Peter De Roover
| Peter De Roover | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboren | Turnhout, 20 mei 1962 | |||
| Kieskring |  Antwerpen
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus | |||
| Partij | ?-1988: VU 2014-heden: N-VA | |||
| Functies | ||||
| 1988-1989 | Politiek secretaris VVB | |||
| 1989-1998 | Algemeen voorzitter VVB | |||
| 1999-2014 | Redacteur Doorbraak | |||
| 2001-2002 | Hoofdredacteur Punt | |||
| 2007-2013 | Politiek secretaris VVB | |||
| 2014-heden | Volksvertegenwoordiger | |||
| 2015-2016 | Penningmeester N-VA | |||
| 2016-heden | Fractieleider Kamer van volksvertegenwoordigers | |||
| 2019-2020 | Gemeenteraadslid Mortsel | |||
| ||||
Peter De Roover (Turnhout, 20 mei 1962) is een Belgisch volksvertegenwoordiger, leraar, chef-politiek van Doorbraak en ere-voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Sinds 2014 is hij lid van de politieke partij N-VA.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1980 tot 1984 studeerde hij economie aan het UFSIA en was als student actief in KVHV Antwerpen. Hij was hoofdredacteur van het KVHV-blad Tegenstroom.[1] In 1984 startte hij zijn loopbaan als leraar in het technisch secundair onderwijs: eerst in Sint-Aloysius te Mortsel, nadien in de Antwerpse school Sint-Eligius, dat intussen is omgevormd tot het Scheppersinstituut.
Volksunie[bewerken | brontekst bewerken]
Hij begon een politieke carrière in de VUJO en de Volksunie, maar liet die partij in 1988 achter zich, toen er van de zogenaamde Derde Fase van de staatshervorming niets in huis kwam.
Ook de verruimingsoperatie onder leiding van Hugo Schiltz en Jaak Gabriëls bleek moeilijk te verteren, voornamelijk de verkiezing van de 'linkse' volksvertegenwoordiger Herman Lauwers, de voorzitter van het VVKSM, uit Brasschaat.
Vlaamse Volksbeweging[bewerken | brontekst bewerken]
Samen met Jan Jambon stapte hij over naar de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Daar werd hij eerst van 1988 tot 1989 politiek secretaris en richtte hij een VVB-afdeling in Antwerpen op. In 1989 werd hij algemeen voorzitter, wat hij bleef tot in 1998. Onder Peter De Roover koos de VVB voor Vlaamse onafhankelijkheid (met het congres van 24 april 1991: 'Onze toekomst in Europa: Vlaanderen onafhankelijk'), werd de Europese Unie een thema ('EU-stemrecht: ja, maar ...') en verschoof de aandacht naar Vlaams-Brabant (met het Komitee Stop Euro-Brussel en de intense samenwerking met het Taal Aktie Komitee).
Halfweg de jaren 1990 begaf De Roover zich in de strijd om het politieke karakter van het IJzerbedevaartcomité. Hij richtte, onder meer met toenmalig Davidsfonds-voorzitter Lieven Van Gerven het IJzerbedevaardersforum op. Dit forum stierf een stille dood in 1996 nadat ze politiek werden ingehaald door de Werkgroep Radicalisering IJzerbedevaart (Voorpost, VNJ, BDAC enz.), de organisator van de IJzerwake in Ieper/Steenstrate.
De jaren na zijn voorzitterschap was hij nog in de marge van de VVB actief, zoals in de afdeling Mortsel, maar ook - en vooral - als medewerker van het maandblad Doorbraak waarin hij vanaf 1999 een eigen column 'Vrijspraak' had. Sedert april 2013 biedt Doorbraak ook een nieuwssite doorbraak.be. De Roover was er tot in 2014 'chef-politiek'. In 2001-2002 was Peter De Roover betrokken als hoofdredacteur bij de oprichting van een nieuw opinieweekblad, Punt. Van dit Vlaamsgezind en conservatief magazine verschenen in het voorjaar van 2002 negen nummers, maar het gebrek aan succes leidde tot een vroegtijdig einde van Punt.
Op 20 oktober 2007 werd Peter De Roover door de Algemene Vergadering van de VVB opnieuw verkozen tot politiek secretaris, samen met Eric Defoort als de nieuwe algemeen voorzitter. Die functie bekleedde hij tot februari 2013. Vanaf april 2013 was hij chef-politiek van Doorbraak en afgevaardigd beheerder van de vzw Stem in 't Kapittel. Peter De Roover leverde ook opiniebijdragen aan de kranten De Standaard en De Morgen of aan Knack. Hij verscheen ook geregeld op de VRT-nieuwsdienst om in programma's als Terzake zijn mening te geven.
N-VA[bewerken | brontekst bewerken]
Peter De Roover stelde zich bij de federale verkiezingen van 25 mei 2014 kandidaat voor een zetel in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Hij kreeg op de lijst van de N-VA de derde plaats toegewezen voor de kieskring Antwerpen[2] en werd verkozen. Op 17 januari 2015 werd hij tot penningmeester van de partij verkozen.[3] In januari 2016 werd hij fractieleider in de Kamer[4] en verliet hij de post van penningmeester.[5] Hij liet zich eind 2018 opmerken door zijn veelvuldige tussenkomsten over het al dan niet goedkeuren van het VN-Migratiepact, dat uiteindelijk leidde tot het opstappen van N-VA uit de regering. Bij de Kamerverkiezingen van 2019 was hij opnieuw kandidaat, als lijstduwer in Antwerpen.[6] Hij werd herkozen.
Vanaf 2019 was hij ook gemeenteraadslid van Mortsel. In 2020 nam hij ontslag, omdat hij door zijn andere functies te weinig aanwezig kon zijn bij de zittingen.[7]
In 2023 ontving hij een Armeense Medal of Gratitude.[8]
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
In november 2021 maakte De Roover bekend dat hij zich verloofd had met Els van Doesburg, een voormalig parlementair medewerker en partijgenote van hem, die sinds 31 mei 2021 schepen is in de stad Antwerpen.[9]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Jaak Van Waeg |
Voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging 1989 - 1998 |
Opvolger: Ivan Mertens |
| Voorganger: Bob Wezenbeek |
Voorzitter van het OVV 2000 - 2001 |
Opvolger: Eric Ponette |
| Hoofdredacteur van Punt 2002 |
· 
· 