Overleg:Blaarmeersen

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Onderwerp toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laatste reactie: 8 maanden geleden door DannyCaes in het onderwerp Oerwoud op de berg

Glimmende witte bol, zichtbaar vanaf uitkijktoren Blaarmeersen[brontekst bewerken]

Een nogal vreemdsoortig item om er over te beginnen, toch zeker in de overlegpagina van het artikel Blaarmeersen. Het betreft een glimmende witte bol die, mits heldere transparante lucht, steeds zichtbaar is in zuidelijke richting. Ik heb zo 't vermoeden dat die witte bol een roterende radarantenne beschermt. Zou het kunnen dat die radarantenne zich in Semmerzake bevindt? Is er al eens een poging ondernomen om te bepalen hoe ver we eigenlijk kunnen kijken vanaf de uitkijktoren van de Blaarmeersen? De toren van Wetteren is niet het verste dat vanaf daar waargenomen kan worden. DannyCaes (overleg) 11 apr 2022 14:10 (CEST)Reageren

Ondertussen had ik het toch maar toegevoegd in het artikel (de witte bol van Semmerzake), doch... het werd alweer verwijderd. En niet alleen DAT. DannyCaes (overleg) 11 apr 2022 14:31 (CEST)Reageren

Geloof het of niet[brontekst bewerken]

Gedurende de ochtend van maandag 18 april 2022 werd het opkomen van de zon waargenomen vanaf de uitkijktoren. Daarbij werd vastgesteld dat er zich aan de oost-noordoostelijke horizon, net links van het punt waar de zon opkwam, zeer verre gebouwen bevinden die waarschijnlijk toebehoren aan de stad Antwerpen. Het klinkt ridicuul, maar dat komt omdat het gros van de mensheid nu eenmaal niet verder kan kijken dan de lengte van de neus, of toch in ieder geval de (iets langere) afstand van de ogen tot aan het rechthoekige schermpje van de smartphone (laat ons zeggen: 30 centimeter). U moet eens komen kijken, vergezeld van een verrekijker. De vergroting hoeft slechts 10 X te zijn. DannyCaes (overleg) 18 apr 2022 11:39 (CEST)Reageren

Waarnemingsaktie gedurende de vroege ochtend van zondag 12 juni 2022 (zonsopkomst 5:29). Verre silhouetten van luchtballonnen waargenomen in noordoostelijke richting. Waarschijnlijk afkomstig van de regio Sint Niklaas. DannyCaes (overleg) 12 jun 2022 20:17 (CEST)Reageren

Pal in het zuiden[brontekst bewerken]

Normalitergewijs zou, vanaf de uitkijktoren, pal zuidwaarts de kruising van de autosnelweg Oostende-Brussel en de Kortrijksesteenweg te Sint-Denijs Westrem moeten te zien zijn, wat dan ook een ideaal middel zou zijn om te weten te komen waar noord-oost-zuid-west zich precies bevinden. Waarschijnlijk moet die kruising zich dicht in de buurt van de opvallende Arteveldetoren vertonen (wie weet, de Arteveldetoren bevindt zich vanaf de uitkijktoren misschien exact zuidwaarts). Er valt nog enorm veel te ontdekken! DannyCaes (overleg) 24 apr 2022 12:45 (CEST)Reageren

Zoveel meer dan enkel een zomertrekpleister[brontekst bewerken]

Nu, ik heb geprobeerd door middel van mijn talrijke toevoegingen in dit artikel iets in gang te steken, vooral om komaf te maken met het bezoedelde imago dat de Blaarmeersen gedurende de laatste jaren had gekregen. Ik had tevens gehoopt dat mijn beschrijvingen i.v.m. hetgeen er zoal kan worden waargenomen vanop de uitkijktoren terug het gezond verstand konden doen werken. DannyCaes (overleg) 2 mei 2022 11:22 (CEST)Reageren

WAARSCHUWING[brontekst bewerken]

De bedoeling van mijn toevoegingen i.v.m. het waarnemen van optisch-natuurkundige verschijnselen vanop de uitkijktoren was niet om er een schoolse bedoening van te maken, maar wel om te laten aanvoelen dat daar vanboven heel wat meer te zien is dan enkel de omgeving! De grootste fout die de mensheid steeds begaat is de hardnekkige gedachte dat natuurkundige verschijnselen (en wetenschap in het algemeen) onlosmakelijk verbonden zijn met school en schoolse toestanden. Alsof alleen schoolkinderen zich mogen bezighouden met dat soort zaken. Dit misverstand dient dan ook zo snel mogelijk uit de wereld geholpen te worden! DannyCaes (overleg) 19 mei 2022 09:29 (CEST)Reageren

Uitkijktoren[brontekst bewerken]

De laatste weken heeft Danny Caes veel informatie over de uitkijktoren toegevoegd. Ik zie twee problemen:

  • Het artikel over de blaarmeersen is nu scheefgetrokken door de focus op de uitkijktoren. Een oplossing zou zijn om die informatie uit te splitsen naar een afzonderlijk artikel (Uitkijktoren in de Blaarmeersen). Liefst dan ook met meer informatie over de geschiedenis van die heuvel (als kunstskipiste met en zonder sneeuw,...).
  • Er is geen bron voor al deze informatie. Als een bron ook niet gevonden kan worden dan hoort het eigenlijk niet thuis op wikipedia. Misschien wel op wikivoyage.

Nico (overleg) 23 mei 2022 11:37 (CEST)Reageren

Ah! Dus toch een reaktie! Dank U Nico. Ik dacht zo... ik schrijf en zal wel zien wat er gaat gebeuren. Er gebeurde de voorbije dagen en weken zo goed als niets, tot nu dus. Tiens, van wikivoyage heb ik nog nooit gehoord. Dat is nieuw voor mij. Nu, ik probeer van die uitkijktoren een echte UITKIJKTOREN te maken. Want nu is het een soort derivaat van de Werregarenstraat in het centrum van Gent (het welbekende graffitistraatje). Die uitkijktoren ziet er dus belabberd uit, zodanig belabberd dat mensen die aanvankelijk niet wisten hoe dat torentje er vanbinnen werkelijk uitziet zich rotschrikken en denken: "Wat is dat hier voor iets?!?!", en: "Hoort dit belabberde ding ook bij de Blaarmeersen?!?!". Bon, in ieder geval bedankt voor uw reaktie Nico! DannyCaes (overleg) 23 mei 2022 12:46 (CEST)Reageren
Wat ik mijzelf ook afvraag is of er buiten mij en U (Nico) nog andere Wikipedianen zijn die er zich wat van aantrekken, want ik heb zo de indruk dat het merendeel van de Wikipedianen in een soort winterslaap terecht zijn gekomen. Volgens mij bestaat er zodanig veel onverschilligheid dat geheel Wikipedia, bij wijze van spreken, een soort Sitting Duck geworden is. DannyCaes (overleg) 23 mei 2022 13:17 (CEST)Reageren
Misschien een andere optie is, om het eerste deel van dit artikel (Focus op Sport) wat verder uit te vouwen, zodanig dat er alsnog een evenwicht ontstaat. De reeks namen van de vermelde sportdisciplines zijn dus wel aanklikbaar naar specifieke artikels, maar zeggen eigenlijk niets (of niet veel) omtrent de aktiviteiten op de Blaarmeersen zelf. Er zit niet veel spirit in. De bedoeling van mijn eigen toevoegsels in dit artikel is, om nu maar 's komaf te maken met het demotiverende "krapuul"-imago dat daar elke zomer hangt. De stad Gent is gedurende de laatste jaren vooral bekend geworden door de noodzakelijke zomerse interventies van de politie op het recreatiedomein Blaarmeersen. DannyCaes (overleg) 23 mei 2022 14:05 (CEST)Reageren

Spiegelproef met gereflecteerd zonlicht[brontekst bewerken]

Ik hou het voorlopig in de overlegpagina. Het betreft een optisch experiment met een spiegel waarmee men het zonlicht reflecteert langsheen het oppervlak van een meer tijdens betrekkelijk windstil weer. Niets speciaals zult U zeggen, maar het vertelt wel iets i.v.m. de lengte van de reflectie-lichtzuil op het wateroppervlak, gezien vanaf de tegenoverliggende kant van het meer. Vanzelfsprekend zal deze lichtzuil korter zijn naarmate de wind afneemt of geheel afwezig is, en langer tijdens winderig weer (golfjes en rimpelingen veroorzaken veel meer reflecties dan een golfloos of rimpelloos wateroppervlak). Lijkt mij een interessant experiment... Spijtig dat M.G.J.Minnaert er niet meer is. Hij zou het wel begrepen hebben. DannyCaes (overleg) 6 jun 2022 10:18 (CEST)Reageren

Gereflecteerd zonlicht afkomstig van de Noordzee[brontekst bewerken]

Het klinkt absurd, maar volgens mij moet het (zelfs vanop de uitkijktoren van de Blaarmeersen) mogelijk zijn om tijdens de zomermaanden (vooral juni) de reflectie van laatavond-zonlicht, afkomstig van de Noordzee, te zien te krijgen op de onderzijde van een gelijkmatig wolkendek boven de noordwestelijke horizon (een wolkendek dat enkel boven land hangt, uiteraard). Zou dat optisch verschijnsel al eens eerder beschreven zijn? DannyCaes (overleg) 9 jun 2022 18:20 (CEST)Reageren

Uitgebreide tekst die niet thuishoort in de encyclopedie[brontekst bewerken]

De onderstaande tekst heb ik gesnoeid uit het artikel, het is (mijn POV) geschikt voor een website, of als tekst in de uitzichttoren zelf, maar niet in de encyclopedie (op deze plaats). Vr groet Saschaporsche (overleg) 10 jun 2022 15:15 (CEST)Reageren

Dan was het in ieder geval de moeite van het proberen waard. Nogmaals: Wie niets doet misdoet niets. DannyCaes (overleg) 10 jun 2022 15:34 (CEST)Reageren
Dat zou ik wel eens willen zien: Als tekst in de uitzichttoren zelf. Uit ondervinding weet ik dat zoiets binnen de kortste keren onder de graffiti zit. Zo'n soort tekst kan vandaag de dag niet meer op eender welke openbare plaats aangebracht en gelezen worden, enkel digitaal. Tenzij er permanent een politiecorps ginder vanboven in de uitkijktoren aanwezig is, om graffitispuiters op afstand te houden. DannyCaes (overleg) 10 jun 2022 16:23 (CEST)Reageren




<geknipt stuk>

  • In oostnoordoostelijke richting zijn de drie torens van Gent te zien (de Sint-Baafskathedraal, het Belfort, en de Sint-Niklaaskerk), met rechts van deze drie torens (ten zuiden ervan) de Boekentoren en de zich pal oostwaarts bevindende Onze-Lieve-Vrouw Sint-Pieterskerk.
  • Tijdens helder weer kan, in oostzuidoostelijke richting, de Sint-Gertrudiskerk van Wetteren waargenomen worden, net rechts van de zich veel dichterbij bevindende Blandijnberg en de Ledeganck, met op de voorgrond het Station Gent-Sint-Pieters en het opvallende Virginie Lovelinggebouw. Rechts van het Virginie Lovelinggebouw is het Universitair Ziekenhuis te zien.
  • In zuidelijke richting kan de radar van het Air Traffic Control Center te Semmerzake waargenomen worden (een witte bol), rechts van de zich dichterbij bevindende (en zeer in het oog springende) Arteveldetoren te Sint-Denijs-Westrem.[1]
  • De heuvel en de zich daarop bevindende uitkijktoren zijn hoog genoeg om van daaruit het dichterbij liggend gedeelte van het zuidelijke heuvellandschap van de Vlaamse Ardennen te bekijken. Met behulp van een verrekijker kunnen aldus de verst waarneembare kerktorens en windturbines worden opgespoord.
  • In westnoordwestelijke richting is de pepermolen (of zoutvat) van Drongen te zien.
  • In noordwestelijke richting is het bochtvormige gedeelte van de Ringvaart dat zich net ten zuiden van het westelijke uiteinde van de Watersportbaan bevindt te zien.
  • In noordnoordoostelijke richting vormen de talrijke windturbines van de haven van Gent een dynamisch schouwspel.
  • In noordoostelijke richting vallen de drie woonblokken tussen de Nieuwe Wandeling en de Groene Vallei te Ekkergem op, waarvan Residentie Lys het hoogste woonblok in Gent vormt (70 meter, 25 verdiepingen). Rechts daarvan zijn de reeks woonblokken te zien die zich aan het zuidoostelijke uiteinde van de Watersportbaan bevinden, waarvan Residentie Belvedere het hoogste woonblok vormt.
  • Eind juli kan de AVS Balloonmeeting worden waargenomen vanop de uitkijktoren. De ballonnen vertonen zich als een tros kleine verre bolletjes net boven het noordnoordwestelijk gedeelte van de horizon (Eeklo), of het westzuidwestelijk gedeelte (Deinze).
  • Tijdens de Nationale feestdag van België (21 juli) is het mogelijk om vanaf de uitkijktoren, net boven het oostzuidoostelijk gedeelte van de horizon, mits gebruik van een verrekijker, de vliegtuigen van het militair defilé te Brussel waar te nemen. Deze vliegtuigen kunnen ook vanaf de hoofdtoren van de Sint-Baafskathedraal worden waargenomen. Deze hoofdtoren is enkel toegankelijk tijdens de Gentse Feesten (juli).

Optisch-natuurkundige verschijnselen waarnemen vanop de uitkijktoren

  • Zonsopkomsten en ondergangen

De uitkijktoren is een geliefkoosde plek voor waarnemers van optisch-natuurkundige verschijnselen. Zo kunnen vanaf daar de opkomsten en ondergangen van de zon worden bestudeerd, waarbij pogingen kunnen ondernomen worden om de optische verschijnselen Groene flits en Lichtzuil te zien te krijgen, alsook het verschijnen van de aardschaduw kort na zonsondergang of het verdwijnen ervan kort voor zonsopkomst. Rond midden april en eind augustus kunnen de heldere reflecties van de opkomende zon in de talrijke vensterramen van de Arteveldetoren en de Ledeganck worden opgemerkt (geocentrische declinatie zon: +10°).

  • Chromatische dispersieverschijnselen

Vanaf de uitkijktoren kunnen ook de opkomsten en ondergangen van de heldere planeet Venus worden waargenomen. Daarbij zijn aan het zeer laag tegen de horizon staande Venusbeeld wel eens chromatische dispersieverschijnselen (wisselende spectrale kleuren) te zien die veroorzaakt worden door discontinuiteitslagen in de aardatmosfeer (afwisselende warme en koude luchtlagen, en gerelateerde straalbrekingseffecten). Een kleine verrekijker volstaat om de traag veranderende spectrale kleuren van het Venusbeeld te zien te krijgen. Dit optisch verschijnsel is verwant aan de Groene flits.

  • Maanillusie

De opkomsten en ondergangen van de volle maan, gezien vanaf de uitkijktoren, laten tevens de maanillusie zien. Dit is een bekende vorm van gezichtsbedrog teweeggebracht door verre gebouwen aan de horizon die zich kleiner vertonen dan de maanschijf. De maan ziet er gedurende deze omstandigheden opvallend groter uit, alhoewel de schijnbare diameter van de zich laag tegen de horizon bevindende maan vrijwel dezelfde is als van de zich hoog aan de hemel bevindende winterse volle maan. Andere vormen van gezichtsbedrog die sterk verwant zijn aan de maanillusie zijn de schijnbaar veel groter uitziende radiale afstanden van parhelia (bijzonnen) ten opzichte van de ondergaande (of opkomende) zon, de veel breder uitziende donkere ruimte tussen de primaire en secundaire regenbogen (de Donkere band van Alexander), alsook duidelijk herkenbare sterrenbeelden zoals Orion of de bekende steelpan van de Grote Beer (Ursa Major) die er schijnbaar veel groter uitzien als ze zich net boven de horizon bevinden.

  • Katoog-reflectoren

Kort na zonsopkomst en kort voor zonsondergang zijn in de tegenovergestelde richtingen, telkens op 180° van de zon en enkele graden onder de horizon, lichtpuntjes te zien, teweeggebracht door katoog-reflectoren en retroreflecterende verkeersborden of autonummerplaten. Zo is het mogelijk om 's ochtends na zonsopkomst allerlei door de zon beschenen katoog-reflectoren die zich in de buurt van de gemeente Drongen bevinden waar te nemen vanaf de uitkijktoren (witte en rode lichtpuntjes). Om dit soort waarnemingen te doen lukken moeten de atmosferische omstandigheden uiterst gunstig zijn en moet de zon, na het opkomen ervan, zich reeds verblindend wit vertonen en een duidelijke schaduw van de uitkijktoren op het omliggende landschap werpen.[2]

  • Seinspiegels

Mensen die woonachtig zijn in de hoogste woonblokken van Gent, of zich gedurende de Gentse Feesten op de hoofdtoren van de Sint-Baafskathedraal bevinden en weten in welke richting de uitkijktoren van de Blaarmeersen zich bevindt, zijn in staat om, met behulp van relatief kleine spiegels, zonlicht te reflecteren richting uitkijktoren. Vanaf de uitkijktoren zijn dan verrassend heldere lichtpunten te zien. Dit soort zonlichtreflecties, teweeggebracht door kleine vlakke spiegels met oppervlakken van slechts enkele vierkante centimeters, zijn zichtbaar tot op meerdere tientallen kilometers. Zie ook: Heliograaf, Heliostaat, Heliotroop van Gauss.

  • Verre lijnvliegtuigen

Ook kunnen, kort voor zonsopkomst en kort na zonsondergang, de zonlichtreflecterende onderkanten van de vleugels van verre lijnvliegtuigen worden waargenomen. Deze vliegtuigen vertonen zich als traag bewegende lichtpunten boven de (zich enkele graden onder de horizon bevindende) zonneschijf. Vanuit deze vliegtuigen gezien staat de zon net boven de horizon. Zonlichtreflecterende vliegtuigen worden wel eens verkeerdelijk aanzien voor niet-geidentificeerde vliegende voorwerpen.

  • Circumhorizontale boog

De middagen van eind juni (hoogste zonnestand) en het optreden van Cirrusbewolking zijn de beste omstandigheden om de spectrumkleurige Circumhorizontale boog [3][4] te zien te krijgen. De Circumhorizontale boog is sterk verwant aan de Circumzenitale boog, maar vertoont zich onder de zon in plaats van erboven. Een goed zicht op het gedeelte van de hemel net boven de zuidelijke horizon is noodzakelijk om de Circumhorizontale boog te zien te krijgen. De uitkijktoren van de Blaarmeersen is daarvoor uiterst geschikt, kijkrichting Arteveldetoren (pal zuidwaarts).

  • Primaire en secundaire regenbogen onder de horizon

's Middags rond 21 juni staat de zon op 62° boven het zuidelijk gedeelte van de horizon. Dit is het hoogste punt dat de zon in de Gentse hemel kan klimmen. Dit wil zeggen dat zowel de primaire als de secundaire regenbogen niet gezien kunnen worden, omdat de straal van de primaire regenboog 42° meet, en de straal van de secundaire regenboog 51°. Nochtans kunnen pogingen ondernomen worden om, gedurende het gelijktijdig optreden van zowel neerslag (regen) als het schijnen van de zon, tenminste de bovenste segmenten van beide bogen te zien te krijgen onder het noordelijk gedeelte van de horizon. Om deze boogsegmenten op te sporen is het aan te raden om waar te nemen doorheen een draaiend lineair polarisatiefilter, omdat het gereflecteerde en gebroken zonlicht dat afkomstig is van regendruppels zeer sterk gepolariseerd is.[5]

  • Cumulonimbus

Gezien het feit dat, vanaf de uitkijktoren, de gehele horizon waarneembaar is, is het ook mogelijk om tijdens de zomermaanden verre onweershaarden op te sporen. De aambeeldvormige bovenste gedeelten van Cumulonimbuswolken zijn tot afstanden van honderden kilometers zichtbaar, hetgeen betekent dat, net boven de horizon, verre wolken tot diep boven de buurlanden en ook boven de Noordzee waargenomen kunnen worden. Net voor zonsondergang kleuren deze wolken, die zich meestal boven en ver voorbij het oostelijk gedeelte van Belgie bevinden, opmerkelijk zalmroze. Een verre Cumulonimbuswolk die zich op een hoek van ongeveer 90° vanaf de opkomende of ondergaande zon vertoont, kan best met behulp van een draaiend lineair polarisatiefilter worden waargenomen. De blauwe hemel is het sterkst gepolariseerd op 90° van de zon, en bijgevolg is het mogelijk om de achtergrond van de Cumulonimbuswolk ofwel te verdonkeren, ofwel lichter te maken.[6][7]

  • Lichtende nachtwolken

Wie gedurende de maanden mei, juni, en juli tot een uur na zonsondergang op de uitkijktoren blijft, kan getuige zijn van lichtende nachtwolken boven het noord-noordwestelijk gedeelte van de horizon. Deze zeer hoge sluiervormige wolken vangen nog steeds zonlicht op en hebben een lichtblauwe of zilverwitte kleur. Tevens kunnen ze ook 's ochtends vanaf ongeveer een uur voor zonsopkomst waargenomen worden boven het noord-noordoostelijk gedeelte van de horizon.

  • Smog

Gedurende windstille dagen met weinig of geen neerslag kan luchtvervuiling in het gebied van de Haven van Gent worden opgemerkt. Een grijsbruin uitziende laag smog bevindt zich dan net boven het noordoostelijk gedeelte van de horizon. Deze laag kan wel eens verward worden met de grijsblauw uitziende aardschaduw die enkel zichtbaar is na zonsondergang, alsook voor zonsopkomst.

  • Kunstmatige Cumulus

Boven het gebied van de Haven van Gent ontstaan wel eens kunstmatige Cumuluswolken die, tijdens overwegend wolkenloze koude dagen, de aandacht trekken. Dit soort Cumuluswolken worden veroorzaakt door warmtebronnen in de industriezone van de haven. Door de opstijgende warme lucht ontstaan bloemkoolvormige wolken. Deze wolken mogen niet verward worden met echte Cumuluswolken (mooi weer wolken) of Cumulonimbus (onweerswolken).

  • Winters equivalent van Herringblink

Na een periode van relatief veel sneeuwval, waarbij het landschap bedekt is door een sneeuwtapijt, kan vanaf de uitkijktoren naar donkere onderbrekingen op de onderzijde van een egaal grijs uitziend wolkendek worden gezocht. Deze donkere onderbrekingen worden veroorzaakt door wateroppervlakken die er zonder sneeuwtapijt veel donkerder uitzien. Dit optisch verschijnsel is verwant aan Herringblink dat zich vooral op zee voordoet.

  • Het blauwe schijnsel

Tijdens de avonden na de zomerperiode kan er vanaf de uitkijktoren naar het opmerkelijke blauwe schijnsel worden gekeken dat afkomstig is van de hemelsblauwe sportvelden ten westen van eiland Malem en net ten noorden van het middengedeelte van de Watersportbaan. Deze sportvelden worden verlicht door krachtige witte spotlights, waarbij het gereflecteerde licht dat afkomstig is van de sportvelden te zien is als een diffuus schijnsel op de onderzijde van de wolken. De beste meteorologische omstandigheid om dit blauwe schijnsel te zien te krijgen is gedurende de aanwezigheid van het laaghangende bewolkingstype Stratus. Dit blauwe schijnsel contrasteert sterk met het overwegend oranjegele schijnsel dat afkomstig is van straatverlichting. Het oranjegele schijnsel is zeer prominent aanwezig boven het stadscentrum. Vanaf de uitkijktoren kunnen tevens de diffuus uitziende lichtvlekken worden opgespoord die afkomstig zijn van andere steden en dorpen in de wijde omgeving van Gent.[8]

  • Poollicht

Gedurende perioden van verhoogde zonnevlekkenaktiviteit neemt de kans toe op het verschijnen van een groenachtige, blauwgroene, of lichtblauwe verheldering boven het noordelijke gedeelte van de horizon. Deze verheldering, die meestal uit een stelsel dicht tegen elkaar geplaatste parallelle stralen bestaat, is het gedeelte van de noordelijke poollichtcirkel dat zich het dichtst bij de Benelux bevindt. In uitzonderlijke omstandigheden kan de diameter van de poollichtcirkel toenemen en kan ook vanaf Gent een poollichtverschijning worden waargenomen die tevens de gehele hemel in beslag neemt, waarbij de veelkleurige draperieën en het simultaan optredende kroonverschijnsel in de buurt van het geomagnetisch zenit zelfs worden gerapporteerd door toevallig naar boven kijkende waarnemers.

Aan het zandlopervormig meer

  • Polarisatie van het wateroppervlak

Wie rond het zandlopervormig meer wandelt, na afgedaald te zijn van de kunstmatige heuvel, kan, met behulp van een lineair polarisatiefilter, het spiegelbeeld van de hemel op het wateroppervlak zo goed als geheel doen verdwijnen. Op die manier is het mogelijk om onder het water te kijken. Het spiegelbeeld van de zon op het water kan echter nooit voor de volle 100 % weggewerkt worden. Er blijft altijd een diep donkerblauw uitziend zonnereflectiebeeld zichtbaar. De sterkste polarisatie van de gespiegelde hemel (op het wateroppervlak) is te zien op een hoek van 45° loodrecht onder de horizon, of 45° loodrecht boven het Nadir.

  • Het Lake Monroe verschijnsel

Kort na zonsopkomst kan vanaf de oostelijke rand van het zandlopervormig meer uitgekeken worden naar het Lake Monroe verschijnsel. Dit optisch verschijnsel is een equivalent van zowel de regenboog, de dauwboog, als de mistboog. Het ziet eruit als een tweetal ietwat wazig uitziende spectrumkleurige lichtvlekken ter hoogte van de verst zichtbare gedeelten van het wateroppervlak. Deze twee spectrumkleurige lichtvlekken zijn fragmenten van de linker en rechter gedeelten van de primaire regenboog, zichtbaar gemaakt door zonlicht brekende (en reflecterende) neveldruppeltjes die laag boven het wateroppervlak zweven. Dit verschijnsel kan frequent waargenomen worden aan Lake Monroe in de Amerikaanse staat Florida.[9][10] Om het Lake Monroe verschijnsel op te sporen is het aan te raden om waar te nemen doorheen een draaiend lineair polarisatiefilter, omdat gebroken en gereflecteerd zonlicht, afkomstig van ultrakleine waterdruppeltjes, zeer sterk gepolariseerd is.

Literatuur In verband met het waarnemen van meteorologische, natuurkundige, en optische verschijnselen vanop de heuvelberg en aan het zandlopervormig meer:

<einde kniip>

Oerwoud op de berg[brontekst bewerken]

Bomen zijn van prioritair belang omdat ze ons zuurstof geven, O.K., maar de uitkijktoren vanboven op de berg van de Blaarmeersen is praktisch geheel omhuld door bomen. Er valt niet zoveel meer te genieten van het uitzicht op Gent en wijde omgeving. Dus mijn bijdragen i.v.m. de uitkijktoren, en wat er zo allemaal waargenomen kan worden, zouden toch zinloos zijn, zolang men de bomen laat staan natuurlijk. DannyCaes (overleg) 6 aug 2023 19:02 (CEST)Reageren

  1. De witte knipperlichten op de Arteveldetoren zijn tot op relatief grote afstanden zichtbaar. Vanaf het gebouw LC-1 aan de Langerbruggestraat in Oostakker (VOLVO-CAR) zijn ze nog duidelijk herkenbaar.
  2. Er bestaat een soort winterjassen waarvan de bovenlaag uit een witte of grijswitte retroreflecterende kunststof gemaakt is. Personen die zulke jassen dragen zijn, in tegenovergestelde richting vanwaar de zon zich bevindt, tot op tientallen kilometers zichtbaar (opvallend heldere witte lichtpuntjes).
  3. Astronomy Picture of the Day (APOD), 2019 May 19: A Circumhorizonthal Arc over Ohio
  4. Astronomy Picture of the Day (APOD), 2021 August 30: A Fire Rainbow over West Virginia
  5. dr. G.P. Können: Gepolariseerd Licht in de Natuur, B.V.W.J.Thieme & Cie - Zutphen, 1980
  6. Gedurende de avonden van september, oktober, en november is het mogelijk om verre onweershaarden boven de Noordzee te zien te krijgen aan de hand van weerlichten in het noorden en noordwesten. Deze onweders ontstaan door de invloed van het relatief warme zeewater, veroorzaakt door zomerse hittegolven, op de koude atmosfeer daarboven.
  7. Het detecteren van de zich laag boven de horizon bevindende (en net opgekomen) eerste kwartiers maan, 's namiddags, gaat vrij gemakkelijk met behulp van een draaiend lineair polarisatiefilter. De eerste kwartiers maan (of halve maan) bevindt zich immers in het gebied van de blauwe hemel op een hoek van 90° vanaf de zon. Dit experiment lukt ook met de laatste kwartiers maan, net voor de ondergang ervan 's voormiddags.
  8. Gedurende strenge winters zijn wel eens vertikale lichtzuilen te zien boven verre kunstmatige lichtbronnen. Deze lichtzuilen worden veroorzaakt door plaatvormige hexagonale ijskristalletjes in de atmosfeer. Dit soort ijskristalletjes reflecteren het licht van de kunstmatige lichtbronnen op een zodanige wijze dat waarnemers deze lichtreflecties te zien krijgen als wazige loodrecht naar omhoog gerichte zoeklichtstralen. Deze lichtzuilen mogen echter niet verward worden met poollichtstralen.
  9. William T. Donnelly: An Optical Phenomenon on a Florida Lake (Natural History, 22:372, 1922)
  10. William R. Corliss: Rare Halos, Mirages, Anomalous Rainbows, and related electromagnetic phenomena (The Sourcebook Project, a catalog of geophysical anomalies, 1984), pages 26-27