Gebruiker:Ikkenickdanniet/Kladblok 4
| Lake Burley Griffin | ||||
|---|---|---|---|---|
  | ||||
| Situering | ||||
| Stroomgebiedslanden |  Australië
| |||
| Locatie | Canberra | |||
| Hoogte | 556 m | |||
| Coördinaten | 35° 18′ ZB, 149° 7′ OL | |||
| Basisgegevens | ||||
| Oppervlakte | 6,64 km² | |||
| Soort water | stuwmeer | |||
| Maximale lengte | 11 km | |||
| Maximale breedte | 1,2 km | |||
| Gemiddelde diepte | 4 m | |||
| Maximale diepte | 18 m | |||
| Volume | 33 miljoen m³ | |||
| Overig | ||||
| Belangrijkste bronnen | Molonglo | |||
| Belangrijkste uitlopen | Molonglo | |||
| Eiland(en) | 6 | |||
| Detailkaart | ||||
| ||||
| een kaart van het Lake Burley Griffin | ||||
| ||||
Het Lake Burkey Griffin is een decoratief stuwmeer in de rivier de Molonglo in het centrum van de Australische hoofdstad Canberra. Het meer ontstond nadat de rivier in 1963 werd ingedamd en is genoemd naar de Amerikaanse architect Walter Burley Griffin die een belangrijke rol speelde in het ontwerpen van Canberra.
Griffin wilde het meer veel geometrische vormen geven, opdat de as van het ontwerp op een rij lag met de natuurlijke oriëntatiepunten in de omgeving. Overheidsinstanties veranderden zijn plannen echter en er werd voor zijn vertrek uit Australië in 1920 geen wezenlijk werk verricht. Bezigheden rond het meer werden door tussenkomst van de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog tijdelijk stopgezet en pas in de jaren 1950 ging men weer verder met plannen. Het graafwerk begon in 1960 na veel politieke geschillen over verschillende voorgestelde variaties en werd ondersteund door de toenmalig premier Robert Menzies. In september 1963, nadat alle bruggen en dammen gebouwd waren, sloot men de dammen, maar een droogte zorgde ervoor dat het beoogde waterpeil pas in april 1964 werd bereikt. Op 17 oktober 1964 werd het meer plechtig 'geopend'.
Het meer bevindt zich ongeveer in het aardrijkskundige midden van de stad en is het middenstuk van Griffins originele ontwerp. Veel belangrijke instellingen zijn op de oevers van het Lake Burley Griffin gebouwd, zoals de National Gallery, het National Museum, de National Library, de National University en het Hooggerechtshof, en het Parliament House ligt op een kleine afstand er vandaan. Het meer wordt voornamelijk omgeven door parken, die geliefd zijn onder recreanten. Hoewel het ongewoon is om erin te zwemmen, wordt het Lake Burley Griffin gebruikt voor andere activiteiten, zoals roeien, vissen en zeilen.
Het meer heeft een lengte van 11 km en is op zijn breedst 1,2 km. De gemiddelde diepte bedraagt 4 m en de maximum diepte ongeveer 18 m bij de Scrivener Dam. Deze 33 m grote dam regelt de stroming en kan overstromingen aan die eens in de 5000 jaar plaatsvinden. In droge periodes kan het waterpeil in stand worden gehouden door water van de Googong Dam door te laten, die zich stroomopwaarts in een zijrivier van de Molonglo bevindt.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Charles Scrivener raadde in 1909 de locatie aan voor Canberra, de nieuw te bouwen en te ontwerpen hoofdstad van Australië. Een van zijn redenen daarvoor was de mogelijkheid om water op te slaan "voor decoratief gebruik en tegen redelijke kosten"; Scrivener had aangetoond dat het landschap gebruikt kon worden om een meer te vormen via bevloeiing.
In 1911 startte men een ontwerpwedstrijd voor Canberra en de deelnemende architecten kregen het gedetailleerde onderzoek van Scrivener over de omgeving geleverd. Op de plaats van Canberra lag een riviervlakte, waar de rivier de Molonglo doorheen stroomde. Scrivener had in zijn onderzoek een grijs gebied aangegeven wat een kunstmatig meer moest voorstellen — vergelijkbaar met het latere meer — en vier mogelijke locaties voor een dam om het te vormen. Het merendeel van de voorstellen begreep de hint en gebruikte een kunstmatig water in het ontwerp.
Charles Robert Scrivener (1855–1923) recommended the site for Canberra in 1909, which was to be a planned capital city for the country. One of the reasons for the location's selection was its ability to store water "for ornamental purposes at reasonable cost";[1] Scrivener's work had demonstrated that the topography could be used to create a lake through flooding.<ref name=p88/>
In 1911, a competition for the design of Canberra was launched, and Scrivener's detailed survey of the area was supplied to the competing architects.[1] The Molonglo River flowed through the site, which was a flood plain[2] and Scrivener's survey showed in grey an area clearly representing an artificial lake—similar to the lake later created—and four possible locations for a dam to create it.[3][4] Most of the proposals took the hint and included artificial bodies of water.[1]
Walter Burley Griffins ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]
De Amerikaanse architect Walter Burley Griffin won de ontwerpwedstrijd en werd, nadat het jurybesluit was goedgekeurd door King O'Malley, toenmalig minister van Binnenlandse Zaken, uitgenodigd om naar Australië te komen om de bouw van de nieuwe hoofdstad te overzien. Griffins voorstel, dat bestond uit veel meetkundige patronen, paste concentrische zeshoekige en achthoekige straten toe die voortkwamen uit verschillende stralen.
In zijn ontwerp lag het meer in het midden van de stad en bestond het uit een Central Basin in de vorm van een cirkelsegment, een West en East Basin, die zo goed als rond waren, en een West en East Lake, die een stuk groter en onregelmatig gevormd waren. Het was de bedoeling dat het East Lake 6 m hoger kwam te liggen dan de overige delen van het meer. Griffins voortsel was (volgens ...) "het grootste ontwerp, maar had desondanks een aantrekkelijke eenvoud en duidelijkheid."
The American architect Walter Burley Griffin won the contest and was invited to Australia to oversee the construction of the nation's new capital after the judges' decision was ratified by King O'Malley, the Minister for Home Affairs.<ref name=p88/>[5] Griffin's proposal, which had an abundance of geometric patterns, incorporated concentric hexagonal and octagonal streets emanating from several radii.[6]
His lake design was at the heart of the city and consisted of a Central Basin in the shape of circular segment, a West and East Basin, which were both approximately circular, and a West and East Lake, which were much larger and irregularly shaped, at either side of the system.[7] The East Lake was supposed to be {{convert|6|m|ft}} higher than the remaining components.[8] Griffin's proposal was "the grandest scheme submitted, yet it had an appealing simplicity and clarity.<ref name=p88/>
Het geheel van meren werd vormgegeven aan de hand van verscheidene natuurlijke oriëntatiepunten in Canberra. De meren strekten zich van oost naar west uit en deelden de stad in tweëen, terwijl een landas loodrecht op het Central Basin zich uitstrekte van Capital Hill — de toekomstige locatie van het nieuwe Parliament House — noordoostwaarts naar het Australian War Memorial. De bedoeling hiervan was dat het War Memorial zich recht voor Mount Ainslie bevond, als men vanuit Capital Hill zou kijken. Aan het zuidwestelijke uiteinde van de landas lag Bimbiri Peak.
De rechte zijde van het cirkelsegment dat het Central Basin vormde, was de basis voor een wateras, die noordwestwaarts reikte tot aan Black Mountain. Een lijn in het noorden van de stad, die parallel aan de wateras liep, werd de gemeentelijke as genoemd. Deze lijn werd gevormd door Constitution Avenue, die City Hill in Civic Centre en Market Centre verbond. Commonwealth Avenue en Kings Avenue liepen vanaf Capital Hill in het zuiden naar City Hill en Market Centre in het noorden. Deze twee hoofdstraten waren de westelijke en oostelijke grens van het Central Basin. Het gebied dat door de drie hoofdstraten werd omsloten, kwam bekend te staan als de Parliamentary Triangle en moest het belangrijkste deel van Griffins ontwerp worden.
The lakes were deliberately designed so that their orientation was related to various topographical landmarks in Canberra.[1][9] The lakes stretched from east to west and divided the city in two; a land axis perpendicular to the central basin stretched from Capital Hill—the future location of the new Parliament House on a mound on the southern side—north northeast across the central basin to the northern banks along Anzac Parade to the Australian War Memorial (although a casino was originally planned in its place).[10] This was designed so that looking from Capital Hill, the War Memorial stood directly at the foot of Mount Ainslie. At the southwestern end of the land axis was Bimberi Peak.[9]
The straight edge of the circular segment that formed the central basin was designated the water axis, and it extended northwest towards Black Mountain,[9] the highest point in Canberra. A line parallel to the water axis, on the northern side of the city, was designated the municipal axis.[11] The municipal axis became the location of Constitution Avenue, which linked City Hill in Civic Centre and Market Centre. Commonwealth Avenue and Kings Avenue were to run from the southern side from Capital Hill to City Hill and Market Centre on the north respectively, and they formed the western and eastern edges of the central basin. The area enclosed by the three avenues was known as the Parliamentary Triangle, and was to form the centrepiece of Griffin's work.[11]
Scrivener was later als lid van een ontwerpscomité van de overheid verantwoordelijk voor het aanpassen van Griffins winnende ontwerp. Hij stelde voor om het meer een natuurlijker uiterlijk te geven, waarbij slechts één dam gebruikt werd om het water tegen te houden. Dit in tegenstelling tot het originele ontwerp van Griffin, dat veel meetkundige vormen omvatte en waar een serie van sluizen het water moest controleren. Griffin pleitte voor het behouden van de meetkundige vormen, omdat ze volgens hem een belangrijke reden waren voor het decoratief gebruik van een wateroppervlak. Hij moest echter zijn meerdere erkennen.
Later, Scrivener, as part of a government design committee, was responsible for modifying Griffin's winning design.<ref name=p88/>[12][13] He recommended changing the shape of the lake from Griffin's very geometric shapes to a much more organic one using a single dam, unlike Griffin's series of weirs.<ref name=p88/>[14] Griffin lobbied for the retention of the pure geometry, saying that they were "one of the reasons d'etre of the ornamental waters", but he was overruled.[15] The new design included elements from several of the best design submissions and was widely criticised as being ugly. The new plan for the lake retained Griffin's three formal basins: east, central, and west, though in a more relaxed form.<ref name=ncafacts/>[14]
Griffin entered into correspondence with the government over the plan and its alternatives, and he was invited to Canberra to discuss the matter.[16] Griffin arrived in August 1913 and was appointed Federal Capital Director of Design and Construction for three years.<ref name=p88/>[17]
The plans were varied again in the following years, but the design of Lake Burley Griffin remained based largely on the original committee's plan.[18] It was later gazetted and legally protected by the federal parliament in 1926,[19] based on a 1918 plan.[8] However, Griffin had a strained working relationship with the Australian authorities and a lack of federal government funding meant that by the time he left in 1920, little significant work had been done on the city.[5][18] A 1920s proposal to reduce West Lake into a ribbon of water was made on the basis of flood safety. However, the Owen and Peake report of 1929 ruled that the original design was hydrologically sound.[8]
Aanpassingen[bewerken | brontekst bewerken]
With the onset of the Great Depression, followed by World War II, development of the new capital was slow,[20] and in the decade after the end of the war, Canberra was criticised for resembling a village,[10][20] and its disorganised collection of buildings was deemed ugly.[21] Canberra was often derisively described as "several suburbs in search of a city".[22]
During this time, the Molonglo River flowed through the flood basin, with only a small fraction of the water envisaged in Griffin's plan.[23] The centre of his capital city consisted of mostly farmland, with small settlements—mostly wooden, temporary and ad hoc—on either side.[24] There was little evidence that Canberra was planned,[10] and the lake and Parliamentary Triangle at the heart of Griffin's plan was but a paddock.[10] Royal Canberra Golf Course, and Acton Racecourse and a sports ground were located on the pastoral land that was to become the West Lake, and people had to disperse the livestock before playing sport.[10] A rubbish dump stood on the northern banks of the location of central basin,[25] and no earth had been moved since Griffin's departure three decades earlier.[26]
In 1950, the East Lake—the largest component—was eliminated upon the advice of the National Capital Planning and Development Committee (NCPDC).[27] Today, what would have been the East Lake corresponds to the suburb of Fyshwick. The rationale given was that around {{convert|1700|acres|ha}} of farmland would be submerged and that the Molonglo would have insufficient water to keep the lake filled.[27]
In 1953, the NCPDC excised the West Lake from its plans and replaced it with a winding stream,[28] which was {{convert|110|m|ft}} wide and covered around a fifth of the original area.[29] As the NCPDC had only advisory powers, this change was attributed to the influence of senior officials in the Department of the Interior who felt that Griffin's plan was too grandiose.[30] Advocates of watered-down scheme thought it was more economical and saved {{convert|350|ha|acre}} of land for development.[29] However, according to engineering reports that were ignored, the smaller plan would actually cost more money and require a more complicated structure of dams that would in any case be less able to prevent flooding.[31][32]
Initially, there was little opposition during the consultation period before the alterations were made.[29] However, opposition to the reduction of the water area grew.[28] The process that resulted in the alteration was criticised for being non-transparent and sneaky.[33] Some organisations complained that they were not given an opportunity to express their opinion before the change was gazetted,[34] and many politicians and the chief town planner were not informed.[35] Critics bitterly insinuated that politically influential members of the Royal Canberra Golf Club, whose course was situated on the location of the proposed West Lake, were responsible for the change in policy.[36]
The Parliamentary Public Works Committee advised the Parliament to restore the West Lake.[28] After an inquiry in late 1954, it concluded that:
The Prime Minister, Robert Menzies,[37] regarded the state of the national capital as an embarrassment. Over time his attitude changed from one of contempt to that of championing its development. He fired two ministers charged with the development of the city, feeling that their performance lacked intensity.[38]
In 1958, the newly created National Capital Development Commission (NCDC), which had been created and given more power by Menzies following a 1955 Senate inquiry,[32] restored the West Lake to its plans,[39] and it was formally gazetted in October 1959.[40] The NCDC also blocked a plan by the Department of Works to build a bridge across the lake along the land axis between Parliament House and the War Memorial contrary to Griffin's plans.[41]
A powerful Senate Select Committee oversaw the NCDC and renowned British architect Sir William Holford was brought in to fine-tune Griffin's original plans.[42] He changed the central basin's geometry so that it was no longer a segment of circle; he converted the southern straight edge into a polygonal shape with three edges and inserted a gulf on the northern shore.[43] The result was closer to Scrivener's modified design some decades earlier.[44]
Bronnen, noten en/of referenties
|
{{Coor title dms|35|17|36|S|149|06|50|E|type:waterbody_region:AU}
[[Categorie:Canberra] [[Categorie:Meer in Australië] [[Categorie:Stuwmeer]
- ↑ a b c d Lake Burley Griffin, Canberra : Policy Plan, p. 3.
- ↑ Sparke, pp. 4–7.
- ↑ Canberra contour survey. National Library of Australia (1909). Geraadpleegd op 4 June 2009.
- ↑ The Griffin Legacy. National Capital Authority, Canberra (2004), p. 51. ISBN 0-9579550-2-2.
- ↑ a b Lake Burley Griffin, Canberra : Policy Plan, p. 4.
- ↑ Wigmore, p. 67.
- ↑ Lake Burley Griffin, Canberra : Policy Plan, pp. 6–7.
- ↑ a b c Andrews, p. 89.
- ↑ a b c Wigmore, p. 64.
- ↑ a b c d e Sparke, pp. 1–3.
- ↑ a b Lake Burley Griffin, Canberra : Policy Plan, p. 17.
- ↑ Short history. Canberra House. Geraadpleegd op 9 June 2009.
- ↑ {{Australian Dictionary of Biography |last=Hoyle |first=Arthur |authorlink= |year=1988 |id=A110093b |title= O'Malley, King (1858 - 1953) |accessdate=1 June 2009 }}
- ↑ a b Wigmore, pp. 52–57.
- ↑ Andrews, pp. 88–89.
- ↑ Wigmore, pp. 61–63.
- ↑ Wigmore, p. 63.
- ↑ a b Wigmore, pp. 69–79.
- ↑ Sparke, p. 2.
- ↑ a b Sparke, p. 6.
- ↑ Sparke, pp. 7–9.
- ↑ Minty, p. 804.
- ↑ Sparke, p. 14.
- ↑ Sparke, pp. 6–7.
- ↑ Sparke, p. 5.
- ↑ Sparke, p. 131.
- ↑ a b Wigmore, p. 151.
- ↑ a b c Wigmore, p. 152.
- ↑ a b c Sparke, p. 13.
- ↑ Sparke, p. 11.
- ↑ Sparke, pp. 13–14.
- ↑ a b Andrews, p. 90.
- ↑ Sparke, pp. 13–15.
- ↑ Sparke, p. 16.
- ↑ Sparke, pp. 16–17.
- ↑ Sparke, pp. 15–16.
- ↑ Sparke, p. 30.
- ↑ Sparke, pp. 31–32.
- ↑ Wigmore, p. 153.
- ↑ Sparke, p. 17.
- ↑ Sparke, pp. 19–21.
- ↑ Sparke, pp. 56–57.
- ↑ Sparke, pp. 60–61.
- ↑ Sparke, p. 132.