De National League, om sponsorredenen ook wel Vanarama National League genoemd, en in het verleden Conference Premier, Conference National en Alliance Premier League, is de hoogste divisie van de National League en vormt het vijfde niveau van de Engelse voetbalpiramide. Vaak wordt ernaar gerefereerd als de hoogste amateurdivisie, maar de meeste clubs opereren op professionele basis. De grotere clubs trekken bovendien vaak vijf- tot zesduizend bezoekers per wedstrijd[1]. De kampioen en de winnaar van de play-offs promoveren naar de League Two, de laagste divisie van de English Football League. De vier clubs die het laagst eindigen degraderen naar de National League North of de National League South, afhankelijk van de geografische ligging. De National League werd gevormd in 1979 door clubs uit de Northern Premier League en de Southern Football League.
Tot 1986 vond er geen gestructureerde promotie en degradatie plaats tussen de Football League en de National League, die destijds bekend was als de Alliance Premier League. Clubs die graag toegang wilden tot de Football League konden een dossier indienen. Samen met de vier clubs die onderaan eindigden in de laagste profdivisie ondergingen die vervolgens een stemming tijdens de jaarlijkse vergadering van de clubs die op dat moment in de Football League zaten. Iedere club mocht op vier clubs stemmen en de clubs die de meeste stemmen kregen mochten in de Football League blijven of werden toegelaten. De kans dat een amateurclub werd toegelaten was erg klein vanwege de ongeschreven regel dat Football League-clubs elkaar beschermden. Wimbledon werd in 1977 wel toegelaten na drie opeenvolgende kampioenschappen en opmerkelijke prestaties in de FA Cup waarmee duidelijk was dat de club het amateurniveau ontgroeid was. Wimbledon eindigde als vierde in de stemming onder de profclubs, wat ondanks de prestaties maar net voldoende was om toegelaten te worden.
In 1986 werd de ontwikkeling van de divisie beloond met een directe plaats in de Football League. De nummer laatst van de Fourth Division degradeerde en de kampioen van de Alliance Premier League promoveerde. De kampioen moet echter wel voldoen aan de facilitaire eisen die gesteld worden. In 1996 werd Stevenage Borough bijvoorbeeld kampioen, maar mocht uiteindelijk niet promoveren omdat het stadion niet werd goedgekeurd. Hierdoor ontliep Torquay United degradatie. Scarborough was de eerste ploeg die rechtstreeks promoveerde en Lincoln City was de eerste degradant.
Sinds het seizoen 2002/03 zijn er twee promotieplaatsen, en nog steeds promoveert de kampioen direct. De tweede promotieplaats wordt bepaald door play-offs tussen de clubs die op de tweede tot en met de zevende (tot en met 2017, de vijfde) plaats eindigen. Vanaf seizoen 2006-07 bestaat de divisie uit 24 clubs en zullen er elk jaar vier clubs degraderen.
Engeland
· 
· 