Franse parlementsverkiezingen 2002

Politiek in Frankrijk
Politiek van Frankrijk Grondwet President (lijst) Emmanuel Macron • Premier (lijst) Michel Barnier Parlement Senaat • Voorzitter (lijst) Gérard Larcher • Nationale Vergadering • Voorzitter (lijst) Yaël Braun-Pivet Regering Regering-Barnier • Ministers Binnenlandse Zaken (lijst) Bruno Retailleau • Buitenlandse Zaken (lijst) Jean-Noël Barrot • Defensie (lijst) Sébastien Lecornu • Financiën (lijst) Antoine Armand • Justitie (lijst) Didier Migaud • Economische Zaken (lijst) Antoine Armand • Onderwijs (lijst) Anne Genetet Politieke partijen Verkiezingen Nationale Vergadering 2022 − 2024 Senaat 2023 − 2026 President 2022 − 2027 Bestuurlijke indeling Secretaris-generaal Élysée Alexis Kohler

De Franse parlementsverkiezingen van 2002 vonden op 9 en 16 juni 2002 plaats. De kiesgerechtigde bevolking koos de 12de Nationale Vergadering (Assemblée Nationale) van de Vijfde Franse Republiek.

De linkse partijen leden ten opzichte van parlementsverkiezingen van 1997 een duidelijk verlies. Behaalden de linkse partijen onder leiding van de Parti Socialiste (Socialistische Partij) in 1997 gezamenlijk 319 zetels, in 2002 was dit nog maar 178 zetels. De linkse meerderheid in het parlement verdween hiermee. Rechts was de grote was de grote winnaar. Bij de parlementsverkiezingen in 1997 verloor rechts flink, met name de regeringspartij, de gaullistische Rassemblement pour la République (RPR) van president Jacques Chirac, verloor toen flink, maar herstelde zich. In 1997 behaalden de rechtse, pro-Chirac partijen slechts 257 zetels, in 2002 399 zetels. Wat bijdroeg aan de zege van de rechtse partijen was de vorming van de Union pour un Mouvement Populaire (Unie voor een Volksbeweging), een fusie van diverse rechtse partijen waaronder de PRP. De UMP als zelfstandige partij verwierf 357 zetels. Overigens was de winst voor rechts niet voorspeld in de peilingen, volgens de peilingen zouden links en pro-Chrirac rechts ongeveer evenveel stemmen behalen.

De angst dat het extreem-rechtse Front National (Nationaal Front) van Jean-Marie Le Pen veel stemmen zou behalen, bleek uiteindelijk ongegrond: De partij behaalde geen zetels in de Nationale Vergadering.

Uitslag

Partijen en coalities		Afkorting	Stemmen Eerste ronde	% Eerste ronde	Zetels Tweede ronde
	Union pour un Mouvement Populaire	UMP	8.408.023	33,3%	357
	Union pour la Démocratie Française	UDF	1.226.462	4,9%	29
	Overig (centrum-)rechts	DVD	921.973	3,7%	8
	Mouvement pour la France	MPF	202.831	0,8%	1
	Démocratie Libérale	DL	104.767	0,4%	2
	Rassemblement pour la France	RPF	94.222	0,4%	2
	Totaal "Presidentiële Meerderheidscoalitie"		10.958.278	43,4%	399
	Parti Socialiste	PS	6.086.599	24,1%	141
	Parti Communiste Français	PCF	1.216.178	4,8%	21
	Les Verts		1.138.222	4,5%	3
	Parti Radical de Gauche	PRG	388.891	1,5%	7
	Overig (centrum-)links	DVG	275.533	1,1%	6
	Totaal "Verenigd Links"		9.105.443	36,1%	178
	Front National	FN	2.862.960	11,3%	-
	Chasse, Pêche, Nature, Traditions	CPNT	422.448	1,7%	-
	Ligue Communiste Révolutionnaire	LCR	320.467	1,3%	-
	Lutte Ouvrière	LO	301.984	1,2%	-
	Pôle Républicain		299.897	1,2%	-
	Andere Ecologische partijen		295.899	1,2%	-
	Mouvement National Républicain	MNR	276.376	1,1%	-
	Overigen		194.946	0,8%	-
	Overig uiterst links		81.558	0,3%	-
	Regionale partijen		66.240	0,3%	-
	Overig uiterst rechts		59.549	0,2%	-
Totaal			25.252.045	100	577

Verdeling in de Franse Nationale Vergadering

Zie ook

• Verkiezingen in Frankrijk
• Franse parlementsverkiezingen 1997
• Franse parlementsverkiezingen 2007

Bron

• Winkler Prins Jaarboek 2003, blz. 132 (2003), red. Winkler Prins

Externe links

• (en) Parties and Elections - Uitslagen
• (en) Adam Carrs verkiezingsarchief - Uitslagen

· ·

Verkiezingen in Frankrijk