Despicable Me 2

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Despicable Me 2
Verschrikkelijke ikke 2
Despicable Me 2
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Pierre Coffin
Chris Renaud
Producent Chris Meledandri
Scenario Cinco Paul
Ken Daurio
Hoofdrollen Steve Carell
Kristen Wiig
Benjamin Bratt
Miranda Cosgrove
Russell Brand
Steve Coogan
Ken Jeong
Muziek Pharrell Williams
Heitor Pereira
Montage Gregory Perler
Distributie Universal Pictures
Première 16 juni 2013 (Champs-Elysées Film Festival)
Vlag van België 26 juni 2013
Vlag van Nederland 26 juni 2013
Genre Animatie
Speelduur 98 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget US$ 76 miljoen
Opbrengst US$ 971 miljoen[1]
Gewonnen prijzen 10
Overige nominaties 33
Voorloper Despicable Me (2010)
Vervolg Despicable Me 3 (2017)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Despicable Me 2 (Nederlands: Verschrikkelijke ikke 2) is een Amerikaanse computeranimatiefilm uit 2013, geproduceerd door Illumination Entertainment en uitgebracht door Universal Pictures. De film is een vervolg op Despicable Me uit 2010, en net als die film geregisseerd door Pierre Coffin en Chris Renaud. De stemmen zijn ingesproken door onder anderen Steve Carell, Russell Brand en Miranda Cosgrove.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Gru heeft zijn bestaan als superschurk grotendeels vaarwel gezegd. Zijn handlanger, Dr. Nefario, mist het slecht zijn echter en neemt ontslag om elders te gaan werken. Dan wordt Gru benaderd door Lucy Wilde, een agent van een anti-schurkenorganisatie. De organisatie wil dat Gru namens hen gaat spioneren om een nieuwe superschurk op te sporen. Deze schurk heeft recentelijk een onderzoekslaboratorium en chemisch middel dat levensvormen in mutanten kan veranderen gestolen. Gru stemt na enig aarzelen toe.

Gru gaat undercover werken in een winkelcentrum als uitbater van een cakewinkel, met Lucy als zijn partner. Gru verdenkt Eduardo, de eigenaar van een eveneens in het winkelcentrum gelegen restaurant, ervan de schurk El Macho te zijn, die volgens geruchten om het leven zou zijn gekomen bij een ongeluk met een actieve vulkaan. Lucy en Gru breken in bij het restaurant, maar vinden niks dat hun vermoedens bevestigt. Margo, een van Gru’s adoptiedochters, wordt ondertussen verliefd op Eduardo’s zoon, Antonio, tot ongenoegen van Gru. De relatie tussen de twee zorgt er echter wel voor dat Gru en zijn dochters worden uitgenodigd voor Eduardo’s aankomende Cinco de Mayo-feest.

Gru krijgt langzaam gevoelens voor Lucy, maar hun samenwerking komt abrupt tot een einde wanneer de organisatie op een ochtend de eigenaar van een andere winkel arresteert en de zaak officieel gesloten verklaart. Lucy zal naar Australië worden overgeplaatst voor een nieuwe missie. Tijdens het Cinco de Mayo-feest ontdekt Gru dat zijn vermoedens tegenover Eduardo correct zijn, en dat Nefario nu voor Eduardo werkt. Samen hebben ze al enkele van Gru’s Minion-handlangers gevangen en gemuteerd. Eduardo biedt Gru een baan aan, maar Gru slaat dit aanbod af en vertrekt met zijn dochters. Kort na hun vertrek arriveert Lucy per handglider op het feest omdat ze liever bij Gru wil blijven, maar ze wordt gevangen door Eduardo.

Nefario waarschuwt Gru, die meteen terugkeert naar Eduardo’s schuilplaats om Lucy te bevrijden. Met een door Nefario gemaakt tegengif maakt hij de gemuteerde handlangers weer normaal, waarna hij Lucy redt en Eduardo verslaat.

147 dates later trouwen Gru en Lucy, waardoor de drie meisjes eindelijk een moeder hebben. Tijdens de aftiteling doen drie van Gru’s handlangers auditie voor de aankomende spin-offfilm.

Stemverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Originele stemverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Carell, Steve Steve Carell Gru
Wiig, Kristen Kristen Wiig Lucy Wilde
Bratt, Benjamin Benjamin Bratt Eduardo Perez / El Macho
Brand, Russell Russell Brand Dr. Nefario
Fisher, Elsie Elsie Fisher Agnes
Cosgrove, Miranda Miranda Cosgrove Margo
Gaier, Dana Dana Gaier Edith
Jeong, Ken Ken Jeong Floyd Eagle-san
Coogan, Steve Steve Coogan Silas Ramsbottom
Arias, Moisés Moisés Arias Antonio Perez
Pedrad, Nasim Nasim Pedrad Jillian
Schaal, Kristen Kristen Schaal Shannon

Nederlandse stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Eerd, Jon van Jon van Eerd Gru
Kooten, Kim van Kim van Kooten Lucy Wilde
Lammers, Frank Frank Lammers Eduardo Perez / El Macho
Guzman, Javier Javier Guzman Dr. Nefario
Erven Dorens, Beau van Beau van Erven Dorens Silas Rammelbips
Pellens, Pip Pip Pellens Margo
Pierik, Mika Mika Pierik Edith
Neef, Tony Tony Neef Antonio
Radhakishun, Prem Prem Radhakishun Floyd
Wieringa, Ymke Ymke Wieringa Shannon
Dekker, Britt Britt Dekker Jillian

Vlaamse stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Van Impe, Koen Koen Van Impe Gru
Scheers, Margot Margot Scheers Agnes
Goffin, Aline Aline Goffin Margo
Verbruggen, Kaatje Kaatje Verbruggen Edith
Kersting, Manou Manou Kersting Eduardo
Hoelen, Ian Thomas Ian Thomas Hoelen Antonio
Damen, Hubert Hubert Damen Dr. Nefario
Hoelen, Frank Frank Hoelen Floyd
Baele, Walter Walter Baele Silas
Embrechts, Tine Tine Embrechts Lucy
De Becker, Katrien Katrien De Becker Jillian
van Hecke, Isabelle Isabelle van Hecke Shannon

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Chris Meledandri, CEO van Illumination Entertainment, gaf in juli 2010 aan dat een vervolg op Despicable Me op de planning stond. De premièredatum werd geschat op 3 juli 2013. Actrice Miranda Cosgrove gaf op 14 oktober 2011 op haar Facebook- en Twitter-pagina’s aan dat ze haar rol uit de eerste film opnieuw zou vertolken in het vervolg, en dat ze de eerste opnames reeds had voltooid. In februari 2012 werd bekend dat Al Pacino was gecast voor de stem van Eduardo. In april 2012 gaven Steve Carell, Russell Brand, Dana Gaier en Elsie Fisher aan hun rollen uit de eerste film opnieuw te zullen vertolken. Kristen Wiig, die in de vorige film de stem van Miss Hattie deed, kreeg voor het vervolg een nieuwe rol: Lucy Wilde.

Op 3 mei 2013, twee maanden voor de geplande première, trok Al Pacino zich terug wegens meningsverschillen met de producers. Benjamin Bratt nam de rol van Eduardo van hem over. Dit betekende wel dat alle reeds opgenomen dialogen voor Eduardo opnieuw moesten worden ingesproken, en zodanig dat de nieuwe tekst aansloot bij de reeds voltooide animaties.

Uitgave en marketing[bewerken | brontekst bewerken]

Despicable Me 2 ging officieel in première op 5 juni 2013 in de Event Cinemas in Bondi Junction, Australië. Steve Carell en Miranda Cosgrove woonden de première bij. De Amerikaanse première was op 22 juni in de Univeral CityWalk in Los Angeles. Bij deze première waren Steve Carell, Miranda Cosgrove, Kristen Wiig, Benjamin Bratt, Ken Jeong, Elsie Fisher, Dana Gaier, Nasim Pedrad en componist Pharrell aanwezig. De film is behalve in bioscoopformaat ook uitgebracht in IMAX 3D.

Ter promotie van de film maakte een blimp in de vorm van een Gru’s handlangers, getiteld de "Despicablimp," een zes maanden durende tournee door de Verenigde Staten. Met een lengte van 50 meter en een hoogte van 17 meter is het een van de grootste luchtschepen ter wereld.

Een computerspel gebaseerd op de film, Despicable Me: Minion Rush, werd tegelijk met de film uitgebracht. Tevens zijn er zes boeken gemaakt gebaseerd op de film: The Junior Novel, The Anti-Villain League Handbook, Undercover Super Spies, Attack of the Evil Minions!, Make a Minion en Meet the Minions.

Soundtrack[bewerken | brontekst bewerken]

De muziek voor de film is gecomponeerd door Pharrell Williams.

Alle muziek is geschreven door Heitor Pereira, tenzij anders vermeld.

Nr. TitelSchrijver(s)Artiest Duur
1. Scream Pharrell WilliamsCee Lo Green 3:41
2. Another Irish Drinking Song Greg DiCostanzo, Paul SabourinPierre Coffin 0:39
3. Just a Cloud Away Pharrell WilliamsPharrell Williams 2:56
4. Happy Pharrell WilliamsPharrell Williams 3:53
5. I swear Gary Baker, Frank J. MyersPierre Coffin 1:38
6. Y.M.C.A. Henri Belolo, Jacques Morali, Victor WillisPierre Coffin 2:55
7. Fun, Fun, Fun Pharrell WilliamsPharrell Williams 3:26
8. Despicable Me Pharrell WilliamsPharrell Williams 4:14
9. Px-41 Labs    2:06
10. The Fairy Party    1:27
11. Lucy and the Avl    5:39
12. Goodbye Nefario    1:27
13. Time for Bed    1:27
14. Break-In    3:00
15. Stalking Floyd Eaglesan    1:35
16. Moving to Australia    3:09
17. Going to Save the World    1:25
18. El Macho    1:27
19. Jillian    0:47
20. Take Her Home    1:29
21. El Macho's Lair    3:32
22. Home Invasion    1:57
23. The Big Battle    7:23
24. Ba Do Bleep Johannes BrahmsChris Renaud 0:13
Totale duur: 1:01:25

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Onder meer:

Spin-off[bewerken | brontekst bewerken]

Een spin-offfilm getiteld Minions kwam uit in 2015. Deze film draait om de gele handlangers van Gru. Pierre Coffin en Kyle Balda tekenden voor de regie.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  1. (en) Icoontje film Despicable Me 2 op Box Office Mojo, geraadpleegd op 4 mei 2021