandaal in het oog van een mediastorm staat. Tijdens Bergoglio's verblijf in de residentie wordt duidelijk dat hij met zijn progressieve en sobere kijk op de Kerk, liefde voor voetbal en humor op een andere golflengte zit dan de paus, die hem een eigenwijze rebel vindt. Desondanks weigert de paus meermaals om zijn ontslagbrief te bekrachtigen.

Vervolgens vliegen de twee samen naar Vaticaanstad, waar de paus verwacht wordt om dringende zaken te bespreken. Later hebben de twee in de Sixtijnse Kapel opnieuw een uitvoerig gesprek. Daar krijgt Bergoglio te horen dat de paus eraan denkt om af te treden. Bergoglio gaat hier niet mee akkoord, maar de paus is vastberaden, onder meer omdat zijn gezondheid verslechtert. Bovendien ziet hij Bergoglio als zijn opvolger. Bergoglio meent dat hij niet geschikt is voor de functie en gaat dieper in op de controversiële rol die hij in de jaren 1970 speelde onder de Argentijnse militaire dictatuur. De paus vergeeft hem zijn zonde.

Omdat de Sixtijnse Kapel geopend wordt voor toeristen trekken de twee zich terug in de sacristie, waar ze samen een pizza eten en hun gesprek voortzetten. De paus gaat uiteindelijk zelf te biecht bij Bergoglio. Hij begint te praten over het decennialange kindermisbruik van de Mexicaanse priester Marcial Maciel en verwijt zichzelf dat hij niets gedaan heeft met het bewijs tegen de priester. Bergoglio is geschokt, maar schenkt hem desalniettemin vergiffenis. Na de biecht begeeft de paus zich onder de toeristen in de Sixtijnse Kapel. Buiten neemt Bergoglio afscheid van de paus door even kort met hem te dansen.

In 2013 ziet Bergoglio op televisie hoe de paus zijn afscheid aankondigt. Nadien keert hij terug naar Vaticaanstad, waar hij onder applaus verkozen wordt als de nieuwe paus. Bergoglio neemt de naam Franciscus aan en weigert als paus meteen om rode schoenen of een mozetta te dragen. Op het balkon spreekt hij de massa toe en vraagt hij om te bidden voor Ratzinger, die thuis alles volgt op televisie.

Een jaar later kijken de nieuwe paus en Ratzinger samen naar de finale van het WK voetbal, waarin Argentinië het opneemt tegen Duitsland.

Leeswaarschuwing: Eindigt hier.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Pryce, Jonathan Jonathan Pryce Kardinaal Jorge Bergoglio / Paus Franciscus
Hopkins, Anthony Anthony Hopkins Kardinaal Ratzinger / Paus Benedictus XVI
Brugnini, Achille Achille Brugnini Kardinaal Martini
Jonah, Willie Willie Jonah Kardinaal Arinze
Cole, Sidney Sidney Cole Kardinaal Turkson
Fiks, Lisandro Lisandro Fiks Priester Jalics
de Silva, Germán Germán de Silva Priester Yorio
Minujín, Juan Juan Minujín Jonge Jorge Bergoglio
Banegas, Cristina Cristina Banegas Lisabetta
Torre, Federico Federico Torre Kardinaal Medina Estévez
Arias, Juan Miguel Juan Miguel Arias Paolo Gabriele
Ucedo, María María Ucedo Esther Ballestrino
Bella, Joselo Joselo Bella Emilio Eduardo Massera
Huerga Reyna, Luis Alfredo Luis Alfredo Huerga Reyna Alfredo Astiz

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 werd paus Franciscus verkozen als opvolger van paus Benedictus XVI. De twee mannen representeerden elk een andere stijl en visie. De Nieuw-Zeelandse schrijver Anthony McCarten besloot de rivaliteit achter de schermen te gebruiken als basis voor enkele nieuwe werken. In 2017 baseerde hij met The Pope een toneelstuk op de religieuze machtsstrijd. Begin 2019 bracht hij met The Pope: Francis, Benedict, and the Decision That Shook the World ook een boek uit over de gebeurtenissen. Het filmscript van The Two Popes volgt eerder het boek dan het toneelstuk.[2]

In september 2017 werd bekend dat Netflix en de Braziliaanse filmmaker Fernando Meirelles het script zouden verfilmen met Jonathan Pryce en Anthony Hopkins als respectievelijk paus Franciscus en paus Benedictus XVI.[3] Oorspronkelijk wilde men al in november in Argentinië aan de opnames beginnen.[4] In april 2018 waren de twee hoofdrolspelers voor de opnames in Rome.[5]

Release[bewerken | brontekst bewerken]

The Two Popes ging op 31 augustus 2019 in première op het filmfestival van Telluride. De Amerikaanse bioscooprelease volgde op 27 november 2019. Op 20 december 2019 werd de film via de streamingdienst van Netflix uitgebracht.[6]

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
2020 Golden Globes Beste dramafilm Genomineerd
Beste acteur (drama) Jonathan Pryce Genomineerd
Beste mannelijke bijrol Anthony Hopkins Genomineerd
Beste scenario Anthony McCarten Genomineerd
Critics' Choice Awards Beste mannelijke bijrol Anthony Hopkins Genomineerd
Beste bewerkte scenario Anthony McCarten Genomineerd
BAFTA Awards Beste Britse film Genomineerd
Beste acteur Jonathan Pryce Genomineerd
Beste mannelijke bijrol Anthony Hopkins Genomineerd
Beste bewerkte scenario Anthony McCarten Genomineerd
Beste casting Genomineerd
Academy Awards Beste acteur Jonathan Pryce Genomineerd
Beste mannelijke bijrol Anthony Hopkins Genomineerd
Beste bewerkte scenario Anthony McCarten Genomineerd

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]