Wikipedia:Humor en onzin/Witte Peruviaanse duyvel
Witte Peruviaanse Duyvel[bewerken | brontekst bewerken]
Witte Peruviaanse duyvel (Alba barbatis scandens), in de volksmond beter bekend als ‘het wit Duyvelke’, is een vaste plant.
De witte Duyvel behoort tot de familie van de Hugoniaceae volgens het Cronquist-systeem. Het APG II systeem erkent deze familie echter niet en deelt de plant onder bij de familie Linaceae.
Afkomst[bewerken | brontekst bewerken]
De witte Duyvel is afkomstig uit Peru. Deze kleine klimplant is via houttransporten door de hout-naties in Europa en zo ook via de Antwerpse haven in België terechtgekomen. De plant werd voor het eerst in België gesignaleerd in het jaar 1913 in de omgeving van Antwerpen, en heeft door de jaren zijn groeigebied verder uitgebreid in België.
Nu[bewerken | brontekst bewerken]
Deze plant heeft al bewezen dat hij goed aardt op Belgische bodem en staat sinds 2009 op de watch list bij het Belgian Forum on Invasive Species. Het ‘Duyvelke’ is via de Kempen (Antwerpse naar de Limburgse) in de omgeving Hasselt terechtgekomen. Hier floreert hij nog weliger dan in de rest van België. Dit is vooral te wijten aan de ondergrond. Door problemen met de afvoerbuizen van de jeneverfabriek in het Begijnhof lekt geregeld jenever in de bodem. Het lijkt erop dat de plant verlekkerd is op dit lokale goedje.
Maar door het groeien op deze jeneverbodem, treedt er in het ‘Duyvelke’ een chemische reactie op. De opbouw van de zaden (pollen) verandert doordat het ‘Duyvelke’ andere voeding uit de bodem haalt. Deze andere opbouw zorgt ervoor dat de pollen een schadelijke bijwerking hebben op het menselijk lichaam in de bloeiperiode.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De witte Duyvel bloeit van begin mei tot eind juli.
Deze plant kan het best omschreven worden als een klimplant. Hij groeit tegen muren, bomen, hekken, … Wanneer de plant ergens tegen op groeit, gebruikt hij zijn korte luchtwortels om zich vast te kunnen klampen.
De bladen hebben een typische pijlvorm waaraan hij zijn volkse naam te danken heeft. Deze zijn te herkennen aan hun diepe insneden die bochtig getand lijken.
De kleine bloemen zijn wit-groen en hebben een diameter van ± 1 cm. De bloem heeft vijf kroonbladen en vijf kelkbladen. De stamper is geelkleurig en hierrond staan 5 meeldraden. De bloeiwijze is een gevorkt bijscherm.
Bijwerkingen[bewerken | brontekst bewerken]
In de periode dat de bloemen in bloei staan, van begin mei tot eind juli, verspreidt de witte Duyvel zijn bloesem. In regionen waar de plant in groten getale voorkomt en hij groeit op een jeneverbodem, kan hij een schadelijk effect hebben op de gezondheid. Het is aan te raden de luchtwegen te beschermen door mond en neus af te dekken.
Bij veelvuldig contact is de kans groot dat volgende symptomen optreden.
Eerste fase:
- Extreme dorst
- Uitdroging van de slijmvliezen
- Een adem die ruikt naar alcohol
- Stemverlies
Tweede fase:
- Uitslag (levervlekjes en uitslag in het gezicht, meer specifiek rond de mond)
Derde fase:
- Leveraandoening