Naar inhoud springen

Langstaartlooftiran

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Langstaartlooftiran
IUCN-status: Kritiek[1] (2020)
Langstaartlooftiran
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Onderorde:Suboscines (Schreeuwvogels)
Familie:Tyrannidae (Tirannen)
Geslacht:Phylloscartes (Looftirannen)
Soort
Phylloscartes ceciliae
Teixeira, 1987
Langstaartlooftiran
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Langstaartlooftiran op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De langstaartlooftiran (Phylloscartes ceciliae) is een zangvogel uit de familie tirannen (Tyrannidae).

Vondst en naamgeving

[bewerken | brontekst bewerken]

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven in het Bulletin of the British Ornithologists' Club door de Braziliaanse ornitholoog Dante Martins Teixeira in 1987. Hij noemde deze vogel Phylloscartes ceciliae ter ere van zijn vrouw Cecilia Torres (1952–1985).[2] De Braziliaanse naam luidt cara-pintada, hetgeen geschilderde gezicht betekent. Zijn Nederlandse naam is langstaartlooftiran.

Het holotype, MNRJ 34041, is in 1983 gevonden in de Braziliaanse stad Murici. Na de vondst werd het naar het Nationaal Museum van Brazilië in Rio de Janeiro gebracht.[2]

De vogel bereikt een lengte van 12 centimeter. Het is een kleine vogel met een olijfgroene bovenzijde en een voornamelijke witte onderzijde. De onderzijde van de buik is lichtgeel en de borst is lichtgeel-wit met groene flanken. Verder wordt deze vogel gekenmerkt door een lange staart. De staart is donkerbruin en heeft groene strepen.

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

Deze vogel is endemisch in Brazilië en komt daar enkel voor in de staten Alagoas en Pernambuco.

De natuurlijke habitats zijn subtropische of tropische vochtige laagland bossen op een hoogte tussen de 400 en 550 m boven zeeniveau. Deze habitats liggen in het bioom Atlantisch Woud.

De langstaartlooftiran voedt zich onder andere met zaden.

De langstaartlooftiran heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2020 door BirdLife International geschat op 50-250 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor beweiding en de teelt van suikerriet. Om deze redenen staat deze soort als kritiek op de Rode Lijst van de IUCN.[1]