Europese Conservatieven en Hervormers

	Europese Conservatieven en Hervormers; ECH
	Personen
Fractievoorzitter	Raffaele Fitto; Ryszard Legutko
	Mandaten
Zetels	61 / 705 (Verkiezingen 2019 + uitbreiding 2020)
	Geschiedenis
Opgericht	22 juni 2009
	Algemene gegevens
Actief in	Europees Parlement
Richting	Catch-all
Ideologie	Conservatisme, antifederalisme, Conservatief-liberalisme
Website	https://www.ecrgroup.eu/
Portaal	Politiek ; Europese Unie

Commons heeft mediabestanden in de categorie Europese Conservatieven en Hervormers.

De fractie van Europese Conservatieven en Hervormers (ECH) is een antifederalistische en conservatieve fractie in het Europees Parlement. De meeste partijen zijn ook lid van de Partij van Europese Conservatieven en Hervormers. De fractie telt echter ook leden van de ECPM, de EAPN en zelfs een van de EVA. De ECH bestaat voornamelijk uit rechtse tot extreemrechtse, nationalistische en populistische partijen. Ook de Belgische N-VA is lid van de ECH, evenals het Nederlandse Forum voor Democratie^[1], waardoor de ChristenUnie het vertrek aankondigde, en overging naar de Europese Volkspartij, terwijl de SGP bij deze fractie bleef.^[2]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

Ideeën over de oprichting van deze fractie dateren al uit 2005. In die tijd hield de Britse Conservatieve Partij, die op dat moment deel uitmaakte van de EVP-ED fractie, voorzittersverkiezingen. David Cameron, hun voornaamste kandidaat, was het niet eens met de koers die de EVP-fractie voerde. Hij wilde deze fractie verlaten en zelf een nieuwe fractie vormen.

Cameron won uiteindelijk de voorzittersverkiezingen en begon onmiddellijk zijn plan uit te voeren. In juni 2006 maakte William Hague bekend dat de nieuwe fractie na de Europese Parlementsverkiezingen van 2009 in werking zou treden.^[3]

Verkiezingen 2009[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Europese Parlementsverkiezingen 2009 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voor aanvang van de verkiezingen moest Cameron op zoek naar partners. Al snel vond hij in de Tsjech Mirek Topolánek een goede partner. De geruchtenmolen over mogelijke andere partners deed al snel haar ronde.^[4]

Andere toetreders waren voornamelijk ex-leden van de UEN-fractie aangevuld met verschillende onafhankelijke leden, en partijen met maar 1 vertegenwoordiger. Uiteindelijk zou de fractie 56 zetels tellen, waarvan de Britse Conservatieven (25) en het Poolse Recht en Rechtvaardigheid (11) veruit de grootste waren.

Timothy Kirkhope werd op 24 juni 2009 aangesteld als interim-voorzitter. Een maand later volgde Michał Kamiński uit Polen hem op, deze moest echter opstappen omdat hij uit zijn partij Recht en Rechtvaardigheid stapte. De Tsjech Jan Zahradil volgde hem in maart 2011 op. Hij richtte zich vooral op nieuwe partijen om zich aan te sluiten hij de ECH.^[5] In december werd hij echter alweer opgevolgd door de Brit Martin Callanan.

Verkiezingen 2014[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Europese Parlementsverkiezingen 2014 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Met de verkiezingen van 2014 in zicht rommelde het binnen de ECH. Het Poolse Recht en Rechtvaardigheid dacht eraan uit de partij te stappen. De meeste experts voorspelden echter dat de fractie zowel in leden als in zetels zou toenemen. Onder andere het Hongaarse Fidesz en het Italiaanse Forza Italia werden genoemd.^[6]

Uiteindelijk traden 12 nieuwe leden toe, onder meer de Dansk Folkeparti, Alternative für Deutschland, Ware Finnen en de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Over de toetreding van die laatste was veel te doen. Oorspronkelijk zou zij gaan zetelen in de fractie van ALDE, maar zij koos toch voor de ECH.^[7]

In deze legislatuur was ECH in grootte de derde fractie. Syed Kamall werd de nieuwe voorzitter.

Verkiezingen 2019[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Europese Parlementsverkiezingen 2019 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De fractie telde na de verkiezingen van 2019 62 leden. Dit aantal liep op 1 februari 2020 terug naar 61 na de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.

Beginselen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de oprichting van de werden er 10 beginselen vastgelegd.^[8]

1: Vrij ondernemen en vrije handel, minimale regulering, lagere belastingen en een kleine overheid als de ultieme katalysatoren voor de individuele vrijheid en persoonlijke en nationale welvaart.
2: Vrijheid van het individu, meer eigen verantwoordelijkheid en een grotere democratische verantwoordingsplicht.
3: Hernieuwbare, schone energievoorziening met nadruk op de continuïteit van de energievoorziening.
4: Het belang van het gezin als het fundament van de samenleving.
5: De soevereine integriteit van de natiestaat, oppositie tegen EU-federalisme en een hernieuwd respect voor echte subsidiariteit.
6: De dwingende waarde van de trans-Atlantische veiligheidsrelatie door de NAVO nieuw leven in te blazen, steun aan jonge democratieën in Europa.
7: Gecontroleerde immigratie en een einde maken aan het misbruik van asielprocedures.
8: Efficiënte en moderne openbare diensten, gevoeligheid voor de behoeften van zowel de landelijke als stedelijke gemeenschappen.
9: Een einde aan overmatige bureaucratie; en streven naar meer transparantie en eerlijkheid in de EU-instellingen om de verspilling van EU-middelen te vermijden.
10: Respect en billijke behandeling van alle EU-landen, oud en nieuw, groot en klein.

Fractievoorzitter[bewerken | brontekst bewerken]

Periode	Naam	Nationale partij
24/06/2009-13/07/2009	Timothy Kirkhope	Conservative Party
14/07/2009-07/03/2011	Michał Kamiński	Recht en Rechtvaardigheid
08/03/2011-13/12/2011	Jan Zahradil	Democratische Burgerpartij
14/12/2011-11/06/2014	Martin Callanan	Conservative Party
12/06/2014-01/07/2019	Syed Kamall	Conservative Party
05/07/2017-	Ryszard Legutko	Recht en Rechtvaardigheid
01/07/2019-	Raffaele Fitto	Broeders van Italië

Leden[bewerken | brontekst bewerken]

De ECR kreeg in 2019 na de verkiezingen fractieleden in het Europees Parlement uit achttien lidstaten, waaronder elf met meer dan één Europarlementariër (in donkerblauw) en zeven met één Europarlementariër (lichtblauw).

2019-2024[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de verkiezingen van 2019 zijn de Zweden Democraten en Broeders van Italië aangesloten bij de ECH. Die partijen hadden in de vorige zitting al samengewerkt. Daarnaast hebben twee andere partijen lidmaatschap aangevraagd, maar moet eerst nog worden goed gekeurd door de ECH zelf. Hiervoor gaat de groep stemmen en wordt beslist of de partijen Sta op Frankrijk van Nicolas Dupont-Aignan en Forum voor Democratie van Europarlementariër Derk-Jan Eppink, die eerder al in 2009 bij de ECH werkzaam was met de Libertair, Direct, Democratisch partij uit België. De ChristenUnie had bezwaar gemaakt bij de toetreding van Forum voor Democratie.

De Franse partij Sta op Frankrijk behaalde gezamenlijk met Nationaal Centrum van Zelfstandigen en Boeren nog geen 3,6% van de stemmen en behaalde daarom geen zetel.

Forum voor Democratie, in 2016 nog opgericht, kwam als nieuwe partij in het Europees Parlement van 0 naar 3 zetels. Mocht de Brexit plaatsvinden, dan krijgt Nederland drie extra zetels waarvan er een naar Forum voor Democratie zal gaan.

Twee ECH-verbonden partijen, de Deense Volkspartij en de Finse Partij, hebben in 2019 bekend gemaakt om samen met andere nationalistische partijen, waaronder Lega Nord van vicepremier van Italië Matteo Salvini en de PVV van Geert Wilders, een nieuwe groep te vormen, namelijk de Europese Alliantie voor het Volk en Naties.

Zetels[bewerken | brontekst bewerken]

Land	Nationale partij	Europese partij	Zetels
Land	Nationale partij	Europese partij	2009	2014	2019
België	Libertair, Direct, Democratisch	ECR Party^[9]	1	-	-
België	Nieuw-Vlaamse Alliantie	EVA	^[10]	4	3
Bulgarije	Bulgarije zonder censuur	^[11]	-	1	-
Bulgarije	VMRO - Bulgaarse Nationale Beweging	-	-	1	2
Denemarken	Dansk Folkeparti	-	^[12]	4	-
Duitsland	Alternative für Deutschland	^[13]	-	7	^[14]
Duitsland	Familiepartij Duitsland	^[15]	-	1	1
Finland	Ware Finnen	ECR Party^[9]	^[12]	2	^[14]
Griekenland	Onafhankelijke Grieken	-	-	1	-
Griekenland	Elliniki Lysi	-	-	-	1
Hongarije	Hongaars Democratisch Forum^[16]	ECR Party^[9]	1	-	-
Ierland	onafhankelijk^[17]	-	-	1	-
Italië	Broeders van Italië	ECR Party^[9]	-	-	5
Kroatië	Kroatische conservatieve partij^[18]	ECR Party^[9]	1^[19]	1	1
Letland	Nationale Alliantie	ECR Party^[9]	1^[20]	1	2
Litouwen	Electorale Actie van Polen in Litouwen	ECR Party^[9]	1	1	1
Nederland	ChristenUnie^[21]	ECPM	1	1	^[22]
	Staatkundig Gereformeerde Partij	ECPM	^[12]	1	1
	Forum voor Democratie	ECR Party^[9]	-	-	3
Polen	Prawo i Sprawiedliwość^[20]	ECR Party^[9]	15	17	26
	Prawica Rzeczypospolitej	^[15]	-	1	-
	Bezpartyjny	-	-	1	-
Slowakije	Konzervatívni demokrati Slovenska, Občianska konzervatívna strana	ECR Party^[9]	-	1	-
	Obyčajní ľudia a nezávislé osobnosti	ECPM	-	1	-
	Vrijheid en Solidariteit	ECR Party^[9]	-	1	2
Spanje	Vox	ECR Party^[9]	-	-	3
Tsjechië	Democratische Burgerpartij^[16]	ECR Party^[9]	9	2	4
Verenigd Koninkrijk	Conservative Party^[16]	ECR Party^[9]	24	19	4
	Ulster Conservatives and Unionists^[23]	ECR Party^[9]	1	-	-
	Ulster Unionist Party^[16]	ECR Party^[9]	-	1	-
Zweden	Sverigedemokraterna	ECR Party^[9]	-	-	3
totaal			54	70	62
mutaties na 2 juli 2019
Verenigd Koninkrijk	Brexit Party^[24]				+4
Verenigd Koninkrijk	Conservative Party^[25]				-4
Verenigd Koninkrijk	Brexit Party^[25]				-4
Italië	Broeders van Italië^[26]				+1
Polen	Prawo i Sprawiedliwość^[26]				+1
Spanje	Vox^[26]				+1
Roemenië	onafhankelijk^[27]				+1
actueel totaal^[28]					62^[29]

Bronnen

(en) Website ECH

Noten

↑ https://forumvoordemocratie.nl/actueel/fvd-treedt-toe-tot-europese-conservatieven-ecr
↑ https://nos.nl/artikel/2289777-christenunie-en-sgp-niet-meer-samen-in-europees-parlement.html
↑ Plans to form new MEP group kicked into 2009. Geraadpleegd op 26 maart 2009.
↑ Tories look for new partners. Geraadpleegd op 24 maart 2009.
↑ ECR has moved from squabbling to stability. Geraadpleegd op 23 mei 2011.
↑ German analyst: Merkel 'did not win the elections. Geraadpleegd op 27 mei 2014.
↑ N-VA kiest dan toch voor conservatieve fractie in Europees Parlement. Geraadpleegd op 28 juni 2014.
↑ The Prague Declaration : European Conservatives and Reformists Group. Geraadpleegd op 28 juni 2014.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q De partij is hernoemd in 2019; voordien Alliantie van Conservatieven en Hervormers in Europa geheten.
↑ Was tot 2014 aangesloten bij de fractie van De Groenen/Vrije Europese Alliantie.
↑ De afgevaardigde in de zittingsperiode 2014/2019 was op persoonlijke titel lid van de ACHE.
↑ ^a ^b ^c Was tot 2014 aangesloten bij de fractie van Europa van Vrijheid en Democratie.
↑ Eén afgevaardigde in de zittingsperiode 2014/2019 was op persoonlijke titel lid van de ECPM.
↑ ^a ^b Sloot zich in 2019 aan bij de fractie van ID.
↑ ^a ^b De afgevaardigde in de zittingsperiode 2014/2019 was op persoonlijke titel lid van de ECPM.
↑ ^a ^b ^c ^d Was tot 2009 aangesloten bij de fractie van Europese Volkspartij en Europese Democraten.
↑ Brian Crowley, in 2014 afgescheiden van Fianna Fáil.
↑ De partij behaalde in 2019 in een samenwerkingsverband met de Hrvatska stranka prava - dr. Ante Starčević en de Kroatische Groei partij gezamenlijk 1 zetel. In 2013 (tussentijdse verkiezing ivm de toetreding van Kroatië tot de EU) en 2014 ging de zetel naar de Hrvatska stranka prava - dr. Ante Starčević.
↑ Vanaf 1 juli 2013, toen Kroatië toetrad tot de Europese Unie.
↑ ^a ^b In 2009 Voor Vaderland en Vrijheid/LNNK; deze partij was voor 2009 aangesloten bij de fractie van Unie voor een Europa van Nationale Staten. De partij ging in 2012 op in de Nationale Alliantie.
↑ Was tot 2009 aangesloten bij de fractie van Onafhankelijkheid en Democratie Groep.
↑ Sloot zich in 2019 aan bij de fractie van EVP.
↑ Lijstverbinding van Ulster Unionist Party en de Noord-Ierse tak van de Britse Conservative Party.
↑ Lance Forman, Lucy Harris, John Longworth en Annunziata Rees-Mogg verlieten op 9 januari 2020 de groep niet-fractiegebonden leden en voegden zich bij de fractie van ECH.
↑ ^a ^b Parlement verlaten op 31 januari 2020 in verband met de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.
↑ ^a ^b ^c Op 1 februari 2020 benoemd als lid van het Europees Parlement na de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.
↑ Cristian Terheș verliet op 13 mei 2020 zijn partij en de fractie van S&D en trad toe tot de fractie van ECH.
↑ Peildatum 13 mei 2020
↑ Zie voor een actuele lijst van parlementsleden van de ECH-fractie de website van het Europees Parlement.

	Fracties in het Europees Parlement
zittingsperiode 2019/2024 Europese Volkspartij · Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten · Fractie Renew Europe · Identiteit en Democratie · De Groenen/Vrije Europese Alliantie · Europese Conservatieven en Hervormers · Europees Unitair Links/Noords Groen Links niet-fractiegebonden leden

[1] ttps://forumvoordemocratie.nl/actueel/fvd-treedt-toe-tot-europese-conservatieven-ecr

[2] ttps://nos.nl/artikel/2289777-christenunie-en-sgp-niet-meer-samen-in-europees-parlement.html

[3] Plans to form new MEP group kicked into 2009. Geraadpleegd op 26 maart 2009.

[4] Tories look for new partners. Geraadpleegd op 24 maart 2009.

[5] ECR has moved from squabbling to stability. Geraadpleegd op 23 mei 2011.

[6] German analyst: Merkel 'did not win the elections. Geraadpleegd op 27 mei 2014.

[7] N-VA kiest dan toch voor conservatieve fractie in Europees Parlement. Geraadpleegd op 28 juni 2014.

[8] The Prague Declaration : European Conservatives and Reformists Group. Geraadpleegd op 28 juni 2014.

[ache-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q De partij is hernoemd in 2019; voordien Alliantie van Conservatieven en Hervormers in Europa geheten.

[10] Was tot 2014 aangesloten bij de fractie van De Groenen/Vrije Europese Alliantie.

[11] De afgevaardigde in de zittingsperiode 2014/2019 was op persoonlijke titel lid van de ACHE.

[2014EVD-12] Was tot 2014 aangesloten bij de fractie van Europa van Vrijheid en Democratie.

[13] Eén afgevaardigde in de zittingsperiode 2014/2019 was op persoonlijke titel lid van de ECPM.

[id-14] Sloot zich in 2019 aan bij de fractie van ID.

[ECPM-pers-15] De afgevaardigde in de zittingsperiode 2014/2019 was op persoonlijke titel lid van de ECPM.

[2009EVP-ED-16] Was tot 2009 aangesloten bij de fractie van Europese Volkspartij en Europese Democraten.

[17] Brian Crowley, in 2014 afgescheiden van Fianna Fáil.

[18] De partij behaalde in 2019 in een samenwerkingsverband met de Hrvatska stranka prava - dr. Ante Starčević en de Kroatische Groei partij gezamenlijk 1 zetel. In 2013 (tussentijdse verkiezing ivm de toetreding van Kroatië tot de EU) en 2014 ging de zetel naar de Hrvatska stranka prava - dr. Ante Starčević.

[19] Vanaf 1 juli 2013, toen Kroatië toetrad tot de Europese Unie.

[2009UEN-20] In 2009 Voor Vaderland en Vrijheid/LNNK; deze partij was voor 2009 aangesloten bij de fractie van Unie voor een Europa van Nationale Staten. De partij ging in 2012 op in de Nationale Alliantie.

[21] Was tot 2009 aangesloten bij de fractie van Onafhankelijkheid en Democratie Groep.

[22] Sloot zich in 2019 aan bij de fractie van EVP.

[23] Lijstverbinding van Ulster Unionist Party en de Noord-Ierse tak van de Britse Conservative Party.

[24] Lance Forman, Lucy Harris, John Longworth en Annunziata Rees-Mogg verlieten op 9 januari 2020 de groep niet-fractiegebonden leden en voegden zich bij de fractie van ECH.

[brexit-25] Parlement verlaten op 31 januari 2020 in verband met de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.

[na-uittreding-vk-26] Op 1 februari 2020 benoemd als lid van het Europees Parlement na de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.

[27] Cristian Terheș verliet op 13 mei 2020 zijn partij en de fractie van S&D en trad toe tot de fractie van ECH.

[Peildatum-28] Peildatum 13 mei 2020

[29] Zie voor een actuele lijst van parlementsleden van de ECH-fractie de website van het Europees Parlement.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]