Gustav von Wulffen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gustav von Wulffen
Sturmführer Gustav von Wulffen, rond 1933
Geboren 18 april 1878
Gotha, Thüringen, Duitse Keizerrijk
Overleden 4 mei 1945
Borkheide bij Beelitz, Brandenburg, Nazi-Duitsland
Rustplaats Friedhof Potsdam-Bornstedt: dubbelgraf, V NE Nr. 29/30, Potsdam
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Schutzstaffel
Wehrmacht
Dienstjaren 1891 - 1918
1931 - 1945
Rang
SS-Brigadeführer en Generalmajor z.V
Eenheid Infanterie-Regiment „Graf Bose“ (1. Thüringisches) Nr. 31[1]
22. Inf Brigade
1 oktober 1912 -
14 december 1914[1]
Feld Btn 26-II/Reserve IR Nr 271
Januari 1915 - juli 1916[1]
28. SS-Standarte
Sturmabteilung
Staf SS-Hauptamt[2]
1 april 1936 -
30 januari 1937[1]
Persönlicher Stab Reichsführer-SS[3][4]
9 november 1944[5]
Bevel Großherzoglich Mecklenburgisches Grenadier-Regiment Nr. 89[6]
Leider v/d Afd. II C/Staf plaatsvervanger van de Führer
7 mei 1934 -
21 september 1937[1][6]
Militair oefenterrein Zossen
1 september 1939[1]
Commandant van Potsdam
10 september 1939 -
4 mei 1945[1]
Infanterie-Division „Potsdam“
29 maart 1945 - 18 april 1945[7]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Gustav Adolf von Wulffen (Gotha, 18 april 1878 - Borkheide, 4 mei 1945) was een Duitse officier en SS-Brigadeführer en Generalmajor in de SS.

Herkomst[bewerken | brontekst bewerken]

Wulffen was een telg uit het geslacht Wulffen. Zijn ouders waren Gustav von Wulffen (1833–1902) en zijn vrouw Klara Wilhelmine Christiane Hauff (1845–1910).[6]

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn vorming trad Wulffen op 13 maart 1897 tot het cadettenkorps toe, en werd Secondeleutnant in het Infanterie-Regiment „Graf Bose“ (1. Thüringisches) Nr. 31 in Altona. Van oktober 1902 tot september 1906 was hij werkzaam als bataljonsadjudant. Op 18 mei 1907 werd hij tot Oberleutnant en gelijktijdig tot Hauptmann bevorderd. Op 1 oktober 1912 werd als adjudant in het 22. Infanterie-Brigade naar Breslau overgeplaatst.

Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog raakte Wulffen bij Longwy aan het Westfront voor het eerst in krijgshandelingen verwikkeld.[6] Op 3 mei 1917 werd hij tot commandant van het Großherzoglich Mecklenburgisches Grenadier-Regiment Nr. 89 benoemd. Tijdens het Lenteoffensief eind maart 1918 kon Wulffen zich in het bijzonder bewijzen, daarvoor kreeg hij op 21 april 1918 de hoogste Pruisische onderscheiding Pour le Mérite. Kort voor het einde van de oorlog werd hij nog op 18 oktober 1918 tot Major bevorderd.

Na de oorlog werd hij als Regierungsrat[1] in de opbouw van het „Landesschutzes“ in de provinciën Opper- en Neder-Silezië ingezet; na de Kapp-putsch werd hij echter van zijn functies ontheven. Na verschillende functies in de particuliere sector, werd hij in 1924 manager van de Hamburger Nationalclub in Hamburg.[8]

Wulffen werd begin 1931 lid van de NSDAP en later van de SS. Hij werd op 15 augustus 1939 tot SS-Brigadeführer bevorderd.

Hij werd in de staf van de plaatsvervanger van de Führer Rudolf Hess geplaatst, en werkte als klachtenfunctionaris en nam meteen de leiding van de afdeling C II „Personeelszaken van de Partij“ over. Op 15 november 1937 wisselde hij het Präsidialkanzlei, en werd later in de Persönlicher Stab Reichsführer-SS ingezet. Op 16 februari 1944 schreef Rijksleider en hoofd van de partijkanselarij Martin Bormann aan Reichsführer-SS Himmler:

[”...Immer weer moest... vastgesteld worden, dat Wulffen in Potsdam niet de woordvoerder van de Partij was, maar woordvoerder tegen de Partij…. Het is mijns inziens niet nodig, dat u tegen SS-Brigadefuhrer Gustav Adolf von Wulffen optreedt. Ik zou het u dankbaar zijn, wanneer u de lopende bevorderingswens van Wulffen voorlopig niet liet meerekenen.” Als Wehrmachtscommandant van Potsdam kwam Wulffen onvermijdelijk in conflictsituaties met daar ter plaatse partijfunctionarissen.]

[”....Immer wieder musste...festgestellt werden, dass Wulffen in Potsdam nicht Sprecher der Partei war, sondern Sprecher gegen die Partei....Es ist meines Erachtens nicht notwendig, dass Sie gegen den SS-Brigadeführer Gustav Adolf von Wulffen vorgehen. Ich wäre aber dankbar, wenn Sie die laufenden Beförderungswünsche Wulffen´s zunächst unberücksichtigt ließen.” Als Wehrmachtskommandant von Potsdam geriet Wulffen zwangsläufig in Konfliktsituationen mit dortigen Parteistellen.][9]

Op 16 maart 1944 antwoordde Himmler:

”...Ich habe nicht vor, SS-Brigadeführer von Wulffen, über dessen ”Qualitäten” ich mir schon seit einiger Zeit im Klaren bin, weiter zu befördern.”[9]

”...Ik ben niet van plan om de SS-Brigadeführer von Wulffen verder te bevorderen, wiens "kwaliteiten" ik al enige tijd ken.”

Op 20 juli 1944, de dag van het complot, moest het Potsdammer Infanterieregiment 9 een beslissende rol spelen, maar Wullfen distantieerde zich uitdrukkelijk en betoonde Himmler zijn trouw aan het regime.[9]

Aan het einde van de oorlog, nam hij op 29 maart 1945 het commando van de Infanterie-Division „Potsdam“ over. Deze divisie werd in april 1945 door de geallieerde troepen bij de Harz vernietigd. Daarbij werd Wulffen op 29 april 1945 zwaargewond aan zijn nek, en op 4 mei 1945 overleed hij aan zijn verwondingen.[6]

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Wulffen trouwde op 8 mei 1924 met Margarete Cattien[6][9] (4 januari 1883 Forst).[9] Er is verder niets bekend of het echtpaar ook nog kinderen kreeg.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Von Wulffen bekleedde verschillende rangen in zowel de Allgemeine-SS als Heer. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.

Datum Deutsche Heer Allgemeine-SS Heer
1 maart 1891 - 13 maart 1897[6][1][9][6] Kadett
13 maart 1897 Secondeleutnant[1]
18 mei 1907[1] Oberleutnant
1 oktober 1912[1][6] Hauptmann
18 oktober 1918[6]
(BDC-dossier: 18 augustus 1918)
Major
17 juli 1933 - 15 maart 1933[1]
SS-mann
14 augustus 1933[1]
(na 15 oktober 1934 hernoemd in SS-Hauptscharführer)
SS-Obertruppführer
3 september 1933[2]
SS-Sturmführer
24 december 1933[2]
SS-Obersturmführer
9 september 1934[2]
SS-Hauptsturmführer
20 april 1935[2]
SS-Sturmbannführer
Juni 1935[1]
Oberstleutnant a.D.
15 september 1935[2]
SS-Obersturmbannführer
20 april 1936[2][1]
SS-Standartenführer
30 januari 1937[4][1]
SS-Oberführer
1 oktober 1937[1]
Charakter van Oberstleutnant
15 augustus 1939[1]
(met terugwerkende kracht vanaf 20 april 1939[3][5][6])
SS-Brigadeführer
28 juli 1939[1]- 27 augustus 1939[6]
Charakter van Oberst
1940[1][6]
Oberst z. V.
1 maart 1942[1][6]
Generalmajor z.V

Lidmaatschapsnummers[bewerken | brontekst bewerken]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Selectie:

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Hildebrand, Karl-Friedrich & Zweng, Christian. Die Ritter des Ordens Pour le Mérite des I. Weltkriegs, Band 3: P–Z. Biblio Verlag, Bissendorf 2011, ISBN 3-7648-2586-3, S. 580–582.
  • Möller, Hanns. Geschichte der Ritter des Ordens pour le mérite im Weltkrieg, Band II: M–Z. Verlag Bernard & Graefe, Berlin 1935, S. 534–536.
Zie de categorie Gustav Adolf von Wulffen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.