Hollandse Leeuw (wapendier)
De Hollandse Leeuw is een wapendier, in het wapen van de Graven van Holland geïntroduceerd met het huwelijk van Floris III van Holland met Ada van Schotland, op 28 september 1162.[1]
De Hollandse leeuw is een klimmende leeuw ("lion rampant"), is rood van kleur en heeft een blauwe tong en eveneens blauwe nagels. Hij draagt geen kroon en heeft geen attributen in de poten. Zijn staart staat omhoog.
Er wordt getwijfeld aan de juistheid van het volgende gedeelte.
Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina en pas na controle desgewenst het artikel aan.
Opgegeven reden: De heraldiek heeft zich in Europa pas in de 12e eeuw ontwikkeld: het leeuwenwapen is opgekomen in kringen rond het Normandische en Engelse hof (sjabloon geplaatst op 4 november 2014)
Het idee van een leeuw op het wapenschild is hoogstwaarschijnlijk door de Vikingen mee genomen naar Kennemerland. De Hollandse leeuw wordt op het wapen en de vlag van Zuid-Holland en verder op veel Nederlandse gemeentewapens afgebeeld.
In Noord-Europa komen geen leeuwen of luipaarden voor. Daarom beweren anderen wel dat de leeuw als heraldisch symbool is meegenomen door Filips van den Elzas, graaf van Vlaanderen, nadat hij de Moorse vorst Caquedent, die een leeuw als wapen droeg, bij Milaan had verslagen. In snel tempo verspreidde dit indrukwekkende beeld zich over de anderen gewesten van de Nederlanden. Uiteindelijk zou dit leiden tot de Leo Belgicus, de Nederlandse leeuw als symbool voor de in de Bourgondische tijd verenigde gewesten.
Zie ook
- ↑ Janse, A. (2002) "Een in zichzelf verdeeld rijk", in: Beukers, E. en De Nijs, T. (red.), Geschiedenis van Holland tot 1572, Hilversum: Verloren, pp. 77.
· 
· 