Bernard Thévenet

Bernard Thévenet
	Bernhard Thevenet (1978)
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Bernard Thévenet
Bijnaam	Nanard
Geboortedatum	10 januari 1948
Geboorteplaats	Saint-Julien-de-Civry
Nationaliteit	Frankrijk
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Allrounder
Ploegen
1970-1979; 1980; 1981	Peugeot; Teka; Puch Wobler Campagnolo
Beste prestaties
Amstel Gold Race	16e (1979)
Luik-Bastenaken-Luik	2e (1975)
Ronde van Lombardije	2e (1976)
Ronde van Frankrijk	1e (1975, 1977) ; 9 etappezeges
Ronde van Spanje	3e (1972) ; 1 etappezege
WK op de weg	5e (1974)
Portaal	Wielersport

Bernard Thévenet (Saint-Julien, 10 januari 1948) is een voormalig Frans wielrenner. Hij is tweevoudig Ronde van Frankrijk-winnaar.

Thévenet werd in de befaamde wijnstreek Bourgogne geboren als zoon van een eenvoudige boer. Zijn vader en moeder hoopten dat hij het bedrijf zou overnemen. Hij ging naar de landbouwschool en haalde daar ook zijn diploma, maar het zou anders lopen. Thévenet koos voor de wielersport.

Nadat hij al bij de junioren een keer Frans kampioen was geworden, deed hij dat in 1968 in Port de Bouc ook bij de amateurs. In 1970 tekende hij zijn eerste profcontract bij Peugeot. Hij reed dat jaar ook voor het eerst mee in de Tour en won dat jaar direct een etappe door op 14 juli de bergrit naar La Mongie te winnen. In 1972 viel hij hard in een afdaling en leed daarna tijdelijk aan geheugenverlies. Hij weigerde op te geven en vier dagen later won hij de etappe naar Mont Ventoux. In 1973 werd hij tweede in de Tour achter Luis Ocaña, maar in 1974 stapte hij af aan de voet van de Col du Télégraphe wegens een slepende virusinfectie. In 1975 zorgde hij echter voor een verrassing. Hij maakte een einde aan het tijdperk van Eddy Merckx die sinds 1969 heer en meester in het peloton was. In 1977 wist hij opnieuw de Tour te winnen. Hennie Kuiper was tijdens deze Tour zijn voornaamste concurrent. Later gaf hij toe de Tour te hebben gewonnen met behulp van doping.^[2] Nadien startte hij nog drie keer in de Tour, maar hij haalde nooit meer het hoge niveau van voorheen en hij verdween in 1981 geruisloos uit het peloton. In 1984 was hij terug in het peloton. Ditmaal als ploegleider van La Redoute.

Toegeven dopinggebruik

Kort na zijn tweede Tourzege in 1977, werd Thévenet in allerijl gehospitaliseerd. Hij leed aan een acute bijnierschorsinsufficiëntie. Zijn ploegmaat Jean-Pierre Danguillaume vertelde later dat Bernard Thévenet, door angst overmand, toegaf 3 jaar lang het verboden produkt cortison te hebben gebruikt. Doordat cortisone dopinggebruik, als lichaamseigen stof, toen moeilijk op te sporen was, en de zaak ook verjaard was, werd Bernard hiervoor nooit gesanctioneerd.^[3]^[4]^[5]

Trivia

In 2015, bij het veertigste jubileum van zijn eerste Touroverwinning werd er een triomfboog onthuld met het opschrift, Bernard Thévenet, Le Tombeur du cannibale. Deze was geplaatst op de beklimming naar het skigebied Pra Loup. De plek waar Thévenet Eddy Merckx de kannibaal bijbeende en achterliet, om het geel finaal van Merckx over te nemen. Thévenet vond dit aandenken onrespectvol ten aanzien van Merckx.^[6] Tijdens de Ronde van Loir-et-Cher in 2013 kreeg Thévenet een lichte hartaanval. Hij mocht na onderzoeken weer beschikken.^[7]