Baklava
| Baklava | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Baklava
| ||||
| Hoofdingrediënt(en) | filodeeg, noten en siroop of honing | |||
| Type | gebak | |||
| ||||
.JPG)
Baklava (Grieks: Μπακλαβάς; Azerbeidzjaans: Paxlava; Arabisch: بقلاوة, baqlāwaḧ; Armeens: փախլավա ,pʼaḫlawa Turks: baklava) is een lekkernij die meestal als dessert wordt gegeten. Baklava wordt vooral verkocht in landen van de Balkan tot het Midden-Oosten. In België en Nederland wordt het geserveerd als dessert in Griekse en Turkse restaurants.
Naam
Het woord baklava is in 1650 voor het eerst in het Engels gebruikt en is afkomstig van het Osmaanse woord bɑ-klɑvɑ بقلاوه wat weer van het Perzische woord باقلبا (bāqlabā) dat 'opstapelen' betekent, afstamt. In andere talen wordt het woord fonetisch anders uitgesproken en/of grammaticaal anders opgeschreven.
Oorsprong
De oorsprong van baklava is onduidelijk, verschillende groeperingen claimen de oorsprong van het dessert wat vaak leidt tot onderlinge discussies.[1]
- In De agri cultura, geschreven door Cato in het jaar 160 v.Chr., wordt baklava als een Grieks gerecht beschreven dat bestaat uit gestapeld deeg gevuld met noten waarover honing wordt gegoten. Historici en linguïsten als Andrew Alby erkennen deze theorie.[2]
- Een andere theorie gaat ervan uit dat de Arameeërs 800 v.Chr baklava uitgevonden hebben, Griekse kooplieden haalden het vervolgens naar Griekenland toe. Toentertijd bestond het uit een aantal broodlagen met walnoten ertussen en een toevoeging van honing, vervolgens werd het gebakken in hun primitieve houtovens.[3]
- Ook wordt geclaimd dat het een van oorsprong Armeens gerecht is, dat al 1000 v.Chr door de Armeniërs gemaakt werd, als bewijs hiervoor nemen zij de oorsprong van het woord, bakh betekent stapelen in het Armeens en Halva zoet.[4]
- Ten slotte wordt door Turken geclaimd dat zij het gerecht uitgevonden hebben en het een vertakking is van het Turkse soortgelijke dessert 'Güllac' dat door een Mongools-Turkse stam is uitgevonden.[5]
De Turkse stad Gaziantep is beroemd vanwege deze specialiteit hoewel die pas in 1871 via Damascus naar Gaziantep is gebracht. In 2008 heeft het Turkse patentbureau een Geographical Indication Certificate voor "Antep Baklava" geregistreerd.
Variaties
Baklava bestaat uit laagjes filodeeg, dat op bladerdeeg lijkt, gevuld met gemalen stukjes noot, doorgaans walnoot of pistache maar ook wel amandel. Er zijn allerlei varianten waarbij ook wel kaneel, kardemom, kruidnagel, citroenrasp, sinaasappelrasp, rozenwater en vanillesuiker worden toegevoegd. Het geheel wordt, na het bakken, doordrenkt met een zoete siroop van suiker of met honing.
Vaak wordt de baklava op een grote schaal gemaakt en vervolgens in kleine stukjes gesneden. Omdat de baklava erg zoet en vet is, is hij ook zeer machtig en calorierijk. Daarom wordt er vaak koffie bij gedronken en in de toeristische gebieden wordt de baklava met een bolletje ijs geserveerd.
Er is ook een Tunesische variant van baklava. Deze is in de Arabische landen bekender dan de Turkse. Bij de Tunesische baklava wordt honing met gemalen stukjes noot gemengd tot een massa en over de baklava uitgesmeerd. Bij de Turkse variant wordt de baklava overgoten met zoete siroop of honing. De Tunesische baklava is daardoor minder plakkerig dan de Turkse baklava.
- ↑ Baklava-oorlog weblog "Het Ministerie van Eten en Drinken", 22 mei 2006
- ↑ (en) Andrew Dalby (1998). Cato on farming-De Agricultura-A modern translation with commentary, p. 155 ""Placenta is a Greek word (plakounta, accusative form of plakous 'cake'). '"The streams of the tawny bee, mixed with the curdled river of bleating she-goats, placed upon a flat receptacle of the virgin daughter of Demeter [honey, cheese, flour], delighting in ten thousand delicate toppings – or shall I simply say plakous?" "I'm for plakous"' (Antiphanes quoted by Athenaeus 449c).""
- ↑ (de) Originale Antep Baklava aus eigener Herstellung op sultanbackparadies.com
- ↑ (de) Baklawa auf Saladins (geraadpleegd op 28 februari 2018)
- ↑ Husihui (2010). A soup for the Qan: Chinese dietary medicine of the Mongol era as seen in Hu Szu-Hui's Yin-shan cheng-yao, 2nd rev. and expanded. Brill, Leiden. ISBN 90-04-18020-6.