Lijst van Eurocommissarissen voor Consumentenbescherming

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europees commissaris voor Consumentenbescherming
In gebruik sinds:
Periode: 1973 – heden
De huidige commissaris Didier Reynders
Kantoor
Voordracht door Europese Raad
Europees Parlement
Benoemd door Voorzitter van de Europese Commissie
Ambtstermijn 5 jaar
(meerdere termijnen mogelijk)
Geschiedenis
Eerste Carlo Scarascia-Mugnozza
Ontstaan in 6 januari 1973
Huidige Didier Reynders
Sinds 1 december 2019
Overig
Website Commissaris Reynders
Portaal  Portaalicoon   Politiek

De functie van Europees commissaris voor Consumentenbescherming is sinds het aantreden van de commissie-Ortoli (1973) een functie binnen de Europese Commissie. Sinds haar creatie heeft de functie diverse benamingen gekend. De titel consumentenrechten werd in de commissie-Juncker (2014) gebruikt. In de Commissie-Von der Leyen werd de portefeuille samengevoegd met die van Justitie.

Benamingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Consumentenbescherming (1973-2007)
  • Consumentenzaken (2007-10)
  • Consumentenbeleid (2010-14)
  • Consumentenrechten (2014-2019)
  • Justitie en consumentenzaken (2019- )

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Na het aantreden van de eerste commissie van voorzitter Jacques Delors in januari 1985 werd gestart met de voorbereiding van de voltooiing van de Europese interne markt. In juni van datzelfde jaar presenteerde Delors zijn programma ter voltooiing van de interne markt aan de Europese Raad. De Europese Raad besloot gedurende een raadsbijeenkomst in Milaan op 28 juni 1985 tot het bijeenroepen van een intergouvernementale conferentie. Deze intergouvernementale conferentie resulteerde in de Europese Akte (1986). Tussen 1986 en 1992 zouden maatregelen moeten worden genomen om belemmeringen in het intracommunautaire verkeer te verhelpen. Een van deze belemmeringen vormde de verschillen in consumentenbescherming ten aanzien van oneerlijke bedingen bij overeenkomsten. In maart 1992 presenteerde Eurocommissariss Karel van Miert een commissievoorstel om een gemeenschappelijk Europees beleid ten aanzien van oneerlijke bedingen totstand te brengen. Het Europees Parlement gaf haar goedkeuring aan het voorstel in januari 1993. In april van datzelfde jaar gaf de Raad van de Europese Unie haar goedkeuring en was de Europese richtlijn inzake oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (93/13/EG) een feit.

De richtlijn inzake oneerlijke bedingen bevat een lijst met oneerlijke bedingen die nooit een onderdeel van een overeenkomst mogen vormen ("zwarte lijst", 6:236 BW) en een lijst met oneerlijke bedingen die onder bepaalde omstandigheden in een overeenkomst mogen worden opgenomen ("grijze lijst", 6:237 BW).

Commissarissen[bewerken | brontekst bewerken]

 Linksgeoriënteerd
 Rechtsgeoriënteerd
 (Klassiek) liberalisme
Naam Lidstaat Nationale partij Periode Commissies
Carlo Scarascia-Mugnozza Vlag van Italië Italië DC 1973-1977 Ortoli
Richard Burke Vlag van Ierland Ierland Fine Gael 1977-1981 Jenkins
Karl-Heinz Narjes Vlag van Duitsland Duitsland CDU 1981-1985 Thorn
Stanley Clinton Davis Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Labour Party 1985-1986 Delors I
Grigoris Varfis Vlag van Griekenland Griekenland PASOK 1986-1989 Delors I
Karel Van Miert Vlag van België België PS 1989-1993 Delors II
Christiane Scrivener Vlag van Frankrijk Frankrijk Republikeinse Partij 1993-1995 Delors III
Emma Bonino Vlag van Italië Italië IR 1995-1999 Santer
David Byrne Vlag van Ierland Ierland Fianna Fáil 1999-2004 Prodi
Markos Kyprianou Vlag van Malta Malta DK 2004-2007 Barroso I
Meglena Kuneva Vlag van Bulgarije Bulgarije NDS 2007-2010 Barroso I
John Dalli Vlag van Malta Malta PN 2010-2012 Barroso II
Tonio Borg Vlag van Malta Malta PN 2012-2013 Barroso II
Neven Mimica Vlag van Kroatië Kroatië SPH 2013-2014 Barroso II
Věra Jourová Vlag van Tsjechië Tsjechië AN02011 2014-2019 Juncker
Didier Reynders[1] Vlag van België België MR 2019- Von der Leyen