Gebruiker:Gustar/Aantekeningen meme, memen, geme en gemen
Hoi Gustar, Nu heb je het verhaal over Meme, Memen (Mv.) verbatim in de encyclopedie gezet. Dat is een erg onconventioneel verhaal met een onconventionele titel. Was dat zo de bedoeling? Rob Hooft 26 okt 2003 19:32 (CET)
Hoi Rob, ja, want memen, is iets anders dan gemen, is iets anders dan genen. Ik ben het nog aan het bewerken, was dit dan niet de bedoeling en hoe maak ik dit dan ongedaan? Gustar
Twee dingen:
- (eenvoudig) verplaats het verhaal naar Meme - links op elke pagina staat een link om de pagina te verplaatsen
- (moeilijk, maar moet ook) maak het verhaal feitelijk en neutraal. Geen 'volgensmij', geen meningen, maar een antwoord op de vraag "wat zijn memen en wat heeft men erover te zeggen?"
Feitelijk en neutraal, ben benieuwd wat jij of men, in het algemeen daaronder verstaat ;-) .
Als de begrippen meme, memen, geme en gemen nog niet toe zijn om een zoekwoord te zijn, heb ik hier in de gauwigheid een kladblok ervoor aangemaakt.
Bewust weer hierheen verplaatst.
Het gedeelte hierna verdient nog omzetting in encyclopedische tekst
Gen, Genen (Mv.): voortplanting d.m.v. DNA bv.:
Memen: zaaien van gedachten bv.:
- ik weet van verhalen over liefde, omdat deze zijn doorverteld;
- als ik in een ander investeer, investeer ik ook in mezelf;
- wie goed doet goed ontmoet;
- Socrates, Idi Amin, Plato, Adolf Hitler, Boedha en de Bataafse slavenhandelaar van de VOC zijn in hun lichaam niet meer hier, hun gedachtengoed daarentegen echter nog wel. Zowel genen als memen hebben de huidige wereld mogelijk gemaakt.
Op dit moment wordt in de wetenschap ook het tussengebied onderzocht: geme en gemen (Mv.)
Je ware zelf maakt onderdeel uit van grotere gehelen. Die van de orde en de chaos van het leven op deze planeet bijvoorbeeld. De samenleving van de zoogdieren maakt daar weer een onderdeel vanuit. De menselijke tak van de tak van zoogdieren is weer een kleiner deel van de samenleving. Op deze planeet is het niet alleen van belang om met jezelf om te gaan, maar ook om jezelf een plaats te geven en/of in te nemen op die planeet. Dat betekent dat je rekening hebt te houden met bv. anderen en de seizoenen.
Alleen jezelf verlichten zou betekenen dat je anderen in de schaduw zet? Zo werkt het leven volgens mij niet. Bovendien zou je in je eentje het precies één generatie vol houden. Hoe dan ook heb je te maken met anderen.
Volgens mij is de rest dus wél van levensbelang voor het ware zelf-zijn. Zonder een samenleving zouden er geen individuen zijn.
Zonder individuen geen samenleving. Individuen die niet meegaan met de veranderingen in de samenleving zullen zichzelf uitsluiten. Bovendien zal hun genetische code steeds minder gemakkelijk door middel van de fysieke voortplanting meegegeven worden, verkrachting wordt steeds meer wereldwijd als moreel verwerpelijk gezien. Memetisch code, de code voor de geestelijke groei van de mens kan zonder fysiek contact met een soortgenoot wél overgedragen worden. Preciezer aangeduid, hoeft memetisch code niet alleen gebruik te maken van de menselijke geest. Dat betekent echter wel dat je gebruik moet maken en je dus op de hoogte moet stellen hoe je je memetische code op anderen kunt overbrengen. Verhalen vertellen was eeuwenlang dé vorm voor het overbrengen van memetische code, duizenden jaren later is deze vervangen door het schrift, waardoor wij nu weet hebben van bv. de ideeën van Plato, Aristoteles, Socrates. Tegenwoordig wordt ook het Internet, SMS, Fora, E-mail en Wikipedia gebruikt voor het overbrengen van memetische code. Op het moment dat je gebruikmaakt van een vervoermiddel van memetische code maak je direct gebruik en ben je direct onderdeel van de samenleving. Tenminste, die is dan meteen voel-, zicht- en inzichtbaar, in hoe mensen met elkaar omgaan. Weet je je niet te gedragen of je te handhaven in de huidige samenleving dan zal jouw genetische en/of memetische code nog wel een lange tijd overgebracht kunnen worden, maar uiteindelijk uitsterven, daarmee zal de mensheid er niet meer zijn. Dat betekent overigens niet dat de memetische code uitgestorven hoeft te zijn. Isaac Asimov, natuurwetenschapper en SF-schrijver schept in zijn robotverhaal De laatste vraag een memetische code van een non-ruimte-, non-tijd-periode dat bij het verdwijnen van laatste restje individualiteit van de MENS, de memetische code buiten het bewustzijn van de mensheid opgeslagen zal worden in een memetische code die het bewustzijn van de huidige mens (nog) niet kan bevatten. Uit die opgelagen memetische code zou dan weer nieuwe, net andere memetische code uit kunnen ontstaan. Hierbij verwijs ik ook naar het idee, de memetische code aangedragen door Govert Schilling in zijn boek Evoluerend Heelal, over het ontstaan van de kosmos en de samenhang van het ontstaan van zwarte gaten en Jos de Mul in zijn boek Cyberspace Odyssee
Waarom zouden we voor dat laatste pad kiezen, als er ook een andere weg ligt?
Gustar
Dit alles, is een zeer korte samenvatting in eigen woorden van een begrip dat in minstens 3 boeken veel uitgebreider beschreven wordt: Godel Escher en Bach van Douglas R. Hofstädter; The minds I samen met Daniel C. Dennett; en het bewustzijn verklaard, Daniel C. Dennett
Op tweetal fora heb ik hierover geschreven: (schrijf ik hier deels over met gelijkgestemde zielen:)
1. Opinieland, dit forum was (voor mij) belangrijk voor het toetsen van gedachten en ideeën voor mensen, gedachten die willen leren. Hier praktiseerde ik met (geestelijk) vallen, opstaan en weer doorgaan, samen met anderen het overdragen van memetische code.
2. 'n ander forum 'Goudzoekers/Innerspace' was (voor mij) belangrijk omdat ik hier met gelijkgestemde zielen kon werken aan het verduidelijken van begrippen in een filosofische discussie die meer de diepte ingaat. Dit laatste forum is/was een besloten forum.
Voor mij waren beide forums essentieel in mn. hoe zuiver ik mijn gedachten weet te houden, als reactie op en naar anderen omdat dit vergaande konsekwenties heeft, verder dan ik kan voorzien in ieder geval.
Dit is een site waar zeer beknopt de begrippen deels uitgelegd worden: http://www.fractal.org/Life-Science-Technology/Gemetica.htm
Op basis van wat er nu staat omschreven over het begrip, kan het hier verder uitgewerkt worden, denk ik.
Wikipedia kan ik beschouwen als het opbouwen van een databank van memetische code, gelijk er al een databank is voor genetische code, ook wel genoom genoemd. Dat betekent, zie ook mijn aantekeningen over denotatie - connotatie, dat elk begrip dat in deze databank is opgenomen niet vrij is van morele of esthetische waarde, overleveringswaarde. Net zoals bij genen zal alleen de beste memetische code overgedragen worden.
Om deze begrippen helder en duidelijk te kunnen formuleren, heb ik het opgeschreven zoals ik het heb gedaan. Ik hoop op een vruchtbare wederzijdse samenwerking. Wat ik weet, het gaat niet om mij, als vervoermiddel van genen en memen, maar uiteindelijk alleen om de memen.
"Talk:Meme", op de Engelstalige Wikipedia is een oude? discussie gaande over dit onderwerp. In Google levert het woord meme/memen +/-82 hits op in alle wikipediadatabanken
Overgenomen citaten en deels bronvermelding.
De memen kwamen mij op het spoor toen ik het boek Gödel, Escher Bach, Een eeuwige gouden band, van Douglas R. Hofstadter uit 1985, een metaforische fuga op mensen en machines in de geest van Lewis Carroll heb gelezen. Dit boek beschouw ik als mijn introductie tot de essentie van deze begrippen. In het boek van filosoof Daniel C. Dennett [Het bewustzijn verklaard]], derde druk 1999, vanaf p. 224 volgt een uitgebreide filosofische benadering en beschrijving van het begrip memen en [memetische code]]. Hier wordt ook de zoöloog Richard Dawkins aangehaald. Het nu aangehaalde citaat hieronder is een citaat uit het boek van Dennett: [...]dat alle leven zich evolueeert via de gedifferentieerde overlevering van zichzelf verdubbelende entiteiten [...] Toevallig is het gen, het DNA-molecule, de zichzelf verdubbelende entiteit die op onze eigen planeet heerst. Er kunnen nog andere ontstaan. Als die er zijn en wanneer er aan nog een paar andere bepaalde voorwaarden wordt voldaan, zullen ze bijna onvermijdelijk de basis vormen voor een evolutieproces. Maar moeten we we naar veraf gelegen werelden gaan om andere soorten replicateurs en andere, daaruit voortvloeiende evoluties te vinden? Volgens mij is er nog niet zo lang geleden een nieuwe soort replicateur opgedoken op onze eigen planeet. het ligt voor het grijpen. het is nog in het babystadium en drijft nog onhandig rond in zijn oersoep, maar het ondergaat al een evolutionaire verandering in een tempo dat het oude gen puffend en hijgend ver achter zich laat. (1986, p.223)
p. 152/153 The Minds I: Genen zijn de belangrijkste beleidsmakers; hersenen zijn de uitvoerders. Maar naarmate de hersenen zich verder ontwikkelden, namen ze steeds meer beleidsbeslissingen over en gebruikten daarbij kunstgrepen als simulatie en leren. Het logisch eindpunt van deze ontwikkeling, dat nog in geen enkele soort is bereikt, zou zijn dat de genen de overlevingsmachine (AGT*: wat ik omschrijf als het vervoermiddel: ons lichaam) één enkele algemene beleidsinstuctie gaven: "Doe wat volgens jou het beste is om ons in leven te houden" (AGT*: dit betekent dat de genen zeggen, "Jullie, de gedachten, de memen bepalen wat goed is voor het overleven van het leven."
(AGT: ==wat ik essentieel acht==, of tikfout in originele tekst) p. 154/155 The Minds I: Egoïstische memen: [....]die nieuwe soep is de soep van de menselijke cultuur. We zoeken naar een naam voor deze nieuwe replicator, een zelfstandig naamwoord dat het ==idee van een eenheid van culturele overdracht== of ==een eenheid van imitatie weergeeft. 'Mimeme' is afkomstig van een geschikte griekse stam, maar ik zoek een kort woord dat enigszins klinkt als 'gen'. Ik hoop dat de classici onder mijn vrienden me vergeven als ik mimeme afkort tot meme. Je zou het ook kunnen associëren met het woord 'memorie' of het Franse woord 'même'. Vooorbeelden van memen zijn melodieeën, ideeën, slagzinnen, mode, manieren van pottenbakken of bogen bouwen. Zoals genen zich voortplanten in de genenpoel door via sperma of eitjes van lichaam naar lichaam te springen, zo planten memen zich voort in de memenpoel door van brein naar brein te springen via een proces dat, in de ruimste zin van het woord, imitatie kan worden genoemd. Als een wetenschapper hoort of leest over een goed idee, geeft hij het door aan zijn collega's en studenten. Hij noemt het in zijn artikelen en lezingen. Als het idee aanslaat kun je zeggen dat het zichzelf voor==t==plant, zich van brein naar brein verspreid. Zoals mijn collega N.K. Humprey een eerdere versie van dit hoofdstuk bondig samenvatte: '... memen moeten worden beschouwd als levende structuren, niet slechts inmetaforische zin, maar ook in technische zin. Wanneer je een vruchtbare meme in mijn hoofd plant, parasiteer je letterlijk op mijn brein ==ik tik dit dus nu in zonder nog nachtrust te hebben gehad== doordat je het verandert in een drager voor de voortplanting van het meme, op precies dezelfde manier als een virus op de genetische mechanismen van een gastcel kan parasiteren. En dat is niet slechts bij wijze van spreken --het meme voor bij voorbeeld "geloof in leven na de dood" is inderdaad fysiek gerealiseerd, miljoenen keren, als een structuur in de zenuwstelsels van afzonderlijke mensen over de hele wereld.'
Ik veronderstel dat wederzijdse aangepaste memencomplexen zich op dezelfde manier ontwikkelen als wederzijdse aangepaste genencomplexen. Selectie bevoordeelt memen die hun culturele omgeving ten eigen bate benutten. Deze culturele omgeving bestaat uit andere memen die ook worden geselecteerd. De memenpool gaat zo de eigenschappen vertonen van een evolitionair stabiele verzameling waar nieuwe memen niet gemakkelijk kunnen binnendringen. Ik heb enigszins negatief over de memen gesproken, maar ze hebben ook hun prettige kant. Als we sterven zijn, zijn er 2 dingen die we achter kunnen laten: gemen en memen. We zijn gebouwd als genenmachines, geschapen om onze genen door te geven. Maar dat aspect van ons zal na 3 generaties zijn vergeten. Uw kind, ja zelfs uw kleinkind kan op u lijken, misschien in gelaatstrekken, in muzikaliteit, in haarkleur. Maar met iedere volgende generatie wordt de bijdrage van uw genen gehalveerd. Het duurt niet lang of die bijdrage is verwaarloosbaar klein. Onze genen mogen dan onsterfelijk zijn, maar de collectie van genen die ieder van ons is, is gedoemd tot de ondergang. Elisabeth II is een directe afstammelinge van Willem de veroveraar. Toch is het heel waarschijnlijk dat ze geen enkele gen van de vroegere koning draagt. We moeten onsterfelijkheid niet zoeken in reproduktie. Maar als je een bijdrage levert aan de cultuur van de wereld, als je een goed idee hebt, een melodie componeert, een bougie uitvindt, een gedicht schrijft, leeft dat misschien voort, onbeschadigd, tot lang nadat je genen zijn opgegaan in de gezamenlijke poel. Misschien leven er al dan niet een paar genen van Socrates in de wereld van nu, zoals G.C. Williams opmerkte, maar wat heb je eraan? De memencomplexen van Socrates, Da Vinci, Copernicus en Marconi doen het nog steeds goed.[...]Einde citaat
De bijdrage van R. Dawkins in het boekje "The Minds I" van p. 134 t/m 155 bovenaan, getiteld Egoïstische Genen en Egoïstische Memen is een fragment uit het boek De Zelfzuchtige Genen van R. Dawkins. 1976.
De tekst is nu nog onoveroverzichtelijk en veel en daardoor onduidelijk, ook gezien de materie.
Wat er nu bij Meme sta vind ik te summier, zeker als je bij de engelstalige uitleg kijkt: http://en.wikipedia.org/wiki/Meme
De Engelse variant wijkt op sommige punten nogal af van de (vertaalde) tekst zoals ik die in de boeken van Dennett en Hofstädter ben tegengekomen. Daarnaast is een letterlijke vertaling niet voldoende om tot een helder begrip voor 't Nederlands taalgebied te komen.
Even ingelogd, omdat ik hier wil laten weten dat ik op het besloten forum er een discussie over zou willen starten. Een discussie kan soms nl. wél verhelderend werken. AGT.
klaar om te verplaatsen.