Minicontainer
Een minicontainer is een kunststof vuilnisbak op twee wielen waarin huishoudelijk afval wordt verzameld.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De minicontainer dateert uit de jaren 70. Voor de introductie van de minicontainer beschikte elk huishouden over een metalen vuilnisemmer, of zette men een plastic vuilniszak aan de straat. In 1978 begonnen enkele Nederlandse gemeenten (Apeldoorn, Voorburg, Harlingen, Sneek en Maarheeze) met het experimenteren met de minicontainers.[1][2]
Typen[bewerken | brontekst bewerken]
Minicontainers zijn er in verschillende soorten en maten, maar zijn in de regel ongeveer 1 meter hoog en gemaakt van hogedichtheidpolyetheen (HDPE). Het uiterlijk van de minicontainers is gestandaardiseerd en vloeit voort uit een Europese Norm, EN 840. Het eerste deel van deze norm gaat over tweewielige minicontainers; de norm is in Nederland overgenomen als NEN-EN 840, in België als NBN-EN 840.
In Nederland en België hebben veel huishoudens minicontainers voor verschillende soorten afval. Bijvoorbeeld een groene voor groente-, fruit- en tuinafval (gft), een blauwe voor papier en karton, een oranje voor plastic, blik en drankverpakkingen en een grijze voor het restafval. Elke gemeente voert hierin een eigen beleid. Sommige gemeentes werken naast containers ook met vuilniszakken of centraal in de wijk geplaatste (ondergrondse) containers voor verschillende soorten afval.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
In Nederland worden minicontainers gewoonlijk kliko genoemd, naar een fabrikant die deze in de jaren 70 op de markt bracht (Klinkenberg en Koster), of naar de Duitse naamsvariant otto.[3]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Afval (vuilnis)
- Afvalscheiding
- Diftar
- Glasbak
- Omgekeerd inzamelen
- Ondergrondse vuilcontainer
- Vuilnisman
- Vuilnisophaaldienst
- Vuilniswagen
Bronnen, noten en/of referenties
|
