Naar inhoud springen

Diaboloproject

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 22 feb 2020 om 13:58. (1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar) #IABot (v2.0)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Werfsignalisatie bij Brussels Airport

Het Diaboloproject was een plan van de Belgische spoorinfrastructuurbeheerder Infrabel voor de noordelijke ontsluiting van de nationale luchthaven Brussels Airport. Het ondergrondse station in de luchthaven sluit dan rechtstreeks aan op de grote assen van het Belgische spoorwegnet en diverse Europese steden (Amsterdam, Parijs en Frankfurt).

Infrabel refereerde zowel voor de aanleg van Spoorlijn 25N, voor de Bocht van Nossegem, als voor de noordelijke ontsluiting naar de term Diaboloproject.[1][2]

Op 7 juni 2012 werd het Diaboloproject met een speciale trein met onder meer passage van de nieuwe spoorwegtunnel door Koning Albert II officieel geopend. Hiervoor werd symbolisch op de knop gedrukt.[3][4]

Op 10 juni 2012 vond de eerste rechtstreekse treinrit plaats tussen Mechelen en de luchthaven.[5]

Naam

De naam verwijst naar de diabolo omdat de spoorlijn met de vier aansluitingsbogen enigszins die vorm heeft.

Diabolo: Spoorlijn 25N

Viaduct in aanbouw in Haren ten noorden van de stelplaats van Infrabel van Schaarbeek

De nieuwe spoorlijn 25N tussen Schaarbeek en Mechelen op de brede middenberm van de A1/E19 tussen Brussel en Mechelen werd volledig gefinancierd door Infrabel. De kosten worden geschat op 250 miljoen euro. Wel kwam de Europese Unie gedeeltelijk tussen met een subsidiëring voor de uitbouw van het Belgische hsl-netwerk. Voor de periode 2004-2007 werd 3 miljoen euro toegekend, voor de periode 2007-2013 nog eens 15 miljoen euro.

Spoorlijn 25N vertrekt vanuit Schaarbeek als aftakking van de bestaande spoorlijn 36N. Vandaar vertrekt een nieuw traject dat aansluiting vindt op de middenberm van de A1/E19 langs de deels ongebruikte verkeerswisselaar van Machelen. De aanleg van de spoorbedding startte in juli 2007. Vlak voor afrit 10 Mechelen-Zuid van de A1/E19 verlaat de lijn 25N dan de middenberm van de autosnelweg om door middel van een viaduct over de rijstrook richting Antwerpen aan te sluiten op de bestaande spoorlijnen 25 en 27 richting Station Mechelen.

De nieuwe spoorlijnen zijn uitgerust met het Europese beveiligingssysteem ETCS.

Diabolo: Noordelijke ontsluiting

Diabolotunnel gezien vanaf het perron van het station Brussels Airport-Zaventem

De spoorlijn 36C werd vanuit het Station Brussels Airport-Zaventem verlengd met een ondergrondse, noordelijke verbinding die aansluit op spoorlijn 25N.

Deze constructie werd door een publiek-private samenwerking (PPS) gefinancierd. De PPS werd op 28 september 2007 ondertekend. De infrastructuurbeheerder werkt samen met twee private investeerders, zijnde het Australische Babcock & Brown en het Duitse HSH Nordbank AG. De werken begonnen ook in de herfst van 2007. Sinds september 2013 zijn alle aandelen van Northern Diabolo in handen van International Public Partnerships (IPP), een grote Britse investeerdersgroep.

De privéstructuur Northern Diabolo nv zal zich belasten met de aanleg, de financiering en de onderhoudskosten van de infrastructuur op het terrein van de luchthaven tot aan de E19-autosnelweg. Het gaat om de verlenging van het bestaande station, en twee enkelsporige geboorde tunnelkokers van elk 1070 meter onder het luchthaventerrein, de ondergrondse doortocht van Brucargo en de aansluiting op spoorlijn 25N. Deze aansluiting vanuit de luchthaven met zowel een spoorbocht richting Brussel als een spoorbocht richting Mechelen gebeurt door middel van een ondergrondse spoorwegvertakking die onder afrit 12 Vilvoorde/Brucargo van de A1/E19 loopt.

Op 14 januari 2009 kwam de 65 meter tunnelboormachine gedemonteerd aan in Machelen. De eerste van de twee geboorde tunnelkokers met een externe diameter van negen meter is geboord van maart tot juni 2009. De tweede koker is geboord van augustus tot november 2009. Met een boordiepte van 16,5 meter onder de taxi- en landingsbanen blijven alle banen van de luchthaven permanent in dienst.

Kosten

De totale kosten van de aanleg worden op 290 miljoen euro begroot.[bron?]

Gedurende 35 jaar, vanaf de oplevering in 2012, zal de projectvennootschap het traject ter beschikking stellen van Infrabel als beheerder van de infrastructuur. De private partners dragen in deze constructie bouwrisico (respecteren van de bouwkosten, en de opgelegde bouwtermijn) en vraagrisico (hoogte van de inkomsten). Na de periode van 35 jaar (in 2047) zal Infrabel voor een symbolische som eigenaar worden van de infrastructuur.

Gedurende die periode zal Northern Diabolo nv een jaarlijkse vergoeding ontvangen. Deze vergoeding (Wet van 30 april 2007) bestaat uit een vaste component van 9 miljoen euro, die jaarlijks wordt geïndexeerd, en twee variabele componenten: 0,5% van de tariefontvangsten van de reizigers Belgisch binnenlands verkeer, en een bedrag van € 3,80 per reiziger die de spoorweginfrastructuur van en naar Brussels Airport gebruikt (dit laatste ook indexeerbaar, expliciete uitzondering van reizigers woon-werkverkeer). Dit werd later verhoogd tot € 4,44. Op 1 februari 2014 werd de prijs zo € 5,07 per reiziger. Ondertussen is dit opgelopen tot € 5,40 per reiziger (enkele rit). Reizigers die de treinverbinding gebruiken, maar niet in Brussels Airport op- of afstappen, hoeven de Diabolotoeslag niet te betalen. Daarvan maakten sommige reizigers naar de luchthaven gebruik om eveneens aan de toeslag te ontsnappen (bv. door een biljet te kopen tussen Antwerpen en Brussel, met de Beneluxtrein te reizen, en in de luchthaven af te stappen). Sinds 1 juni 2015 zijn deze doorgangen uitgerust met toegangspoortjes om dit tegen te gaan.[6][7] In "Senior" heen-en-weerbiljetten van en naar Brussels Airport is de Diabolotoeslag éénkeer inbegrepen; om gebruik te maken van de terugbiljet moet er één Diabolotoeslag apart voor worden gekocht.

Op 23 januari 2008 nam Infrabel samen met de private partners de prijs voor ‘Transport Deal of the Year’ van het financieel tijdschrift PFI Magazine in ontvangst voor de PPS-constructie waarmee het Diaboloproject deels wordt gefinancierd. Vooral de complexe structuur van het project werd door de jury gewaardeerd.

Zie de categorie Diabolo project van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diaboloproject&oldid=55716627"