Wayne Odesnik

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wayne Odesnik
Wayne Odesnik op Roland Garros 2009
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats Vlag van Zuid-Afrika Johannesburg
Geboortedatum 21 november 1985
Woonplaats Vlag van Verenigde Staten Fort Lauderdale
Lengte 1,80 m
Gewicht 77 kg
Profdebuut 2004
Met pensioen 2015
Slaghand Links
Totaal prijzengeld 1.155.255 US dollar
Coach Guillermo Cañas
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 41–58
Titels 0
Hoogste positie 77 (13 april 2009)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2de ronde (2010)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3de ronde (2008)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1ste ronde (2008-2009, 2012-2013)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2de ronde (2007-2008)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 4–3
Titels 0
Hoogste positie 393 (12 mei 2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigde Staten US Open 1ste ronde (2009)
Laatst bijgewerkt op: 14 juni 2015
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Wayne Odesnik (Johannesburg, 21 november 1985) is een voormalig Amerikaanse voormalig tennisser.

Odesnik won geen ATP-toernooien maar stond er wel één keer in een finale. Hij deed ook mee aan verschillende grandslams. Verder heeft hij zeven challengers in het enkelspel op zijn naam staan.

Op 18 maart 2015 kreeg hij een verbod van 15 jaar om tennis te spelen. Hij was voor de tweede keer betrapt op het gebruik van doping.

Jaarverslagen[bewerken | brontekst bewerken]

2004[bewerken | brontekst bewerken]

Won een paar futurestoernooien in Hawaï om het seizoen te eindigen. Was ook finalist in Auburn en Costa Mesa futures toernooien.

2006[bewerken | brontekst bewerken]

Won zijn eerste challenger titel in Milaan (versloeg: Arnaud Di Pasquale). Won ook futures toernooien in Little Rock en Mobile. Bereikte de halve finale in de challenger van Atlanta in mei en de kwartfinale in drie andere toernooien.

2007[bewerken | brontekst bewerken]

De Amerikaan had zijn beste seizoen door te eindigen in de top 125 voor de eerste keer. Maakte zijn ATP debuut op het Amerikaanse Hardcourt door de derde ronde te bereiken in ATP-toernooi van Washington (verloor van de latere finalist: John Isner), versloeg no. elf geplaatste Ivan Ljubičić op het ATP-toernooi van Montréal/Toronto en bereikte als Wildcard de tweede ronde van het US Open (verloor van: Juan Ignacio Chela). Bereikte een record van 4-3 op hat ATP. Genoot van een sterk seizoen qua challengers toernooien met een record van 26-17. Won de challenger van Sacramento in oktober (versloeg: Lu Yen-Hsun) en finalist in Karlsruhe (verloor van: Mischa Zverev), bereikte twee halve finales in Waikoloa en Reggio Emilia en vier kwartfinales. Verdiende dit jaar $ 102.200.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Had een record van 17-10 op challengers toernooien en een record van 14-15 op ATP toernooien. Hij bereikte zijn eerste ATP halve finale, en dit op het ATP-toernooi van Houston (verloor van latere winnaar: Marcel Granollers) en de derde ronde op Roland Garros (verloor van:Novak Đoković. Ook bereikte hij de halve finale van de challengers van Tulsa, Sacramento en Champaign.

2009[bewerken | brontekst bewerken]

De Amerikaan eindigde dit jaar op zijn beste plaats, namelijk juist buiten de top 100 en hij bereikte zijn eerste ATP finale. Bereikte zijn hoogste positie 13 april, namelijk no.77 na de finale te bereiken op het gravel ondergrond van het ATP-toernooi van Houston (verloor van: Lleyton Hewitt). In de eerste maand van het seizoen kwalificeerde hij zich voor Australian Open (verloor in vier sets van: Mario Ančić), gevolgd door een titel op het challenger van Carson (versloeg: Scoville Jenkins). Daarna kwam zijn beste week ooit in ATP-toernooi van Houston met maar één verloren set en de finale verloren, hij versloeg in de tweede ronde Jürgen Melzer, maar verloor in de finale van Lleyton Hewitt. Op Roland Garros verloor hij in de eerste ronde van de no.7 Gilles Simon in vijf sets. In juli bereikte hij de kwartfinale van het ATP-toernooi van Indianapolis (verloor van: John Isner) gevolgd door de derde ronde op het ATP-toernooi van Washington (verloor van: Fernando González). In september bereikte hij de finale van de challenger van Tulsa (verloor van: Taylor Dent) en eindigde het seizoen met twee keer de tweede ronde te bereiken, op het ATP-toernooi van Moskou en het ATP-toernooi van Wenen. Had een record van 6-9 op hardcourt en een record van 4-3 op gravel. verdiende dit jaar $ 222.109.

Palmares enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Verloren finales
1. 11 april 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Australië Lleyton Hewitt 2-6, 5-7 Details
Gewonnen challengers
1. 19 juni 2006 Vlag van Italië Milaan Gravel Vlag van Frankrijk Arnaud Di Pasquale 5-7, 6-2, 7-65
2. 8 oktober 2007 Vlag van Verenigde Staten Sacramento Hardcourt Vlag van Taiwan Lu Yen-Hsun 6-2, 6-3
3. 26 januari 2009 Vlag van Verenigde Staten Carson Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Scoville Jenkins 6-4, 6-4
4. 2 mei 2011 Vlag van Verenigde Staten Savannah Gravel Vlag van Verenigde Staten Donald Young 6-4, 6-4
5. 18 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten Lexington Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk James Ward 7-5, 6-4
6. 24 januari 2012 Vlag van Colombia Bucaramanga Gravel Vlag van Roemenië Adrian Ungur 6-1, 7-64
7. 2 februari 2015 Vlag van Panama Chitré Hardcourt Vlag van Chinees Taipei Jimmy Wang 5-7, 6-4, 6-4

Prestatietabellen[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Prestatietabel enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2012 2013 2014 Carrière w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 2R 1R 1-4
Roland Garros 3R 1R 2-2
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 0-4
US Open 1R 1R 2R 2R 1R 1R 2-5
Winst-verlies 0–1 0–0 0-1 1-1 3–4 0-4 1-1 0-1 0-1 0-2 5–16
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals 0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 2R 1R 1R 2R 2-5
Miami 0-0
Monte Carlo 0–0
Rome 0-0
Hamburg lager categorie 0–0
Madrid 0-0
Montréal/Toronto 2R 1R 1–2
Cincinnati 1R 0-1
Shanghai geen Masters 1000 0–0
Parijs 0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen geen toernooi g.t. g.t. 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Totaal winst-verlies 0-3 0-2 0-1 4-3 14-15 10-13 7-6 4-6 2-3 0-5 41-58
Eindejaarsranking 398 270 184 121 116 105 / 138 138 171 n.v.t.

Prestatietabel (grandslam)dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2009 Carrière w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open 0-0
Roland Garros 0-0
Wimbledon 0-0
US Open 1R 0-1
Winst-verlies 0-1 0-1
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals 0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen g. t. 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0
Eindejaarsranking / n.v.t.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Wayne Odesnik.