Antonio Cabrini

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Dennis1989 (overleg | bijdragen) op 6 feb 2019 om 02:30.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Antonio Cabrini
Antonio Cabrini
Persoonlijke informatie
Volledige naam Antonio Cabrini
Bijnaam "Bell’Antonio"
Geboortedatum 8 oktober 1957
Geboorteplaats Cremona, Italië
Lengte 178 cm
Positie Linksback
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1991
Senioren
Seizoen Club W (G)
1973–1975
1975–1976
1976–1989
1989–1991 		Vlag van Italië Cremonese
Vlag van Italië Atalanta
Vlag van Italië Juventus
Vlag van Italië Bologna 		29 (2)
35 (1)
297 (33)
55 (2)
Interlands
1978–1987 Vlag van Italië Italië 73 (9)
Getrainde teams
2000–2001
2001
2004–2005
2005–2006
2007–2008
2012–2017 		Vlag van Italië Arezzo
Vlag van Italië Crotone
Vlag van Italië Pisa
Vlag van Italië Novara
Vlag van Syrië Syrië
Vlag van Italië Italië (vrouwen)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Antonio Cabrini (Cremona, 8 oktober 1957) is een voormalig Italiaans profvoetballer en voetbaltrainer. Hij speelde gedurende zijn carrière als linksback, hoofdzakelijk in dienst van Juventus. Bij de club uit Turijn werd Cabrini, samen met Gaetano Scirea, de eerste speler die alle Europese clubtoernooien won. Cabrini wordt door experts beschouwd als een van de beste linksbacks uit de geschiedenis.[1][2] In 1982 won Bell’Antonio (vertaling: mooie Antonio, vanwege zijn populariteit en knappe verschijning) met Italië het WK voetbal.

Clubcarrière

Cabrini begon zijn professionele carrière bij Cremonese, een club uit zijn geboorteplaats. Zijn debuut vond plaats in de Serie C tijdens het seizoen 1973/74. Gedurende het volgende seizoen wist hij een basisplaats af te dwingen. Dit maakte indruk op de Atalanta, die besloten hem na afloop van het seizoen naar de Serie B te halen. Cabrini bleef maar één seizoen aan de club verbonden, want in de zomer van 1976 transfereerde hij op 19-jarige leeftijd naar Juventus, waar hij het grootste gedeelte van zijn carrière zou verblijven.[1]

Onder leiding van de tevens nieuw aangestelde coach Giovanni Trapattoni brak er een succesvolle periode aan voor Juventus en Cabrini. De linksback werd langzaam gebracht en speelde tijdens zijn eerste seizoen negen wedstrijden. Daarmee had hij een kleine bijdrage aan de landstitel en de eerste internationale prijs die Juventus behaalde: de UEFA Cup. Daar bleef het echter niet bij, in de daaropvolgende seizoenen legden Juventus en Cabrini ook nog beslag op de Europacup in Bazel, de Europese Supercup in Turijn, de Europacup I in Brussel tijdens het Heizeldrama en de Wereldbeker in Tokio. Daarmee werd Cabrini, samen met zijn goede vriend en teamgenoot Gaetano Scirea, de eerste speler die alle internationale clubtoernooien had gewonnen. Dit werd later enkel nog geëvenaard door Sergio Brio, Stefano Tacconi, Danny Blind en Arnold Mühren. Op nationaal vlak deed Juventus echter ook van zich spreken met twee nationale bekers en vijf Scudetto's.[1]

In de dertien seizoenen die Cabrini bij Juventus verbleef was hij niet alleen in verdedigend opzicht belangrijk, ook in de aanval was hij van waarde. Zo leverde hij heel wat voorzetten maar was hij ook gevaarlijk in het strafschopgebied. In 440 wedstrijden voor Juventus scoorde hij 53 maal, een substantieel aantal voor een verdediger. In 1989 verliet Cabrini de club en tekende hij een contract bij Bologna, waar hij na twee seizoenen zijn carrière beëindigde.[1]

Interlandloopbaan

Naast zijn succesvolle clubcarrière speelde Cabrini als linksback ook bijna tien voor het Italiaanse elftal. In die periode speelde Carbrini 79 interlands waarin hij 9 keer het net vond. Geen enkele andere Italiaanse verdediger scoorde zo vaak voor de Azzurri.[2]

Cabrini werd in 1978 opgeroepen voor het nationale elftal dat zou afreizen naar het WK voetbal, zonder nog maar één interlandwedstrijd te hebben gespeeld. Tijdens de eerste groepswedstrijd tegen Frankrijk maakte hij vervolgens zijn debuut.[2] Na afloop van het toernooi werd de 21-jarige Cabrini uitgeroepen tot Best Young Player.

Tijdens het WK in 1982 maakte Cabrini deel uit van het succesvolle elftal dat uiteindelijk wereldkampioen werd, ondanks dat de linksback in de finale tegen West-Duitsland een penalty miste. De defensie van het winnende elftal bestond naast Cabrini uit doelman Dino Zoff en verdedigers Gaetano Scirea, Giuseppe Bergomi en Claudio Gentile. Ook tijdens WK in 1986 was Cabrini nog van de partij. Dit was echter zijn laatste grote toernooi, want in oktober 1987 beëindigde de linksback zijn interlandloopbaan.

Trainerscarrière

In 2000 begon Cabrini aan zijn trainerscarrière bij Serie C1-club Arezzo, waar hij Serse Cosmi verving. Met de club liep hij echter promotie mis. Vervolgens coachte hij Serie B-club Crotone met weinig succes en werd hij hoofdtrainer van Serie C1-clubs Pisa en Novara, waar Cabrini ook weinig resultaat boekte.

In september 2007 werd Cabrini aangesteld als bondscoach van Syrië.[3] Problemen bij de Syrische voetbalbond en sponsoren over de betaling van salaris leidden er echter toe dat hij in januari 2008 noodgedwongen op moest stappen. Cabrini vertrok zonder één wedstrijd van Syrië te hebben gecoacht.[4]

Sinds mei 2012 is hij bondscoach van het Italiaans vrouwenelftal, met wie hij onder meer deelnam aan het Europees kampioenschap 2013 en 2017.

Erelijst

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Italië Juventus
Mondiaal
Wereldbeker voor clubteams 1x 1985
Internationaal
Europacup I 1x 1984/85
Europacup II 1x 1983/84
UEFA Super Cup 1x 1984
UEFA Cup 1x 1976/77
Nationaal
Serie A 6x 1976/77, 1977/78, 1980/81, 1981/82, 1983/84, 1985/86
Coppa Italia 2x 1978/79, 1982/83
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Italië Italië
Wereldkampioenschap voetbal 1x Goud 1982

Individueel

Zie ook

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_Cabrini&oldid=53150846"