Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RobotE(overleg | bijdragen) op 27 jul 2019 om 20:55. (taalcode nl verwijderd uit bronvermelding) Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Met Excelsior werd Slory kampioen van de Eerste divisie in het seizoen 2005/2006 en promoveerde hij naar de Eredivisie. In de Eredivisie scoorde hij twaalf doelpunten in zijn eerste seizoen en samen met onder anderen Luigi Bruins behoedde hij de club voor degradatie.
Feyenoord
Feyenoord lichtte op 21 december 2006 een optie in Slory's contract en Slory tekende voor twee seizoenen bij de stadionclub. Hij raakte herhaaldelijk stevig geblesseerd (hij scheurt tweemaal zijn achillespees) en overwoog zelfs te stoppen.[1] Hij moest onder trainer Gertjan Verbeek zijn rugnummer 11 inleveren en kreeg nummer 22 toebedeeld. Verbeek werd ontslagen en opgevolgd door een oude bekende voor Slory, Mario Been, met wie hij al werkte bij Excelsior. Hij schopte het vervolgens tot basisspeler en scoorde drie wedstrijden op rij. Dit deed hij tegen PSV thuis (1-3), tegen NAC uit (0-2) en thuis tegen RKC Waalwijk (3-0). Tegen RKC Waalwijk kreeg hij een kwartier voor tijd een publiekswissel.
West Bromwich Albion
Op 1 februari 2010 stapte Slory transfervrij over van Feyenoord naar West Bromwich Albion FC, dat toen uitkwam in de Championship. De aanvaller tekende daar een contract voor anderhalf jaar. Op 5 mei 2010 werd bekend dat de club zijn contract niet verlengde en dat hij transfervrij weg mocht bij de club.
Levski Sofia
Slory wordt gepresenteerd bij Levski Sofia
Vlak voor het verstrijken van de transferdeadline op 1 september 2010 werd bekend dat Slory had getekend voor Levski Sofia. Daar trof hij onder andere de Nederlanders Serginho Greene en Dustley Mulder. Het avontuur liep uit op een teleurstelling waarna Slory zijn contract inleverde en vertrok naar Australië.[2]
Adelaide United
Vanaf januari 2011 speelde Slory voor Adelaide United, onder trainer Rini Coolen. Op 22 november 2011 beëindigde hij zijn carrière en keerde terug naar Nederland om in zaken te gaan.[3]
Op 2 juni 2007 debuteerde Slory als speler van Excelsior in de oefeninterland van het Nederlands Elftal in en tegen Zuid-Korea (0-2). Bondscoach Marco van Basten liet Slory in het Seoul World Cup Stadion in Seoel in de basis starten. Hij werd na 56 minuten vervangen door Dirk Kuijt. Van Basten liet Slory vier dagen later wederom in de basis beginnen tijdens de oefeninterland tegen Thailand in Bangkok.
Na de winst van de KNVB beker wilde hij de beker niet vasthouden op het bordes van het stadhuis aan de Coolsingel. Hij kreeg hem in zijn handen gedrukt door coach Bert van Marwijk maar weigerde omdat hij geen minuut meegespeeld had in het bekertoernooi.[bron?]
Aan het begin van het seizoen 2009/2010 krijgt Slory een discussie met Karim El Ahmadi op het trainingveld. Hierbij raken de twee slaags met elkaar. Dit wordt door Mario Been afgedaan als dit is heel goed voor het teamproces. [bron?]
De vader van Slory was profvoetballer in Suriname.[4]
Zijn zoon - Jayden - is een talentvol voetballer spelend in de jeugd bij Feyenoord.[5]