Fokker S.11
| Fokker S.11 Instructor | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
| Algemeen | ||||
| Fabrikant | Fokker | |||
| Rol | trainer | |||
| Bemanning | 2 | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 8,15 m | |||
| Hoogte | 2,40 m | |||
| Spanwijdte | 11,0 m | |||
| Vleugeloppervlak | 18,5 m² | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 810 kg | |||
| Max. gewicht | 1.100 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | Lycoming O-435-A | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 209 | |||
| Actieradius | 580 km | |||
| Dienstplafond | 3,850 m | |||
| ||||
De Fokker S.11 Instructor is een eenmotorig lesvliegtuig van Fokker, met twee zitplaatsen en propelleraandrijving. Het vliegtuig is voorzien van een Lycoming O-435-A boxermotor die een vermogen van 190 pk levert.
In dit tweede naoorlogse ontwerp van Fokker zitten de instructeur en de leerling naast elkaar. Het prototype, de PH-NBE, werd op 18 december 1947 door Gerben Sonderman ingevlogen.[1]
Bijzondere kenmerken van het vliegtuig zijn de grote cockpit en de geknikte poten van het landingsgestel. Achter de zitplaatsen bevindt zich ruimte voor bagage, een derde stoel of een extra brandstoftank van 114 liter.[2] Het lesvliegtuig werd gebruikt door de Koninklijke Luchtmacht en de Koninklijke Marine. Tevens werd het toestel aan Israël verkocht en in zowel Italië als Brazilië in licentie gebouwd.[3]
De S.12 is een S.11 met neuswielonderstel. Van de S.12 is alleen een prototype gemaakt.
Gebruikers
- Boliviaanse luchtmacht: in de jaren zeventig werden 8 vliegtuigen van Brazilië overgenomen.
- Braziliaanse luchtmacht: 100 vliegtuigen in de jaren zestig. In Brazilië is de naam van het vliegtuig T-21.
- Israëlische luchtmacht: 41 vliegtuigen van 1951 tot 1957
- Italiaanse luchtmacht: 180 vliegtuigen in licentie gebouwd als Macchi M.416.[3][4]
- Koninklijke Luchtmacht
- Koninklijke Marine - Marine Luchtvaartdienst
- Paraguayaanse luchtmacht: acht van Brazilië overgenomen vliegtuigen van 1972 tot 1978.
Vergelijkbare vliegtuigen
Externe link
Bronnen
|
· 
· 