Commissie-Juncker

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De commissie-Juncker is de Europese Commissie die aantrad op 1 november 2014 als opvolger van de commissie-Barroso II.[1] Het mandaat van de commissie eindigde formeel op 31 oktober 2019, maar omdat op dat moment nog geen nieuwe commissie benoemd was, is het mandaat stilzwijgend verlengd op basis van het principe van institutionele continuïteit.[2] Op 27 november 2019 werd de nieuwe commissie-Von der Leyen goedgekeurd door het Europees Parlement.[3]

Formatieproces[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de Europese Parlementsverkiezingen 2014 was Jean-Claude Juncker geafficheerd als kandidaat voor de Europese Volkspartij om voorzitter van de Europese Commissie te worden. Zijn partij werd in die verkiezingen de grootste fractie in het Europees Parlement, waarna Juncker door de Europese Raad werd voorgedragen als Commissievoorzitter. Op 15 juli 2014 verkoos het Europees Parlement hem voor de functie.

Tibor Navracsics, kandidaat-commissaris voor Hongarije, werd op 1 oktober 2014 door het Europees Parlement gehoord en op 6 oktober 2014 ongeschikt bevonden voor de portefeuille Cultuur, Jongerenzaken en Burgerschap.

Alenka Bratušek, kandidate voor Slovenië werd op 8 oktober 2014 weggestemd door het Europees Parlement. Dit omdat ze enerzijds niet capabel werd geacht om de Europese Energie-unie verder uit te bouwen en anderzijds omdat er in haar eigen land een onderzoek loopt naar mogelijke corruptie bij haar benoeming tot eurocommissaris. Violeta Bulc werd voorgedragen als nieuwe kandidaat voor de commissie, maar kreeg in plaats van de portefeuille Energie-unie de portefeuille Vervoer. De Slowaak Maroš Šefčovič kreeg daardoor de portefeuille Energie-unie en werd tevens voorgedragen als vicevoorzitter.

Juncker voerde enkele wijzigingen in de portefeuilles van verschillende leden door.[4] Op 22 oktober 2014 gaf het Europees Parlement zijn goedkeuring aan de commissie.[5]

Op 27 november 2014 overleefde de commissie een motie van afkeuring, ingediend door Marco Zanni (EVDD) namens de EVDD en niet-fractiegebonden leden. De motie, die was ingegeven door de mogelijke betrokkenheid van president Juncker bij het LuxLeaks-schandaal ten tijde van zijn premierschap, haalde slechts 101 stemmen van de aanwezige 650 parlementariërs, dus lang niet de vereiste tweederdemeerderheid van de uitgebrachte stemmen en meerderheid van het aantal leden.[6]

Leden[bewerken | brontekst bewerken]

Portefeuille Commissaris Lidstaat Partij Opmerking(en)
Voorzitter
van de Europese Commissie
Jean-Claude Juncker Jean-Claude Juncker Vlag van Luxemburg Luxemburg EVP
Nationaal: CSV
Eerste vicevoorzitter
Betere Regelgeving, Interinstitutionele Betrekkingen, Rechtsstatelijkheid en het Handvest van de grondrechten[7]
Frans Timmermans Frans Timmermans Vlag van Nederland Nederland PES
Nationaal: PvdA
Vicevoorzitter
Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid[8]
Federica Mogherini Federica Mogherini Vlag van Italië Italië PES
Nationaal: PD
Begroting en Personeelszaken Kristalina Georgieva Kristalina Georgieva
(tevens vicevoorzitter)
Vlag van Bulgarije Bulgarije EVP
Nationaal: onafhankelijk
tot 1 januari 2017
Günther Oettinger Günther Oettinger Vlag van Duitsland Duitsland EVP
Nationaal: CDU
vanaf 1 januari 2017
Vicevoorzitter
Energie-unie
Maroš Šefčovič Maroš Šefčovič Vlag van Slowakije Slowakije PES
Nationaal: Smer-SD
Vicevoorzitter
Banen, Groei, Investeringen en Concurrentievermogen
Jyrki Katainen Jyrki Katainen Vlag van Finland Finland EVP
Nationaal: Kok
Vicevoorzitter
Euro en Sociale Dialoog
Valdis Dombrovskis Valdis Dombrovskis Vlag van Letland Letland EVP
Nationaal: V
Vicevoorzitter
Digitale Eengemaakte Markt[9]
Andrus Ansip Andrus Ansip Vlag van Estland Estland ALDE
Nationaal: Eesti Reformierakond
tot 2 juli 2019; afgetreden vanwege zijn verkiezing tot lid van het Europees Parlement
Maroš Šefčovič Maroš Šefčovič Vlag van Slowakije Slowakije PES
Nationaal: Smer-SD
vanaf 2 juli 2019, ad interim
Europees Nabuurschapsbeleid en Uitbreidingsonderhandelingen Johannes Hahn Johannes Hahn Vlag van Oostenrijk Oostenrijk EVP
Nationaal: ÖVP
Digitale Economie en Samenleving Günther Oettinger Günther Oettinger Vlag van Duitsland Duitsland EVP
Nationaal: CDU
tot 1 januari 2017
Andrus Ansip Andrus Ansip Vlag van Estland Estland ALDE
Nationaal: Eesti Reformierakond
vanaf 1 januari 2017 tot 4 juli 2017, ad interim
Marija Gabriel Marija Gabriel Vlag van Bulgarije Bulgarije EVP
Nationaal: GERB
vanaf 4 juli 2017
Economische en Financiële Zaken, Belastingen en Douane Pierre Moscovici Pierre Moscovici Vlag van Frankrijk Frankrijk PES
Nationaal: PS
Financiële Stabiliteit, Financiële Diensten en Kapitaalmarktenunie Jonathan Hill Jonathan Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk ECH
Nationaal: CP
tot 15 juli 2016
Valdis Dombrovskis Valdis Dombrovskis Vlag van Letland Letland EVP
Nationaal: V
vanaf 15 juli 2016
Gezondheid en Voedselveiligheid Vytenis Andriukaitis Vytenis Andriukaitis Vlag van Litouwen Litouwen PES
Nationaal: LSDP
Handel Cecilia Malmström Cecilia Malmström Vlag van Zweden Zweden ALDE
Nationaal: L
Humanitaire Hulp en Crisisbeheersing Christos Stylianides Christos Stylianides Vlag van Cyprus Cyprus EVP
Nationaal: DISY
Interne Markt, Industrie, Ondernemerschap, Midden- en Kleinbedrijf[10] Elżbieta Bieńkowska Elżbieta Bieńkowska Vlag van Polen Polen EVP
Nationaal: PO
Justitie, Consumentenzaken en Gendergelijkheid Věra Jourová Věra Jourová Vlag van Tsjechië Tsjechië ALDE
Nationaal: ANO 2011
Klimaatactie en Energie Miguel Arias Cañete Miguel Arias Cañete Vlag van Spanje Spanje EVP
Nationaal: PP
Landbouw en Plattelandsontwikkeling Phil Hogan Phil Hogan Vlag van Ierland Ierland EVP
Nationaal: Fine Gael
Mededinging Margrethe Vestager Margrethe Vestager Vlag van Denemarken Denemarken ALDE
Nationaal: RV
Migratie, Binnenlandse Zaken en Burgerschap Dimitris Avramopoulos Dimitris Avramopoulos Vlag van Griekenland Griekenland EVP
Nationaal: ND
Milieu, Maritieme Zaken en Visserij Karmenu Vella Karmenu Vella Vlag van Malta Malta PES
Nationaal: PL
Onderwijs, Cultuur, Jongerenzaken en Sport Tibor Navracsics Tibor Navracsics Vlag van Hongarije Hongarije EVP
Nationaal: Fidesz
Onderzoek, Wetenschap en Innovatie Carlos Moedas Carlos Moedas Vlag van Portugal Portugal EVP
Nationaal: PSD
Internationale Samenwerking en Ontwikkeling Neven Mimica Neven Mimica Vlag van Kroatië Kroatië PES
Nationaal: SDP
Regionaal Beleid Corina Crețu Corina Crețu Vlag van Roemenië Roemenië PES
Nationaal: PSD
tot 2 juli 2019; afgetreden vanwege haar verkiezing als lid van het Europees Parlement
Johannes Hahn Johannes Hahn Vlag van Oostenrijk Oostenrijk EVP
Nationaal: ÖVP
vanaf 2 juli 2019, ad interim
Vervoer Violeta Bulc Violeta Bulc Vlag van Slovenië Slovenië ALDE
Nationaal: SMC
Werkgelegenheid, Sociale Zaken, Vaardigheden en Arbeidsmobiliteit Marianne Thyssen Marianne Thyssen Vlag van België België EVP
Nationaal: CD&V
Veiligheidsunie Julian King Julian King Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Onafhankelijk vanaf 19 september 2016

Herschikkingen[bewerken | brontekst bewerken]

Op 25 juni 2016 kondigde de Britse commissaris Jonathan Hill zijn aftreden aan, naar aanleiding van de winst van het brexit-kamp bij het referendum over het EU-lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk. Hill vond dat hij niet 'kan doorgaan als Brits Eurocommissaris en doen alsof er niets gebeurd is'.[11] Zijn ontslag ging in op 15 juli 2016. Zijn portefeuille werd waargenomen door vicevoorzitter Valdis Dombrovskis.[12]

Andrus Ansip en Corina Crețu traden op 2 juli 2019 af als lid van de Commissie. Zij waren bij de Europese Parlementsverkiezingen van mei 2019 tot lid van het Europees Parlement gekozen en gaven er de voorkeur aan hun loopbaan voort te zetten als lid van het parlement. Commissievoorzitter Juncker had al eerder aangegeven dat vacatures die om deze reden zouden ontstaan, niet zouden worden ingevuld maar gedurende het resterende deel van de zittingsperiode zouden worden waargenomen door zittende leden van de Commissie. De Raad ging daarmee niet akkoord,[13] en Estland en Roemenië nomineerden respectievelijk Kadri Simson en Ioan Mircea Pașcu als vervangers. Juncker weigerde ze een eigen portefeuille toe te bedelen.[14] De beide kandidaturen werden later ingetrokken.[15]

Voorganger:
Commissie-Barroso II
Europese Commissie
Commissie-Juncker
Opvolger:
Commissie-Von der Leyen