Eric Caritoux

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eric Caritoux
Eric Caritoux
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 16 augustus-1960
Geboorteplaats Carpentras, Frankrijk
Sportieve informatie
Specialisatie(s) Klim
Ploegen
1982 - 1983
1984
1985
1986 - 1987
1988
1989 - 1992
1993
1994
Sem-France Loire
Skil-Reydel
Skil-Sem
Fagor
KAS-Canal 10
R.M.O.
Chazal-Vetta-MBK
Chazal-MBK
Beste prestaties
Ronde van Frankrijk 12e (1989)
Ronde van Spanje 1e (1984)
WK op de weg 7e (1984)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Eric Caritoux (Carpentras, 16 augustus 1960) is een voormalig Frans wielrenner die beroeps was tussen 1983 en 1994. Tijdens zijn carrière behaalde hij 22 overwinningen, waarvan het winnen van de Ronde van Spanje in 1984 en de Franse kampioenschappen op de weg in 1988 en 1989 de belangrijkste waren. Hij deed elf keer mee aan de Ronde van Frankrijk, waarbij hij zijn beste finish in 1989 had, toen hij twaalfde werd in het eindklassement.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste jaren[bewerken | brontekst bewerken]

Caritoux werd geboren in Carpentras in de Provence aan de voet van de Mont Ventoux. Op jonge leeftijd begon hij met wielrennen bij een plaatselijke club in Carpentras, waar hij zich ontwikkelde tot een befaamd klimmer. Hiervoor gebruikte hij de heuvelachtige Vaucluse-regio en de Mont Ventoux om te trainen. Als amateur won hij in 1982 de Tour du Vaucluse Open, waarbij hij toekomstig Ronde van Frankrijk-winnaar Laurent Fignon (1983 en 1984) versloeg op de 15 kilometer tussen Bédoin en Chalet Reynard. Dat leidde ertoe dat Jean de Gribaldy, manager van de SEM, Caritoux in 1983 in zijn team opnam.

Het SEM-team uit 1983 had Seán Kelly als teamleider en Caritoux werd benoemd tot Kelly's assistent tijdens belangrijke wedstrijden. In 1984 werd Skil de nieuwe teamsponsor en liet Caritoux zien dat hij meer was dan Kelly's assistent. Hij begon het seizoen met een deelname aan de Ronde van de Haut Var, een heuvelachtige eensdagswedstrijd in het zuiden van Frankrijk. Vervolgens won hij de vierde etappe (Orange-Mont Ventoux) van Parijs-Nice. Daarna kreeg hij in april van zijn manager een korte pauze, zodat het team zich kon concentreren op de aankomende races van Sean Kelly in de lente, waar Caritoux overigens niet aan meedeed.

Overwinning Ronde van Spanje in 1984[bewerken | brontekst bewerken]

Caritouxs overwinning van de Ronde van Spanje in 1984 is zeer speciaal te noemen. In de eerste plaats omdat hij als tweedejaars professional een grote ronde won, wat al buitengewoon is, en in de tweede plaats omdat een week voor de start zowel Caritoux als zijn team niet van plan waren aan de race deel te nemen. Aan het begin van het jaar had Skil-manager Jean de Gribaldy een belofte gedaan aan de organisatoren van de Vuelta dat zijn team aan de race zou deelnemen, een belofte die hij overigens was vergeten. De Gribaldy werd door de organisatie onder druk gezet en moest £50.000 betalen als zijn team niet kwam opdagen. Binnen een korte tijd wist hij een team bij elkaar te sprokkelen, waaronder Caritoux, die op vakantie was. Hem werd verteld naar Genève te gaan om vanuit daar naar Jerez de la Frontera te vliegen in het zuiden van Spanje, waar de race zou worden gehouden.

Caritoux won de eerste bergetappe die eindigde aan de top van de Rassos de Peguera in de Pyreneeën. Na de twaalfde etappe nam hij de leiderstrui over van Pedro Delgado. Niemand, zelfs Caritoux niet, kon indenken dat hij de trui tot aan de finish zou dragen. Toch bleef hij op de laatste dag aan kop met een voorsprong van 37 seconden. Het laatste stuk werd een tijdrit waarbij Caritoux, slecht in tijdrijden, het moest opnemen tegen de sterke tijdrijder Alberto Fernández. Hij reed het stuk met de gedachte dat dit waarschijnlijk zijn enige grote overwinning kon worden. Met succes, want hij won de Ronde van Spanje in 1984 met het kleine verschil van zes seconden.

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

1984

1985

1986

1988

1989

1990

1991

  • Ronde van de Haut Var

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1983 24e  
1984 14e    ↑ (1) 
1985 34e   6e  
1986 20e  
1987 21e   23e  
1988 18e   11e  
1989 12e   opgave  
1990 opgave  
1991 17e  
1992 37e  
1993 37e  
1994 22e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Parijs-Tours GP Ouest France‑Plouay WK op de weg Wereld­ranglijsten
1983 36e
1984 8e Brons 7e 13e (SPP)
1985 50e 42e 33e 13e 23e (SPP)
1986 40e 22e (SPP)
1987
1988 55e
1989 76e 48e 20e 27e
1990 73e 25e 21e 37e 95e
1991 65e 45e 82e 42e 144e
1992 158e 19e 9e
1993
1994

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Éric Caritoux.
(en) Profiel van Eric Caritoux op ProCyclingStats
Voorganger:
Marc Madiot
1987
Frans kampioen wielrennen
Éric Caritoux
1988, 1989
Opvolger:
Philippe Louviot
1990
Voorganger:
Bernard Hinault
Vlag van Frankrijk
1983
Winnaar van de Ronde van Spanje
Eric Caritoux
Vlag van Frankrijk
1984
Opvolger:
Pedro Delgado
Vlag van Spanje
1985