Bont boertje
| Bont boertje IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Poicephalus senegalus (Linnaeus, 1766) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Bont boertje op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Het bonte boertje (Poicephalus senegalus), ook wel senegalpapegaai genoemd, is een papegaai die verspreid over een groot deel van West-Afrika voorkomt.
Kenmerken
De vogel is maximaal 25 cm groot. De kop is grijs en loopt over naar groen. Het bonte boertje heeft een korte staart. Als de vogel jong is zijn de ogen zwart. Maar als het ouder wordt krijgt het eerst een zwarte pupil met een lichtgrijze ring eromheen. Als het bonte boertje rond de 5 maanden tot 1 jaar is krijgt het een oranje/geelachtige ring in plaats van de grijze ring om zijn ogen.
Ondersoorten en hun verspreiding
Er zijn drie ondersoorten die alleen verschillen in de kleur van de buik en onderstaartdekveren.
- P. s. senegalus (geelbuiksenegalpapegaai) is de nominaat, deze heeft een gele buik. Deze ondersoort wordt ook het meest als kooivogel gehouden. Het natuurlijke verspreidingsgebied is Gambia, Guinee-Bissau tot het zuiden van Niger en het noordwesten van Nigeria.
- P. s. mesotypus (oranjebuiksenegalpapegaai) heeft een oranje buik. Ook deze ondersoort wordt wel als kooivogel gehouden en komt natuurlijk voor van het noordoosten van Nigeria tot het noorden van Kameroen en het zuiden van Tsjaad.
- P. s. versteri (roodbuiksenegalpapegaai) heeft een diep oranje tot rood gekleurde buik en het verspreidingsgebied reikt van Ivoorkust en Ghana tot in het westen van Nigeria.
Status
Het bonte boertje heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de soort komt in groot aantal voor. Om deze redenen staat deze papegaai als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Als kooivogel
Ze kunnen zo een 35 tot 45 jaar worden. Het ligt aan de intelligentie van het vogeltje of hij/zij kan leren praten.
Ze hebben een aanhankelijk maar pittig karakter. Daarnaast hebben ze veel aandacht nodig om ze tam te houden.
| Bronnen, noten en/of referenties |