Groene kitta
| Groene kitta IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Groene kitta in Chiang Mai Zoo, Thailand (licht verkleurd naar blauw) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Cissa chinensis (Boddaert, 1783) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Groene kitta op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De groene kitta (Cissa chinensis) is een zangvogel uit de familie van de kraaiachtigen (Corvidae). Hij is ongeveer even groot als de gaai (Garrulus glandarius). Hij dankt zijn naam aan zijn levendige felgroene kleur.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De groene kitta is 34 tot 38 cm. De vogel is overwegend felgroen gekleurd, de onderzijde is lichter van kleur, maar niet geel. Er loopt een brede zwarte streep van over de ogen naar de nek. Zijn vleugels zijn roodachtig kastanjebruin. De staart is relatief lang (gemiddeld 18,5 cm). De groene kleur van deze kitta (en bij de andere kittasoorten) kan in gevangenschap echter overgaan in turkoois (lichtblauw).
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
De groene kitta voedt zich zowel op de grond als in de bomen. Hij eet verscheidene ongewervelden, kleine reptielen, kleine zoogdieren (zoals muizen), jonge vogels en eieren. Het is ook een aaseter, die vlees van kadavers eet. De groene kitta bouwt zijn nest in een boom of een dichte struik. In het nest worden vier tot zes eieren gelegd.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Het verspreidingsgebied reikt van de lagere regio’s van de Himalaya, in het noordoosten van India tot in Midden-Thailand, Maleisië, Sumatra en Borneo.
Binnen dit gebied worden vijf ondersoorten onderscheiden:[2]
- C. c. chinensis (Himalaya, Zuid-China, noorden van Indochina, Thailand en Myanmar)
- C. c. klossi (Midden Indochina)
- C. c. margaritae (Zuid-Vietnam)
- C. c. robinsoni (Schiereiland Malakka)
- C. c. minor (Sumatra en Borneo)
Hij leeft er in tropisch regenwoud en secondair loofbos, montaan bos en struikgewas tot op 1800 m boven de zeespiegel.gebieden (die het hele jaar door groen blijven) en tussen het struikgewas.
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De groene kitta heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De vogel is in sommige gebieden ,zoals Borneo, betrekkelijk schaars, maar elders weer algemeen. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze kitta als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|