Francisco van Jole
| Francisco van Jole | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Zelfportret (2007)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 30 juni 1960 Rotterdam | |||
| Nationaliteit |  Nederland
| |||
| Bekend van | Joop.nl | |||
| ||||
Francisco van Jole (Rotterdam, 30 juni 1960) is een Nederlands journalist die zich heeft gespecialiseerd in internet. Hij is hoofdredacteur van de VARA-website Joop.nl. Daarvoor was hij een vaste medewerker van de Volkskrant, werkte hij voor de TROS-radio, maakte hij een programma voor LLiNK en had hij van januari 2005 tot september 2009 een column bij het VARA-televisieprogramma De Leugen Regeert. Daarnaast heeft hij een eigen weblog. Van 10 oktober 2005 tot 23 december 2005 was hij medepresentator van het televisieprogramma De Wereld Draait Door. Van mei 2007 tot en met juni 2007 presenteerde hij voor de VARA het tv-programma Is dat eigenlijk wel zo?.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Radio en televisie[bewerken | brontekst bewerken]
Zijn radiocarrière begon Van Jole bij de VARA. Van 1995 tot 2010 was hij medewerker van TROS Radio Online. Radio Online werd in 2001 genomineerd voor de Marconi-award. Voor dat programma, waarvan hij naast presentator ook eindredacteur was, achterhaalde hij in 2004 via internet voortijdig de winnaar van de Libris Literatuur Prijs. Later dat jaar versprak de zogeheten DDoS-hacker Eric de V. zich bij Van Jole tijdens een live radio-uitzending, wat tot een bekentenis leidde. De hacker werd in maart 2005 veroordeeld. Verder presenteerde Van Jole in de jaren negentig een interviewprogramma op de Rotterdamse zender StadsTV. Ook was hij presentator van het lunchprogramma de VIP-show bij Radio Rijnmond.
Vanaf oktober 2005 was Van Jole, afwisselend met Matthijs van Nieuwkerk, presentator van het VARA-programma De Wereld Draait Door. Na drie maanden stopte hij daarmee. Rond september 2005 startte hij met een radioprogramma voor de omroep LLiNK, getiteld De Geitenwollensokkenshow. Daarnaast presenteerde hij van september 2006 tot 2008 op woensdagavond samen met Dieuwertje Blok op Radio 5 het politiek-culturele programma Desmet Live. Met Dieuwertje Blok verzorgt hij ook de Floorshow, een maandelijkse talkshow van de Rotterdamse Schouwburg. Sinds september 2008 leidt hij wekelijks gesprekken met een wisselend panel in het opinieprogramma Deining op Radio 1.
Krant en tijdschrift[bewerken | brontekst bewerken]
Van Jole begon begin jaren tachtig als fotojournalist.[1] Later stapte hij over op het schrijven van artikelen voor onder meer Het Vrije Volk, waarvoor hij in 1986 een serie verhalen over de taxioorlog maakte. Hij was medewerker van weekblad De Tijd en het weekblad Delta van de Technische Universiteit Delft, schreef eind jaren tachtig voor Personal Computer Magazine en sinds 1990 voor de Volkskrant, aanvankelijk als wetenschapsjournalist. Verder was hij medewerker van het eerste uur voor het blad Blvd en levert hij bijdragen aan uiteenlopende media. Zo was hij van 1994 tot 1996 hoofdredacteur van De Dagkrant van het Film Festival Rotterdam.
Internet en daarvoor[bewerken | brontekst bewerken]
Van Jole was in de tweede helft van de jaren tachtig medeoprichter en systeembeheerder van De Zwarte STer, een bulletin board system (bbs) dat zich richtte op hackers en alternatieve cultuur. Van 1995 tot 1998 verzorgde hij de Daily Planet, een dagelijkse nieuwsbrief van internet provider Planet Internet die de Nederlandse internetgebruiker wegwijs moest maken. Deze had in ongeveer 30.000 abonnees en werd dagelijks 7.000 keer bekeken in de webversie. In de laatste maanden van de Daily Planet konden bezoekers hem aan het werk zien via zijn webcam. Het vele verkeer hiervoor leidde er toe dat Planet Internet de website meerdere keren automatisch offline haalde. Dit was voor Van Jole rede om ontslag te nemen.[2]
Daarnaast exploiteerde hij een persoonlijke nieuwsbrief en startte hij in 2000 de 2525/nieuwsgids, een wekelijkse kroniek van de teloorgang van de dotcom-hype. In deze laatste publicatie toonde Van Jole onder meer op basis van statistieken aan dat het sterk in de publiciteit tredende bedrijf letsbuyit.com in werkelijkheid nauwelijks omzet draaide. Het ging kort daarop failliet.
Theater[bewerken | brontekst bewerken]
Begin jaren negentig was Van Jole een van de drie drijvende krachten achter de 'megamultimedia'-show ZieNN, een satirische persiflage op de media die twee seizoenen draaide in het theater van Nighttown te Rotterdam.
Internetjournalistiek[bewerken | brontekst bewerken]
Van Jole behoort tot de journalisten die vanaf omstreeks 1993 aandacht besteden aan de ontwikkelingen op het gebied van internet.
Joop[bewerken | brontekst bewerken]
Sinds november 2009 is Van Jole hoofdredacteur van de nieuws- en opiniewebsite Joop ('Jouw Online Opiniepagina').
BitMagic[bewerken | brontekst bewerken]
Van Jole begon in juni 1998 met zijn voormalige baas bij Planet Internet, Michiel Frackers het internetbedrijf BitMagic. Een half jaar later werd de samenwerking beëindigd en ging Frackers alleen verder. Over zijn ervaringen schreef hij de sleutelroman Blink. BitMagic ging in 2001 failliet wegens gebrek aan adverteerders. Het bedrijf kreeg in de hoogtijdagen van de dot com-periode ruim 4 miljoen euro aan startkapitaal van onder andere Roel Pieper en Maurice de Hond, de toenmalige bestuurder van Newconomy. Michiel Frackers schreef later het boek Op zoek naar de heilige graal.
Truus de Wit[bewerken | brontekst bewerken]
Truus de Wit is een alias op Usenet dat wordt toegedicht aan Francisco van Jole, hoewel dit door beiden altijd wordt ontkend.[3] Op het eerste lustrumfeest van XS4ALL op 22 april 1998 bekende Van Jole dat Truus hem in het begin van het Nederlandse Internet had geholpen en dat hij dankzij haar iets over Unix had geleerd. Van Jole heeft Truus ook geïnterviewd.
Beschuldiging van seksuele intimidatie[bewerken | brontekst bewerken]
In oktober 2017 werd, in het kader van de MeToo-campagne, op GeenStijl een audiobestand gepubliceerd waarin een vrouw Van Jole confronteert met een vermeend geval van aanranding dat zich enkele jaren eerder voor zou hebben gedaan.[4] De vrouw beschrijft hoe Van Jole haar, toen zij 23 jaar oud was, tegen haar wil zoende en enkel gekleed in een witte onderbroek op haar ging liggen. In een uitzending bij het programma De Nieuws BV van Radio 1 bevestigde Van Jole de authenticiteit van de opname en zijn ontmoeting met de vrouw, maar ontkende dat er sprake was geweest van dwang of intimidatie.[5] BNNVARA publiceerde hierop een verklaring waarin de omroep stelt dat de vrouw, zo zij wil, haar zaak aan "de daartoe geëigende instanties" dient voor te leggen.[6]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- De Internet Sensatie, een verslag van zijn "omzwervingen" door cyberspace, 1994.
- Valse Horizon, essays over de maatschappelijke relevantie van internet, 2001.
- Blink, over zijn ervaringen bij een internetbedrijf. Gebaseerd op de opkomst en ondergang van Bitmagic, 2001.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
