Procyon (geslacht)

Zoek dit woord op in WikiWoordenboek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Procyon
Wasbeer (Procyon lotor)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Carnivora (Roofdieren)
Familie:Procyonidae (Wasberen)
Geslacht
Procyon
Storr, 1780
Typesoort
Procyon lotor (Linnaeus, 1758)
Geluid van een wasbeer
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Procyon op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Procyon is een geslacht van roofdieren (Carnivora) uit de familie van de wasberen (Procyonidae). Ze komen voor in grote delen van Amerika en Noord-Europa. De algemeenste soort is de wasbeer (Procyon lotor).

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Soorten uit dit geslacht zijn te herkennen aan hun zwarte masker en geringde staart.

Voedsel[bewerken | brontekst bewerken]

Ze eten bijna alles, van vissen, kikkers, insecten en kleine zoogdieren tot vruchten en groenten.

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht omvat drie soorten:

Enkele andere taxa die voorheen de rang van soort hadden, worden nu als ondersoorten van de wasbeer opgevat. Het gaat om Procyon gloveraleni (nu Procyon lotor gloveralleni), Procyon maynardi (nu Procyon lotor maynardi), Procyon minor (nu Procyon lotor minor) en Procyon insularis (nu Procyon lotor insularis). Procyon brachyurus werd in 1837 door Arend Friedrich August Wiegmann beschreven op basis van twee dieren die in gevangenschap leefden. Die dieren zijn later verloren gegaan, en het is niet duidelijk of ze een apart taxon vertegenwoordigden.

Invasieve uitheemse soort[bewerken | brontekst bewerken]

In de Europese Unie wordt de wasbeer als een invasieve diersoort beschouwd. Daarom staat deze soort sinds 2016 op de Unielijst voor invasieve uitheemse soorten. Dit heeft tot gevolg dat het bezit, de handel, de kweek, het transport en de import van deze soort verboden is.[1] De dieren die in bezit waren van particulieren op het moment van de plaatsing van de diersoort op de lijst, mogen door hun eigenaren nog wel worden gehouden tot de dood van de dieren en ook dierentuinen kunnen onder bepaalde voorwaarden een uitzondering krijgen.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Helgen, K.M. & Wilson, D.E. (2003). Taxonomic status and conservation relevance of the raccoons (Procyon spp.) of the West Indies. Journal of Zoology (London) 259: 69–76
  • Helgen, K.M. & Wilson, D.E. (2005). A systematic and zoogeographic overview of the raccoons of Mexico and Central America. Pp. 219–234 in Sanchez-Cordero, V. & Medellin, R.A. (eds.). Contribuciones Mastozoologicas: en Homenaje a Bernardo Villa. Mexico City: Instituto de Biologia e Instituto de Ecologia, UNAM.