Portaal:Islam/Uitgelicht/Archief
De volgende artikelen zijn uitgelicht geweest op het portaal Islam.
Augustus 2006[brontekst bewerken]
Saladin (echte naam صلاح الدين يوسف ابن ايوب) was een generaal die de Ajjoebidische dynastie van Egypte en Syrië stichtte. Hij werd geboren in Tikrit in 1138 en overleed in 1193 te Damascus. Saladin was van Koerdische afkomst.
Saladin was in de ogen van vele mensen, met name moslims maar ook van westerse geschiedschrijvers, een groot leider. Ook stond hij bekend als leergierig, open en vergevingsgezind. Zijn bekendste daad is het veroveren van Jeruzalem op de kruisvaarders.
Hij heette ook wel Salah-ed-din Yussuf ibn Ayub. Hij was de beroemdste Saraceen. Lees verder...
Juli 2006[brontekst bewerken]
Azan
De azan (Arabisch: أَذَان, ook weergegeven als azaan, adzan, athan of adhan) is de oproep tot het gebed door de muezzin. Vijf keer per dag worden moslims opgeroepen tot het gebed door middel van de azan.
In Nederland ligt het in het openbaar oproepen tot het gebed gevoelig. Enkele moskeeën maken van dit recht gebruik voor de oproep tot het vrijdaggebed. Gemeenten verbinden vaak voorwaarden aan de duur en de geluidssterkte, net als bij klokgelui.
Tijdens de azan richt de muezzin zich naar Mekka en heft de handen tot oorhoogte. Lees verder...
Juni 2006[brontekst bewerken]
Perzisch Tapijt
Een Perzisch tapijt is de benaming voor een met de hand gemaakt tapijt uit Perzië of de wijde omgeving (Afghanistan, Tadzjikistan, Oezbekistan, Turkije, Armenië maar ook India en China) daarvan. Perzische tapijten worden ook wel Oosterse tapijten genoemd en kunnen worden gerekend tot de vroege toegepaste kunst. Al in de bijbel kunnen we lezen over het gebruik van kleden voor de versiering van de tempel. Het oudst bekende geknoopte tapijt is de zogenaamde Pazyryk. Een Perzisch of Oosters tapijt is een kleed dat met de hand is gemaakt, machinaal vervaardigde kleden behoren niet tot deze groep. Lees verder...
Mei 2006[brontekst bewerken]
De Nahdlatul Ulama of NU, is een traditionalistisch conservatieve Soennitisch islamitische organisatie in Indonesië. De traditionalistische inslag van deze organisatie valt ook af te leiden uit het gebruik van het woord Ulama, dat refereert aan de islam-geleerden, getraind in Koranstudies en de interpretaties van de religieuze wetten die de Koran bevat. Ondanks deze traditionalistische inslag is de voorzitter van de NU, Hasyim Muzadi, een tegenstander van een Indonesië als religieus islamitisch land en roept hij op tot betere samenwerking en een beter begrip tussen de verschillende religieuze groepen en stromingen in Indonesië.
De NU is opgericht op 13 januari 1926, ongeveer tegelijkertijd met de de oprichting van de meer reformistische Muhammadiyah. De eerste voorzitter was Hasyim Asy'ari, in die tijd de meest gerespecteerde van de ulama van Indonesië. Zijn kleinzoon, Abdurrahman Wahid, erfde het voorzitterschap van zijn vader. In 1999 werd laatstgenoemde tot president gekozen.
De Nahdlatul Ulama is met meer dan 45 miljoen leden[1] een van de grootste onafhankelijke islamitische organisaties ter wereld. De schattingen wat betreft ledenaantal lopen uiteen en sommigen denken dat de NU meer dan 30 miljoen leden heeft. De NU heeft een grote liefdadigheidsafdeling, die bijspringt waar de Indonesische overheid tekortschiet. Steun gaat onder andere naar scholen, ziekenhuizen en men helpt buurten of kampungs om zelf armoede te bestrijden. Dankzij de sterke traditionele inslag is de Nahdlatul Ulama fel gekant tegen radicale islamitische groeperingen die de afgelopen jaren betrokken zijn geweest bij aanvallen op westerse en christelijke symbolen in Indonesië.
April 2006[brontekst bewerken]
Jihad (Arabisch: جهاد, djihād) is een begrip uit de islam. Het betekent zoveel als 'inzet voor je geloof' en het houdt een taak in voor moslims om hun geloof te beschermen en te verdiepen. Het concept 'jihad' vindt zijn oorsprong in de Koran. Er worden zowel in islamitische als niet-islamitische kringen verhitte discussies gevoerd over de precieze betekenis van het begrip.
Een veel gebruikte onderverdeling van het begrip jihad is het onderscheid tussen innerlijke en uiterlijke jihad.
De innerlijke jihad, door Mohammed ook wel grote jihad genoemd, is de strijd tegen verleidingen en de strijd tegen het ego (nafs). Dit komt onder andere naar voren in onthouding tijdens de maand Ramadan en in het Sjiisme in de vorm van rituele zelfkastijding tijdens Asjoera. Ook de vijf dagelijkse gebeden op tijd verrichten, ook – of zelfs juist – als je het druk hebt, wordt als jihad aangemerkt.
De uiterlijke of kleine jihad is met name (defensieve) gewapende strijd tegen degenen die de islam of de eenheid van de islamitische heerschappij bedreigen. Islamistische groeperingen gebruiken wel de term heilige oorlog, een begrip dat in het vocabulaire van de klassieke sharia niet voorkomt en zeer waarschijnlijk is overgenomen uit de geschiedenis van het christendom. Het uiteindelijk doel van de uiterlijke jihad wordt door deze groeperingen wel als de verwezenlijking van een moslimsamenleving door het invoeren van de sharia gedefinieerd.
Door begripsvernauwing en historische gebeurtenissen (kruistochten, beleg van Wenen in 1673) heeft in het Westen vooral de uiterlijke jihad bekendheid gekregen. Ook de berichtgeving rond militante organisaties als Hamas en Islamitische Jihad dragen aan deze eenzijdige beeldvorming bij.
en
Zamzam of Bron van Ismaïl (Ar: زمزم) ligt in Mekka, vlak naast de Ka'aba.
De bron is circa 35 meter diep. Over de bron is een koepelvormige ruimte gebouwd , al Koebba. Sinds 2005 kan de bron alleen nog bereikt worden door een tunnel die in de heilige moskee begint. De oude ingang naast de ka'aba is reeds lang afgesloten en ook de verderop gelegen ingang op het plein rond de ka'aba is afgesloten.
Het water wordt gezien als geneeskrachtig, zoals gezegd door de islamitische profeet Mohammed. Veel pelgrims nemen flessen met het water mee naar huis en dompelen de kleding bestemd voor hun begrafenis erin.
Volgens islamitische traditie is dit de plaats waar God Haadjar en haar zoon Ismaïl van de dood redde en hun dorst leste. Dit gegeven is ook terug te vinden in de bijbel, Genesis 21:19. Een islamitische legende verhaalt dat Abraham (Ibrahim) Haadjar en Ismaïl in de woestijn achterliet. Haadjar begon wanhopig te zoeken naar water. Op een gegeven moment stampte Ismaïl met zijn hiel in het zand. Juist op die plaats ontstond de bron Zamzam. Deze symboliseert daarom de aanwezigheid van God als alles verloren lijkt. Sommige andere tradities maken melding van de engel Djibriel die met zijn hiel de bron opende.
Het ontstaan van Mekka is mede te danken aan deze bron. Later (her)bouwden Ibrahiem en Ismaïl, nog steeds volgens de islamitische overlevering, vlak bij de bron de Ka'aba, het huis van God.
Ter nagedachtenis aan de zoektocht van Haadjar naar water is de Sa’i ontstaan. Sa’i is een ritueel dat deel uitmaakt van de oemra en de hadj waarbij de pelgrims zeven keer de afstand tussen de twee kleine heuvels Safaa en Marwa afleggen.
Een islamitische traditie vertelt dat Mohammed op zeer jonge leeftijd bezocht werd door Djibriel. Hij opende de borst van de jongen, nam het hart eruit en waste het in een gouden kom met Zamzamwater, waarna Djibriel het gezuiverde hart weer terugplaatste.
In 1971 beweerde een Egyptische arts dat het water niet geschikt was om te drinken. Na uitgebreid onderzoek bleek echter dat het water van goede kwaliteit is.
Maart 2006[brontekst bewerken]
De Gouden Moskee of ook wel de al-Askari-schrijn is een sjiitisch schrijn in de Iraakse stad Samarra.
In dit heiligdom liggen imam Ali al-Hadi en zijn zoon imam Hasan al-Askari, respectievelijk de tiende en de elfde imam van de Twaalver sjiieten, begraven. Tevens is dit de locatie waar de twaalfde en laatste imam al-Mahdi in 878 op mysterieuze wijze verdwenen zou zijn om pas tegen het einde der tijden op aarde terug te keren. De imams zijn nakomelingen van de profeet Mohammed.
Op de plek van het graf van de Twee Askari's, zoals ze ook wel genoemd worden, werd in 944 begonnen met de aanleg van een sjiitisch heiligdom. Het complex werd herhaaldelijk uitgebreid en in 1905 werd een 68 m hoge koepel gebouwd, die met 72.000 stukjes bladgoud was bedekt. De doorsnee van de koepel was 20 m. Deze koepel staat boven het graf terwijl een blauwe koepel de locatie aangeeft waar de Mahdi verdween.
Februari 2006[brontekst bewerken]
Begin 2006 ontstond er wereldwijd ophef over een serie cartoons van de profeet Mohammed die op 30 september 2005 in het Deense dagblad Jyllands-Posten waren afgedrukt. Een aantal ervan werd op 10 januari 2006 herdrukt in het Noorse christelijke dagblad Magazinet en later in andere Europese bladen.
Aanleiding voor de affaire was het feit dat de schrijver Kaare Bluitgen tevergeefs had gezocht naar een illustrator voor een kinderboek over de profeet Mohammed. Jyllands-Posten reageerde hierop met een verzoek aan veertig tekenaars om een karikatuur van Mohammed te maken als illustratie bij een artikel over zelfcensuur en vrijheid van meningsuiting. Moslims (maar ook niet-moslims) namen er aanstoot aan en zagen ze als provocatie, beledigend of godslasterend.
De Deense imam Raed Hlayhel uit Århus, Ahmad Abu Laban, een geestelijk leider uit Kopenhagen en diverse organisaties eisten excuses van de krant, maar kregen nul op het rekest. Leiders van de Deense organisatie Islamitische Geloofsgemeenschap zochten steun in Egypte, Syrië en Libanon. Abu Laban heeft zich in een interview met Al Jazeera achter een oproep van Saoedi-Arabië tot het boycotten van Deense producten geschaard.
In Arabische landen worden momenteel op grote schaal Deense producten geboycot en wordt geprotesteerd. Woedende betogers hebben op 4 februari de ambassade van Denemarken in Damascus bestormd en in brand gestoken en in de Palestijnse gebieden hebben jongeren geprobeerd de gebouwen van de Europese Unie binnen te dringen. Op 5 februari werd de Deense ambassade in de Libanese hoofdstad Beiroet eveneens in brand gestoken.